KIŞ ÇİÇEĞİ 'AÇELYA' - YARI TEXTİNG

1.7

Açelya'nın kafe de Gazel ile karşılaştığı andan sonrası yok. Ondan sonrası birkaç bölüm sonra gelecek orayı başka zaman okuyacağız.

İyi okumalar. Bana ve hikayeye destek olmak için oy verebilirsiniz 🤍

~ Ruhunda kelebekler,
Canlanıyor insan.
Ruhu kararmış kadın,
İçin de ki masumiyeti verdiğinde. ~

Hayat soğuk bir savaştı ve ben soğuğu sevmezdim.

"Açelya çiçeklerinin kışın da açabildiğini biliyor musun?"

Gazel.. Soğuğu hak etmiyorum ben. Ben soğuğu bile yakarım, Gazel. Anla. Benim içim yanıyor Gazel.

Ben çok yoruldum, Gazel.

Kış çiçeği olamam ben.

O günün üstünden dört gün geçmişti. O gün sözleşmemize göre tam burada bulaşacaktık. Titreyen ellerim ve dizlerime sahip çıkmaya çalışarak ayakta durdum. Taksi evin önüne geldiğinde boğulmuştum sanki, taksinin camları açıktı fakat daralmıştım.

Seni o evde yaşadığın anılar boğdu.

Ücreti ödediğim gibi taksiden atlamıştım. Taksici amca bana yardımcı olsa da ona sert bir şekilde bakmıştım. Görmüyor musun Gazel? Ben sıcağı üşütürüm, soğuğu ısıtırım. Ben iyi biri değilim.

Son bir haftadır halüsinasyonlar görüyordum. Gazel'in eski aile evimize gitmemi söylediği günden beri daha çok artmıştı bu halüsinasyonlar. Bir sabah, yataktan kalktığımda annemi bana bıçakla gelirken görmüştüm. Bir psikiyatri için randevu aldığımda bana iki hafta sonrasını vermişti.

Gazel arabadan indiğinde kanamış dizimi gördü. Kaşlarını
çattığında titreyen dizlerime yenik düşerek yere düştüğümde hızlı adımlarla yanıma ilerledi. Hızlıca yanıma gelip yere eğildiğinde elini bana uzattı ve kalkmam için yardım etti. Kaldırım taşına otururken gözlerini, gözlerime değdirdi. "İyi misin?"

Zorla olsa da gülümsemeye çalışarak "İyiyim" dediğinde gözlerini dizime değdirdi. Parmakları usulca kanayan dizimi okşadığında, "Burası mı acıyor?" dedi. Asıl kanayan bölgeye hafifçe parmak bastırdığında acıyla yüzümü buruşturdum. "Evet"

Cebinden krem ve bir yara bandı çıkardığında kaşlarımı çattım. "Senin cebinde hep krem ve yara bandı mı arar?"

Kremi dizime sürdüğünde parmakları hafifçe dizimi okşuyordu aynı zamanda. Kendi parmaklarım kanayan dizime dokunsaydı acırdı elbet, fakat onun parmağı acıtmıyordu. Olduğumuz sahneye kaşlarımı çattığımda o sırada Gazel, dizime yara bandını yapıştırıyordu.

Dizime yara bandı yapıştırdığında ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Seke seke yürüyordum fakat yürüyebiliyordum. Gazel, yardım için kolumu tutmak istediğinde ona izin vermedim. Kendim yürümek istiyordum.

"N'apacağız?"

"Sakin ol. Çok hızlı nefes alıyorsun."

Dediğiyle beraber hızlı nefes aldığımı farkettim. Elimi kalbime koyduğumda ise olması gerektiğinden daha da hızlı atıyordu.

"Açelya bak iyi değilsen bunu yapmak zor-"

"Sus!" Ani bağırışım onu şok ettiğinde benden birkaç adım geriye çekildi. Ellerimin titrediğini farkettiğimde bir taşa oturdum, kendime gelmek için nefes egzersizi yapmaya başladım. 4 saniye nefes al, 4 saniye nefesini tut, 4 saniye nefesini ver.

Açelya.

"Açelya çiçeklerinin kışın da çiçek açtığını biliyor muydun?"

Kaç dakika geçtiğini farketmemiştim ama Gazel yanıma gelip elimi tutmak istediğinde onun elini tuttum ve olduğum yerden ayağa kalktım.

Elini bırakarak evime doğru yürümeye başladığımda gözlerimin kararmasıyla olduğum yerde durmak zorunda kalmıştım. Gazel bana yardımcı olmak için tekrar elini uzatsa da tek başıma kapıya kadar yürümeyi başarmıştım.

"Açelya travmalarını hatırlatan şey nedir?"

Bilmiyorum.

Kapının zilini çalmaya becerdiğimde kapıyı açan annem. Kaşlarını çatmıştı, gelmeme o da şaşırmıştı. "Ne işin var se-"

Bakışları Gazel'i gördüğünde duraksadı ve gülümsedi. Çünkü..

Sus.

"Hoş geldin Ekinciğim." Ekin demesiyle kaşlarımı çattım. Dayanamayarak, "Ekin?" diye sorduğumda annem; sus misafir o işareti yapmıştı. Klasik anneler.

Gözlerimin kapandığını hissettiğimde yumuşak bir duvara sırtım yaslanmıştı. Bilincimin kapanmasıyla gözlerim kapandığında duyduğum sesler de gitmişti.

Pano da duyurduğum gibi bölümü aslında geç saatler de atacaktım fakat bu bölümün düzenlenmiş olduğunu farkettim. Diğer bölümü geç saatler de atacağım