FPS 3: Billionaire's Secret Affair (COMPLETED)

CHAPTER 38

Chapter 38: Arrival

WHEN we get to the airport ay iniwasan ko ang sumiksik sa maraming passengers because I'm afraid na maiipit ang baby ko. But like I said he's just calm, behaved and not a crybaby. So even though we've been outside for so long he didn't even wake up.

Just when we finally got on the plane he was slowly moving. I slightly lowered the zipper of my jacket to check him out. I removed his baby bag first to breast feed his feeding bottle. Kasi alam kong hungry na siya.

"Few more hours and we'll see them, Milkaine. Are you excited, baby?" I asked him.

When the pilot announced the plane was about to fly he advised us to wear our seatbelt. This has an adjustment so I don't separate my son from my body anymore. I didn't sleep because I chose to watch Milkaine instead. Hindi naman puwedeng matutulog ka, eh may baby kang dapat mong bantayan.

I am feeling all kinds of emotions right now. The excitement is there because I'm going to see them even if it's just secretly but I also feel nervous because I'm also scared to face everything in the country I've escaped. But because I'm with my son I know I can still handle all of this. As long as I feel Milkaine's presence, ayos na ayos na ako.

The plane landed safely at NAIA and I intended to go down again only a few people on top.

Gusto kong umiyak dahil sa saya nang sa wakas ay nakatunton na ulit ang aking mga paa sa bansang ito. Wala pa ngang one year noong umalis ako ay super na-miss ko na siya.

Ang isa sa kinaiinisan ng maraming Pilipino ay ang mainit na sikat ng araw sa labas na parang tinutupok ka ng apoy. Ang maingay na tunog ng mga kotse at ang usok sa mga paligid nito. Pero buhay na buhay ang spirit niya. Ito rin ang isa sa pinagkaibahan sa other country but I chose this one.

"Welcome to the Philippines, Milkaine Irick," I whispered to my baby at mukhang naiintindihan niya yata ako kasi narinig ko ang baby sounds niya. Mahinang gumalaw rin ang mga kamay niya. Nang silipin ko ang face niya ay nasa munting bibig na niya ang baby hand gloves niya and sinisipsip niya rin ito.

Backpack ang dala ko kaya hindi naman talaga ako nahirapan pa. Magaan din naman kasi ito. Nagsimula na akong naglakad ng maramdaman ko ang vibration ng phone ko sa pocket ng jacket ko.

Inayos ko sa ulo ko ang navy green na sumbrero ko at nakasuot din ako ng facemask. Mahirap na baka may makakilala pa sa akin. Pagpiyestahan pa ako ng mga media.

Huminto muna ako sa isang bench at umupo. Napahinga ako ng malalim at mabuti na lamang ay naisipan kong huminto muna dahil nararamdaman ko na agad ang pagod ko. Ibinaba mo ulit ang zipper para hindi mainitan ang baby tigre ko. Hindi naman yata siya pinagpapawisan dahil ang himbing ulit ng kanyang tulog.

Kinuha ko ang phone ko at binuksan ko ito para lang makita ko ang text message ni Daddy. Excited pa akong buksan ito pero parang gumuho ulit ang mundo ko sa nabasa ko.

Pinapabalik ako ni Daddy sa Spain. Nalaman niya agad na nandito na ako? Ha? May nagbabantay ba sa akin kaya nalaman agad ni Dad kahit secret lang naman ang pag-alis ko?

"Come back to Spain. Who gave you the right to come back here without me telling you?"

Sumisikip na naman ang dibdib ko at mariin na kumikirot na rin ang aking puso. Parang binuhusan lang ako ng malamig na tubig at nanginig ang katawan ko. Hanggang sa maramdaman kong pinagpawisan na ng malamig ang mga palad ko at may namumuong pawis na ang leeg at sentido ko.

Sa naaalala kong galit sa akin ni Dad ay hindi na ako nag-aksaya pa nang oras. Nagtanong ako kung kailan ulit ang flight to Spain at malaki ang ipinagpasalamat ko dahil may flight pa raw two hours from now.