A Vampire story - Twilight

9. V.I.O 2

Emmett en Edward waren nog steeds met de  'ik ben beter'-discussie bezig en ik voelde me al stukken beter. Ik zal Carlisle vragen of er geen andere manier is om bloed te drinken, of die brandende keel weg te krijgen. Hopelijk heeft hij er een oplossing voor.

Na enkele minuten waren we vlakbij ons huis en hoefden we alleen de hoek om. Maar uit die hoek kwam net een fietser uit. Ik hapte naar adem en keek naar het gezicht van het meisje. Een rond hoofd, klein beetje getint en zwarte haren. Ik herkende haar ergens van en het leek haast alsof ze mij ook herkende, toen ze me geschrokken aankeek.

Veel  tijd om te praten hadden we niet, Emmett trok me namelijk mee. Ik geloof dat hij niet door had  dat ik zojuist met een meisje zat te 'communiceren'. Anders had hij me heus wel even gelaten, toch?

"Esmé heeft je eten al gemaakt. Broodjes gezond. Ze kan de lekkerste dingen maken, dus geniet zou ik zeggen!" Ratelde Emmett en hij liet mijn hand los toen we binnen waren. Ik deed de deur dicht en keek rond. Alleen Emmett, Rosalie, Edward en Esmé waren er. De rest was waarschijnlijk naar de stad.

Esmé stak haar hoofd uit de keuken en zwaaide met een deegroller. "Hee Brooke! Kom je eten? Je lunch wacht op je." Zei ze aardig en ze glimlachte vriendelijk. Ik knikte verlegen. Op de een of andere manier kon ik nog steeds niet wennen aan de gedachte dat Esmé me als een echte dochter beschouwde. Zou dat niet raar zijn? Een volkomen vreemde die bijna niks van zichzelf weet, terwijl je zelf al veel kinderen hebt? Je zou het maar kunnen. Niet dat Esmé het niet kan, ze is een hele sterke vrouw en ik vind het ontzettend knap dat ze dit doet.

Ik wandelde naar de keuken en ging naast Esmé staan. Ze rolde met haar linkerhand een plak deeg, terwijl ze met haar rechter hand naar de koelkast wees. "Daar staan ze in, het roze bord is van jouw. Je weet het maar nooit hier in huis, alles kan zomaar op zijn." Zei ze snel en ze opende de kast waar ze een zakje kaneel uit pakte. "Eet smakelijk, Brooke."

Ik glimlachte verlegen en knikte. "Dank je, het zal vast lekker zijn." Zei ik snel. Ik pakte het eten en ging aan de grote eettafel zitten. Ik nap een hap van het broodje en ik moet eerlijk zijn; het is zoooo lekker!

"BROOKE." Schreeuwde Edward van boven. Hij rende naar beneden en keek me met grote ogen aan. Omdat ik nogal snel nieuwsgierig word, wilde ik gelijk weten wat er was.

"Jaaa?"

"Hoi." Zei hij snel en plofte neer op de bank. Hij deed de TV aan en zette het op MTV.

"Hee sukkel."

"Sukkel? Wacht ja. slim, uniek, kei knap en leuk."

Ik draaide met mijn ogen en gooide een verdwaalde paperclip op hem, dat gewoon op de eettafel lag. "Nee, ik bedoel de andere sukkel, sukkel."

"AU!" Schreeuwde hij en Esmé stak haar hoofd bezorgd uit de keuken, maar toen ze zag dat het Edward (die altijd grapjes maakt) was verdween ze weer. Edward keek me aan. "Grapje. Waar is Emmett?"

Ik keek hem fronsend aan en lachte zacht. "Weet ik niet, ik dacht dat hij bij jou was."

Hij fronste nu ook en en haalde zijn schouders op. "Hij komt wel weer te voor schijn, joh."

Ik knikte en at mijn broodje gauw op. Opeens dwaalden mijn gedachtes af naar Erik. Ik keek naar de schoenenrek, dat onder de jassen lag. Erik's schoenen waren nergens te bekennen. Ik stond op en liep naar de keuken, met mijn lege bord in mijn linkerhand. "Esmé? Weet je waar Erik is?" Vroeg ik gauw, terwijl ik het bord nu afwaste.

Esmé keek op en glimlachte. "Ja, hij is huiswerk maken met een klasgenoot. Ik weet alleen niet welke klasgenoot, maar hij zou wel rond zessen thuis zijn."

Wow, rond zessen pas? Het is nu pas half twee. Hoe kan ik het zonder hem redden? Ughhhhhh. Ik knikte en huppelde naar de bank waar Edward ook op zat. Ik plofte naast hem neer en trok de afstandsbediening uit zijn handen.

"Neeee wat doe je?" Gilde Edward en hij graaide naar de afstandsbediening. Ik lachte kort en zappte snel naar een andere zender. Gelukkig was er een leuke film op, anders had Edward de afstandsbediening weer afgepakt. Edward zuchtte en sloeg me met de kussen die hij achter zich had. "Idioot."

~

"WE ZIJN THUISSSSS." Schreeuwde Emmett, nadat de deur open ging. Hij stampte naar ons toe en ging ook op de bank zitten. "Hoi Brooke."

"Hee." Zei ik verlegen en gauw keek ik weer naar de TV. Na Emmett kwam iedereen in eens binnen. En dan bedoel ik iedereen behalve Edward, Esmé en ik. Want wij waren er natuurlijk al.  Ik wilde de film net verder kijken toen het overging naar zwart beeld. Alice had het uitgezet en ze keek afwachtend en enthousiast voor zich uit. Oh nee hè, wat gaat er gebeuren?

"Goed. Omdat je nu weet hoe je moet jagen," Begon ze terwijl ze me aan keek, "willen we je nog een paar andere belangrijke dingen vertellen, die je zeker verder zullen helpen."

Ik keek haar zenuwachtig aan en voelde mijn wangen daardoor een beetje rood worden. "Als eerst, moet je niet vergeten dat jij hier niets aan kunt doen. Het hoort bij je, net zoals een normaal mens vlees eet."

"En vegetariërs dan? Zijn dat geen normale mensen?" Vroeg ik zenuwachtig. Ik snap hier echt niks van.

Ze lachte zacht en Edward ook. "Ja natuurlijk wel, maar die eten andere producten in plaats van het vlees. En over vegetariërs gesproken, je kan ons ook als vegetariërs vergelijk. Zo noemen we ons trouwens ook, maar goed. We horen oorspronkelijk mensenbloed te drinken. Maar omdat we vinden dat het niet kan, drinken we dierenbloed in plaats van mensenbloed."

Ik knipperde een paar keek met mijn ogen, met de hoop dat het in mijn hersens zou zinken en ik het goed zou begrijpen. Gelukkig lukte dat na een paar keer knipperen wel. 

"En niet alle vampiers zijn vegetariërs. Alleen wij en een ander deel van onze familie."

Rosalie kromp ineen en Emmett keek haar bezorgd aan. Daarna gleed zijn blik naar Alice. "Zo is het wel genoeg." Zei hij kort. "Brooke is een blijft een V.I.O, ze zal sommige dingen zelf moeten leren."

Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "V.I.O?"

Hij keek me aan een Edward lachte zacht. "Vampier. In. Opleiding." Zei Edward en ik draaide met mijn ogen, terwijl Rosalie wat soepeler werd. Wat een woordgrap. Wacht, dat was een woordgrap toch?

Het was stil geworden nu Alice, Jasper, Emmett en Rosalie naar boven waren gegaan en Carlisle  in zijn kamer aan het werken was.

Na uren films te hebben gekeken op Netflix, stond de gewone TV weer aan.

"UGHHHH neeee. Morgen is het maandag." Zuchtte ik en ik begroef mijn hoofd in een kussen terwijl een reclame voor een concert door de kamer dreunde.

Esmé lachte en ging ook zitten. "School is school. Het komt wel goed."

Ik zuchtte en haalde mijn hoofd uit de kussen. Ik gaapte en Edward sloeg weer een kussen tegen mijn hoofd. "Slaaplekker Brooke."

Ik fronste en lachte. Eerlijk gezegd was ik wel moe ja, heel erg moe. Terwijl ik niet eens veel had gedaan, maar toch. Ik stond op en draaide me om, naar Edward, Bella en  Esmé (die als enige in de woonkamer zaten). "Welterusten!" Zei ik gauw en snel rende ik naar mijn kamer, waar ik op mijn bed sprong en in een diepe slaap viel.

VOTE/STEM

COMMENT

x