KIŞ ÇİÇEĞİ 'AÇELYA' - YARI TEXTİNG

1.3

Geçmişe döneceğiz biraz, 8. bölümü hatırlarsanız Açelya, Gazel'e "Beni o üç günde cehennemde kurtardın" demişti. O cehennemi biraz sonra okuyacaksınız işte, iyi okumalar.

Bana ve hikayeye destek olmak için oy verebilirsiniz

Açelya Karaca'dan

Ağustos 19 2010

Heyecanla yataktan kalktım. Yanımda duran ördeğimi alıp ona sıkıca sarıldım. Bugün benim doğum günümdü, on yaşıma girmiştim. Annem ablam gibi bana pasta yapacaktı, arkadaşlarımı çağıracaktı ve en sevdiğim patatesli börekten yapacaktı.

Yani, böyle olmasını umuyordum. Annem diğer doğum günlerim gibi yapmazı değil mi?

Aşağı kata indim ve lavaboda sıramı beklemeye başladım. Sağa döndüğümde saatin 8'e doğru geldiğini görmüştüm, daha sabahın erken saatleriydi. Geçen ablamın doğum gününde bu saate mutfaktan güzel yemek kokuları geliyordu ama şimdi ise o kokular yoktu, annem yoksa bana sürpriz mi yapacaktı?

Babam lavabodan çıktığında beni gördü ve kaşları çatıldı. "Senin bu saate ne işin var Açelya?" dediğinde yüzüne baktım. Dişlerini sıkmıştı ve gözleri koyulaşmıştı, çok korkunç gözüküyordu. Sinirlendiğinde hep böyle olurdu babam, sürprizi bozduğum için mı kızmıştı acaba?

"Bugün benim doğum günüm." dedim kekeleyerek.

"Yat aşağı zıbar! Bana ne senin doğum gününden!" babam kulağımdan tuttuğu gibi beni merdivenlerden yukarı çıkardığında çığlık attım. Attığım çığlıkla babam kulağımı daha sert tuttu. Göz yaşlarım gözlerimden akmaya başlamıştı.

Neden lavaboda sıra beklediğim için sinirlenmişti ki bana? Bunu kendisi istemişti.

"N'oluyor burda?" annem yatak odasından çıktığında merdivenleri çıkmıştık. Annemin yeni uyandığı yüzünden anlaşılıyordu, bu da sürprizin bir parçası mıydı yoksa?

"Doğum günüymüş hanımefendi erken kalkmış." dedi sinirle babam, sesinden ne kadar öfkeli olduğu anlaşılıyordu. Yanlış bir şey mi yapmıştım ki? Babamın katı kurallarını mı çiğnemiştim?

Annem yanıma geldi ve babamın elini kulağımdan çekti. Göz yaşlarım hızla akıyordu, annem beni arkasına aldığında babama baktı. Annem, "Karışma şu çocuğa!" dediğinde biraz olsun sevinmiştim. Annem beni babama karşı savunuyordu.

Babam, "Mal, mal ayağımın altında geziniyor kırılacak bir yerleri görecek ebesini!" diye bağırdığında daha fazla onu böyle görmeye dayanamadım ve odama koştum. Odamın kapısını kapattığında kapı kilidini iki kere çevirdim. Yatağımı oturdum ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim. Babam neden böyle yapmıştı? Sürpriz yapacaklarını anladığımdan dolayı sürprizi bozmamam için böyle mi davranıyordu yoksa?

Baba.

Bağırış sesi yükseldi, çığlıklar arttı ve cam kırılma sesleri geldi. En sonunda sessizlik hakim olduğunda korkuyla kapıya doğru koştum. Sessizlik, kötülük demekti. Kapının anahtarını açtığımda koridorda gördüğüm manzarayla gözlerimi kapattım. Ablam, babamın kafasında annemin çok sevdiği cam vazoyu kırmıştı ve babamın kafası kanıyordu. Kana bakamazdım ki ben. Dinen göz yaşlarım tekrar yanaklarıma süzüldüğünde çığlık attım.

Kan, kan ve daha çok kan.

Kandan nefret ediyordum.

Korkumu yenip gözlerimi açtığımda annem ev telefonunu eline almış bir numara tuşluyordu, bağırıyordu aynı zamanda, kime? Bana bağırıyordu. "Hepsi senin yüzünden Açelya! Kızdırma demiştim babanı!" annem numarayı tuşladığında telefonu kulağına koydu. Annem telefondaki kişiyle konuşurken ablam bana döndü, üstüme yürümeye başladığında bağırıyordu aynı zamanda. "Hepsi senin yüzünden hepsi! Anneme saldırıyordu babam, onu sinirlendirmemeni söylemiştim!"

Ablam bana bağırıyordu, annem telefonda konuştuğu kişiye adres veriyordu ama ben hiç kimseyi duymuyordum. 

N'olmuştu ki burada? Babam ne kadar ileriye gitmişti ki babamın kafası kanıyordu. N'olmuştu? Benim suçum neydi ki? Ama ben sadece lavaboda sıra beklemiştim.

Dışarıdan nasıl görülüyordu hayatı? İçten bakınca berbattı çünkü hayatı. Hiçbir zaman popüler değildi, sevilmemişti de. O alışkındı hatası olmadığı konularda bile suçlanmaya, Açelya hiç sevilmediği için belki de şaşırmıştı onun çıkma teklifini kabul etmesine.

Açelya Karacanın hayatı hiçbir zaman yolunda gitmedi.