SİYAH MEVSİMİ

Geçmişin İzleri

Unuttum derken bile hatırlarmış insan .Geçmişten gelenleri bir bir çantasına koyar sırası geldiğinde çıkarır,yeniden yaşarmış maziyi.Bazılarıysa hep geçmişte yaşarmış, gelecek hiç gelmemiş geçmiş ise hiç geçmemiştir onlarda.

Bedenimin ürpermesine sebep olacak bir üşümeyle gözlerimi açtım.Soğuk sanki bedenime değil ruhuma işliyordu ,hiç tanımadığım iki adam koluma girmiş beni bir yerlere sürüklüyorlardı .Karşı koyamıyordum,bağıramıyordum ,nerede olduğumu bulamıyordum.Havanın karanlığı,beynimin uyuşukluğu algılarımı tamamen kapatmıştı.Ta ki adamların beni durdurup yüzüme su çarpmalarına kadar.Birden fenerler açıldı ve etrafın karanlığı aydınlandı.O an bir mezarlıkta olduğumu anladım.Etrafımda dört beş kadar adam bir mezarın önünde durmuştuk.Adamlar birden kollarımı bıraktı bırakmalarıyla dizlerimin üstüne kapaklanmam bir oldu.Meğer onlar sayesinde ayakta duruyormuşum.Benim kadar yıkılmaya meyilli birini tanıdınız mı daha önce ,ben pek sanmam.

—Geçmedi mi hâla ilacın etkisi ,su getirin şuna.
—Tamamdır patron.

Bu ses ...Havaalanında tanıştığım zengin sarısının  sesiydi bu ve tabii ki bugünki mekanda beni tehdit eden manyağın da sesiydi aynı zamanda.Beni tehdit eden manyak mı? Ben yine hangi deliye denk gelmiştim ,yine hangi ateşin içindeydim şimdi kim bilir?Sanırım aklım yavaş yavaş yerine geliyordu ,beni kaçırıp buraya getirmişti.Verdikleri sudan birkaç yudum alıp ayağa kalktım.Hala başım dönüyordu ama ne olduğunu anlamak zorundaydım.

—Neden buraya getirdin beni?NE İSTİYORSUN BENDEN?
 
Son cümlemde sesimi olabildiğince yükseltilmiştim bu halimle pek korktuğunu söyleyemezdim ama içimde ona karşı inanılmaz bir meydan okuma isteği vardı.Benim aksime sakince cevap verdi.

—Niye burada olduğunu öğreneceksin  hiç merak etme .Hatta şu kadarını söyleyim bu geceyi hiç unutmayacaksın Firuze Aslaner.

Cümlesini bitirdikten sonra adamları mezarlıktan çıkmaya başladı.O an aklıma Ece geldi ,o da benimle beraberdi ya ona bir şey yaptılarsa.

—Bana bak belli ki senin hesabın benle arkadaşım eğer sizin yanınızdaysa bırakın onu hemen !

—Arkadaşın mı?Ha sen şu esmer afetten bahsediyorsun .Yok onu almadık ama istersen getirir bizim çocuklar.

—Gerizekalı !Ne istiyorsun benden daha uzayacak mı bu boş lafların.

Yanıma iyice yaklaşıp kolumu tuttu gergin bir şekilde.Kolumu ondan kurtarmaya çalışsam da öyle güçlü bir duyguyla baş ediyordum ki tüm çabalarım sonuçsuz kalıyordu .Bir mezarın ayak ucunda durdurdu beni.

—Oku şu mezar taşında yazan ismi.
—Nasıl okuyum gerizekalı zifiri karanlıktayız .

Işığı önce rahatsız edici biçimde yüzüme sonra mezar taşına tuttu.Mezarlıkta yazan isim ZAFER GERMİYANOĞLU 'ydu.Bir saniye bu psikopatın da soyadı bu değil miydi .Bir akrabası falan mıydı bu adam?

—Okuma yazman yok sanırım iki dakikadır boş boş bakıyorsun.
—Var canım sen merak etme ,okudum anladım da benle ne ilgisi var bu ismin onu çözmeye çalışıyorum.

—Orada ben devreye giriyorum o zaman.

Mezarın baş kısmından benim olduğum ayak ucuna geldi.İstemsiz bir korku hissediyordum ama ona belli etmemeye kararlıydım.Gözlerini gözlerime kitlemişti ve bu halde korkmadan karşısında durmak imkânsızdı.