Bir küçük gün ışıgı

Bölüm 4~

Bölümü bitirdikden sonra vote etmeyi unutmayın.

~İyi okumalar<3~

Evet artık buraya kadardı. Ömrümün  yarısı hapishanelerde geçecek. Annem bir daha yüzüme bakmayacak... Aşagı düşdüm. Polisler kapıda durub annemle bir şeyler konuşuyordular. Boyu 1.80 boylarında olan bir oglan gozleri bana kaydı. " Sizmisiniz Emine  Yılmaz?"diye sordu. Ben ise" Evet benim" diye bildim sadece. " Lütfen zorluk çıkarmadan bizle gelin"

Polisler beni ellerimi kelepçeliyib götürecekdi ki, annem gözleri dolmuş halde polislere bakarak yalvarmaya başladı" Götürmeyin kızımı. Benim kızım hiç bir şey yapmadı. Kızım bir şeyler yapsa bilirdim. Bırakın. Bırakın kızımı" ben dözmeyib aglamaya başladım. Kendim agladıgım halde annemi sakinleşdirmeye çalışdım.

"Anne tamam aglama. Bak sen agladıgın zaman benimde canım yanıyor. Nolur aglama.. aglama" arabaya mindim. Polisler de arabaya minib beni oradan uzaklaşdırdılar. Polislerden birine bakıb yalandan " Ben bir şey yapmadım. Beni neden götürüyorsunuz?"dedim. " Bunu burada yok emniyetde anlatırsın. Ayrıca seni hapishaneye de tıkmıyoruz sadece sorguya alınacaksın. Az agla. Sesinden kafamız şişdi"

Azda olsa içim rahatladı. Hemen elim kelepçeli olmasına bakmayarak zorlada olsa göz yaşlarımı sildim. Şuan emniyete pijamalarımla ve hergün yaptıgım dagınık ev topuzu ile gidiyordum. Emniyetin karşısında durduk. Adamlar arabadan düşdükden sonra benimde kolumdan nazikçe tutub içeri götürdüler.

Yarım saatdır bu siyah odada bekliyordum. Karşımda ise siyah kocaman bir cam vardı. Stresden ya ayaklarımı titrediyor ya da tırnaklarımı yiyordum. Sonunda adam içeri girdi. Sandalyeyi çekdi ve karşımda oturdu. Daha sonra elindeki kagıdları masanın köşesine koydu. Ve kafasını kaldırdı.

"Evet. Şimdi sana bir az sorular vericem ve sen cevaplayacaksın kız çocugu. Ama dogruları söyleyeceksin. Anlaştdıkmı kız çocugu?"başımı salladım. "Tamam. Şimdi ilk sorumla başlıyorum"kafasını kaldırdı ve bana bakdı." Sen Ahmet beyin taksisine mindikden sonra nereye gitdiniz?"benim öldürdüyüm adamın ismi Ahmetiydi. İnşallah adamın çocukları yokdur. Yoksa vicdan ezabından ölürdüm.

Ben ne yapa bilirdimki?adam beni kaçırdı bende ondan kurtulmak için öldürdüm. Başka çarem yokdu. Kafamı kaldırdım. Adam yüzümü inceliyordu. Ancak yüzümde hiç bir mimik ve ya duygu yokdu. Buna adım gibi emindim. " Ben sadece universiteden çıkdım,taksiye bindim eve geldim"dedim. Adam yüzüme bir süre bakdıkdan sonra kagıda bakdı.

"En son taksisine sen bindin. Daha sonra üstünden 1 gün geçdi. Ve onu ölü bulduk. Bunu nasıl açıklayacaksın o zaman?"başımı kaldırdım adama bakdım. Stresden dahada ayagım titrediyordum. Adama bakdıkdan sonra bir süreliyine gözüm siyah cama bakdım. Nihayet gözümü çeke bildim camdan. Adamın gözünün içine bakdım. Ve cevapladım" Ne demek isdiyorsunuz? Onu benim mi öldürdüyümumu düşünüyorsunuz? Ayrıca ben onu niye öldüreyimki? "Adam gözüme saarlerce bakdı. Bende gözümü çekmedim. Adam şüphelenmesin diye.

Bir süre sorular verdikden sonra adam odadan çıkdı. 15 dakikadır bekliyordum. Adam sonunda geldi. Bana bakıb" Artık gide bilirsin" dedi. Ben adamın suratına şok içerisinde bakdım." Bu kadarmı?"adam başını salladı." Bu kadar" diye cevapladı. Hemen odadan çıkdım ve çıkışa dogru koşdum. Ve kendim çöle atdım. Derin nefes verdim. Sonra bir otobuse bindim
Artık beni öldürselerde taksiye binmem.

Kapıyı döydüm. Hemen annem kapıyı açdı. Ve beni görür görmez uzerime atladı. Saatlerce sarıldıkdan sonra içeri geçdık. Anneme yorgun oldugumu,konuşmak istemediyimi dedikden sonra odama çıkdım. Duş aldım ve ustumdeki pijamalardan kurtulub rahat bir şeyler giydim.

Hemen kendimi yataga atdım. Nedense odamda bir şeyler eksikdi. Çok umursamadan kafamı yastıga koyacakdım ki, aklıma gelen şeyle çıglık atdım. Ayıcık,ayıcık yokdu. Odamın köşesinde olan kocaman ayıcıgım yokdu....

Arkadaşlar bolumu bitirdikden sonra vote etmeyiii unutmayınnn~

Sizi çookkk seviyorummm♡

~Yeni bolumde görüşürüzz♡~