GECENİN GÜNEŞİ (TAMAMLANDI)

Yirmi ikinci

Genç adam önündeki karışık çerezi yerken bir yandan da her anına tanıklık ettiği genç kızı, tıpkı farklı açılardan çekilmiş bir filmi izler gibi kameralardan izliyordu. Genç kızın her hareketi, her gülüşü, her düşüncesi onun için birer sanat eseri gibiydi. Onun ne hissettiğini anlamak için çaba sarf ederken, kendi içindeki karmaşık duygularla da boğuşuyordu. Belki de genç kızın masumiyeti, onun içindeki karanlıkla savaşmasına yardımcı olabilirdi. Ama şu an için sadece sessizce izlemek ve anlamaya çalışmakla yetiniyordu. Efnan'ın onu bıraktığı yerden sinirle kalkıp hızla banyoya ilerledi. Neredeyse tamamen tüm banyoyu gören kameraya odaklandı genç adam.

Suyu açtı ve kapıyı kapatıp banyodan çıktı. Genç kız yatak odasına girmiş ve sürahiyi yanlışlıkla yere düşürmüştü.

Sağ elini cebine koyup bir süre sonra geri çıkardı ve kendini yatağa attı. Saye, onun deli gibi davrandığını düşünüyordu. Bir yandan genç kızın kameralardan izlediği anlara tanıklık etmeye devam ederken, diğer yandan kendi içindeki savaşı sürdürüyordu. Aşık mıydı, değil miydi?

Gözleri bir anlığına başka tarafa kaymış, sonra yine az önce yatak odasına odaklanıp kameraya gözlerini dikmişti.

Genç kız ayağa kalktığında Saye, ekranı kendine yakınlaştırıp yerinden doğruldu. Güneş yine aynı istikamette yürüdüğünde Saye derin bir nefes verdi.

Güneş banyoya girdiğinde bu sefer de hafif buğulu banyo kamerasına odaklanmıştı Saye.

Güneş kameraya gülümserken sanki Saye'yi görüyor gibi Saye de ona gülümsemekten alamadı kendini.

Genç adamın içindeki saplantılı düşünceler bir türlü dinmek bilmiyordu. Genç kızın her hareketini izlemek, onun üzerinde bir kontrol sahibi olmak onun için bir tutku haline gelmişti. Etrafındaki her şeyi kamera ile izlemek, ona bir tür güç hissi veriyordu. Saye'nin zihnindeki karmaşa git gide artarken, genç kızın masumiyetiyle kendi karanlığı arasındaki çatışma onu daha da çekiyordu. Artık durdurulamaz bir hal almıştı.

Aniden ekrana gelen su ve sonrasında gelen ekran karıncalanmasını anlamamıştı Saye hızla kamerayı kontrol etti, ancak görüntü hala Karıncalıydı. Endişeyle ve telaşla birkaç kişiye acil eve girmelerine dair kısa bir mesaj atmıştı ama onun da gitmesi gerekiyordu. Kamera odasından çıkıp merdivenleri ikişer-üçer inerken bunun hesabını Güneş'e sorarken onun canını yakacağıydı. Bunun hırsıyla gidiyordu. İndiği depodan çıkıp arabaya bindi. Buradan orası ne kadar sürüyordu acaba? Derin bir nefes verip arabayı hırsla çalıştırdı. O kadar hızlı sürüyordu ki... Bir an boş yolda kaza yapacak gibi oldu. Hızını biraz kesip dikkatlice direksiyon hakimiyetini sağlarken Endişe ve stresle doluydu, ama bir an önce oraya varması gerekiyordu. Yolda herhangi bir engelle karşılaşmamak için dikkatlice ilerlemeye çalıştı. Uzun bir süre sonra nihayet hızla eve yaklaştığını fark etti. Arabayı hızla park edip kapıya doğru koşmaya başladı. İçeri girdiğinde içerisi yüzü tıbbi maskeli birkaç kadın ve erkekle doluydu.

Gölge, "Ne oluyor lan!" diye bağırdığında herkes ona bakınca insanların önünde öylece yatan genç kızı gördü ve yanına koştuğunda Efnan maskesini açtı.

"Bileğinde kesik var birden fazla. Ayrıca bileğini kestiği camın bir kısmının içinde kaldığını düşünüyoruz. Hastaneye gitmesi gerek."

"Hayır!" dedi Gölge, kızın yüzüne bakarak: "O benim, o benim tutsağım ve onu bırakamam."

Gölge'nin gözleri öfke ve endişeyle doluydu. Peri'yi kucaklayıp sıkıca sarıldı ve "Seni kurtaracağız, endişelenme" dedi. Ardından diğer insanlara dönüp "Hemen müdahale edin, onu kurtarmak zorundasınız. Eğer bu kız kurtarılmazsa buradaki herkesi istisnasız kurşuna dizerim." dedi. Saye'nin yüreği yerinden fırlayacak gibiydi. Ne yapacağını bilemiyordu. Bu durumun kontrolünü kaybetmişti ve artık kendini çok zor kontrol ediyordu.