"Sen sevmesi zor bur adamsın Yaman Soykan" sözlerim ile gözlerimiz buluştu siyahın en derin tonu olan harelerinde bilmediğim bir duygu oluştu.
" Denesen olmaz mı?"
Sesinde ki o ihtiyaç canımı yaktı akmak için bekleyen yaşlarım yağmur gibi yanaklarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Küçük bedenini zorlayarak çıktığı koltuğa dayanarak camdan dışarı baktı. Küçük kızın sevinçten gözleri parladı sonunda beklediği an gelmişti. Kurduğu planı gerçekleştirmek için tek bir eksik vardı kar oda şuan yağıyordu. Sevinçle el çırptı " yaşaçın babam gecek , annemde gecek" çocuk aklıyla olmadık planlar kurmuştu ahşap evin içinde, hızlıca kapıya doğru koşmaya başladı bir yandanda halasının onun için ördüğü pembe süeteri çıkarmak için çabalıyordu bir süre durdu çabalamaktan yorulmuştu çıkartamıyordu bir türlü küçük elleri zorlana zorlana kıyafetleri çıkardı üstünden çıkarınca derin bir oh çekti ev sıcaktı halasıda üşümesin, hasta olmasın diye giydirmişti giydirmişti "kuyutydum."
Tekrar el çırptı üsündeki pembe çiçekli atleti altında küçük pijaması ile kapıya doğru koştu heyecanlıydı adımlarının bir birine karışması ile parkeye düştü dudaklarının arasından küçük acı bir inleme kaçtı düştüğü yere oturup diz kapaklarına baktı hafiften kanıyordu "uf uf oldu halaa,!"ihtiyaçla bağırdı ama halası uzaktaydı.
Gözlerinden yaşlar akmaya başladı ama amacını hatırlayıp tekrar ayağa kalktı kararlıydı bugün bu işi halledecekti kapının yanına gelip kapı koluna asıldı bir kaç demeden sonra kapı açılmıştı.
Tekrar elini sevinçle çırptı halası ahırdaydı o gelene kadar karla buluşması lazımdı tam gidecekken kapıyı açık bıraktığını hatırlayıp geri döndü "Evimiş şoğumasın" diyerek kapıyı kaptı.
Mutlulukla kara doğur koştu ama küçük bendeni soğuktan titremeye başlamıştı bile "şoguk şoguk" küçük adımlarla karda yürümeye başladı yüzüne düşen her kar tanesi ile üşüsede gülüp el çırpıyordu. Hedefi olan ceviz ağacına düşe kalka vardı tekrar sevinçle el çırpacakken elinin acıdığını hisseti. Sonra ellerine baktı mor'du canı acısada mutluydu soğuk hava etkisini gösteriyordu"en çevdim rek mor."
Ayağındaki ev terliği ile karları temizledi ağacın dibine oturup beklemeye başladı halası onu bulana kadar burda duracaktı Küçük aklıyla kurduğu plan artık onu yormaya başlamıştı vücut ısısı iyice düşmüştü titremeler artmıştı küçük bendeni soğuğa teslim olmuştu.
Halasını çağırmak isetdi küçük dudaklarını araladı ama buhardan başka birşey çıkmadı küçük elleri ile kendini sardı aklında babası vardı onu tekrar görmek istiyordu zaten tüm amaç buydu hasta olunca babası yanına gelecek sanmıştı gözlerinden yaşlar akmaya başladı kalbi hızlı hızlı atıyordu küçük kalbini korku sardı ya beni bulamazsalar ayağa kalmak istedi kalkamadı bacaklarıda soğuktan titremeye ve morarmaya başlamıştı etraftan sesler duymaya başladı en net ses ise halasının acı haykırışıydı "Ayşegülll !.. Nerdesin?.. Yok yok!! "
Genç kadının gözlerinden yaşlar akarak etrafa baktı ama aradığı küçük bedeni bulamadı, içini kaplayan korku her dakika artıyordu bu soğuk havada küçücük haliyle ne yapardı korkusu dahada nükseti ya kaçırıldıysa kafasına dolan sahneler ile tekrar acı ile bağırdı "Ayşegül nerdesin kızım nerdesin!!?" Kadının acı bağışlarını duyan komşular toplanmayan başlamıştı "Noluyor Elif?"
