A Vampire story - Twilight

18: Hereniging

Like/vote, comment/reageer A.U.B als je dit leuk vind!

1

Ik schrok wakker en keek gelijk naar mijn wekker. Blijkbaar was ik gisteren, in de auto, in slaap gevallen en heeft iemand me naar bed gebracht. Ik haalde mijn hand door mijn haar en keek naar het witte plafond. Het is 06:03. Welke dag is het? Maandag. Wat betekende maandag? De eerste school dag sinds de vorige keer dat ik voor de eerste keer naar school ging. Aka, tweede schooldag sinds mijn nieuwe leven.

Ugh.

Ik stond op en sloeg mijn benen van het bed af. Ik was dus echt niet voorbereid om naar school te gaan. Maar soms moet je dingen gewoon accepteren en er het mooiste van maken.
Ik struikelde naar de badkamer en deed mijn haar in een knot. Na het tandenpoetsen en omkleden liep ik naar de woonkamer.

"Goedemorgen." Zei ik snel en Esme was bezig met het schoonmaken van de glazen salontafel. Ze draaide zich om en glimlachte lief. "Goedemorgen, Brooke." Ze richtte zich weer op de salontafel. "Ik heb al brood voor je gemaakt, voor school."

Ik knikte en liep naar de koelkast. In mijn ooghoek zag ik een envelop op de bruine ladekast liggen die tegen de muur aan stond. Ik keek eerst naar Esme om te checken of ze naar mij keek. Ik wilde natuurlijk niet als een nieuwsgierig kind overkomen. Gelukkig was Esme druk bezig en hoefde ik me daar over geen zorgen te maken. Ik richtte me dus weer op de envelop. Het was een blanke envelop met mooie sierletters. "Fam. Cullen" stond er. Ik was nieuwsgierig, om eerlijk te zijn en wilde weten of dit een belangrijke brief was. Maar zoals iedereen wel weet, is het eerder aan de ouders of verzorgers om zoiets open te maken. Ik besloot het achter me te laten.

Gauw pakte ik het brood uit de koelkast en stopte het in mijn tas.
"Brooke, je koffer staat onder de jassen." Zei Esme zacht en ik keek haar even verbaasd aan.
"Koffer?"
"Week om week, wist je nog?"
Oh ja, dat is waar ook. De ene week zou ik bij de Cullens overnachten en de andere week bij mijn 'menselijke familie' als het ware. Ik knipperde even en knikte toen maar. "Oh ja. Bedankt voor het klaarzetten."

Esme glimlachte met haar moeder-glimlach en legde de vaatdoek op het aanrecht. Ik liep naar de kapstokken en trok mijn jas vlug aan. Ik was benieuwd hoe het daar zou zijn.
Na afscheid te nemen van iedereen vertrok ik het huis uit.

Nu op weg naar het mensenhuis.

---

Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel zenuwachtig was om naar binnen te gaan. Alles leek zo anders en moeilijk. Ik wist niet 100% zeker of het vampierendeel van mijn lichaam zich kon aanpassen aan de mensen die er leefden. Of ook wel; mijn familie. Het voelde aan de ene kant als een familie, maar aan de andere kant niet. Ik was alles vergeten. Alles wat ik met deze familie zou hebben meegemaakt, leek zomaar verdwenen. Ik zou nieuwe herinneringen moeten maken, om die tweede klik te hebben, want die eerste was er wel. Telkens wanneer ik naar een familielid keek, voelde het alsof ik eindelijk thuis was. Ik denk dat je dit gevoel niet echt kan beschrijven, maar dat je het gewoon een keer moet meemaken.

Maar daar stond ik dan. Met een witte koffer in mijn linkerhand en mijn zwarte Eastpak in de ander. Ik liet de koffer los, zodat het vrij op de grond stond. Een paar secondes keek ik naar de bel, maar toen klikte ik onbewust. Ik voelde een lichte spanning en zenuwachtige stroom door mijn lichaam schieten. Mijn moeder deed open. Ze heeft hele warme ogen, mooi zwart haar en is getint. Ondanks dat ze er zoals gewoonlijk erg mooi uitzag, zag ze er ook uitgeput uit. Op haar lippen verscheen en glimlach en er scheen een kleine glinstering in haar ogen, die jammer genoeg even snel verdween als dat het aangekomen was. "Hoi mam."

"Hey Brooke, kom gauw binnen." Ze stapte opzij en deed de deur een klein beetje wijder, zodat ik er tussen kon met mijn koffer. Ik glimlachte en gaf haar maar een knuffel. Ik weet niet of dat nou een goed idee was. Verlegen stapte ik de woonkamer in. "Heey." Zei ik snel en voelde het bloed naar mijn wangen stromen. Gelukkig word ik niet heel rood als ik bloos. De familie stopte met wat ze aan het doen waren en zeiden hoi of iets wat daar op leek. Daarna gingen ze weer verder met wat ze aan het doen waren. Brood maken, de krant lezen, zich voorbereiden op wat ze die dag zouden doen. Ik keek naar mijn moeder en glimlachte. "Waar kan ik de koffer leggen?" Vroeg ik snel en ze keek even rond, naar een plek zoekende. "Doe het maar in de gang, dan staat het niet zo erg in de weg." Zei ze en liep voor me uit, zodat ik precies wist waar het gelaten moest worden. Ik liet mijn koffer daar en zei mijn familie weer gedag. Anders zou ik te laat op school komen, en daar had ik eerlijk gezegd ook geen zin in.

~

Ik liep de klas net op tijd in en keek naar de mensen met wie ik aan tafel zat. Jacob, Samuel, Seth. Ik nam snel plaats en voelde een paar ogen op mij gericht. Ik sloeg mijn zwarte haren naar achter en deed mijn laptop vlug aan. Vreemd genoeg, was er naast mij, nog een tafel vrij.
"Goed." Zei de lerares luid en duidelijk. "Zoals iedereen wel kan zien, is Brooke er weer. Na een lange tijd hebben haar ouders toch besloten om haar hier in te schrijven." Ze keek me even aan en ging toen verder met wat ze aan het doen was. Uitleg voer de dag geven.

Onze taak was om een verslag te schrijven over actueel nieuws. Als je daar klaar mee was, mocht je verder aan zelfstandig werk op de planner. Ik was, gelukkig, met alles klaar vóór 1 uur. Nog twee uur en dan ben ik uit. De pauze (om 12:00) verliep erg stroef, ik besloot alleen te zitten, omdat ik het zitten naast Samuel toch wel erg riskant vond.

Ik wilde net mijn E-mail openen, toen er op de deur werd geklopt. De hele klas keek op en er stond een meisje in de deuropening. Ik herkende haar gelijk; Aphrodite. Op de een of andere manier was ik Aphrodite niet vergeten. Aphrodite was mijn beste vriendin en we hebben enorm veel mee gemaakt. Nu ik naar haar kijk, is het onmogelijk dat ze mens is. Ze vertelde me vroeger al vage hints, dat ze geen mens was. Maar nu weet ik het dus zeker. Aphrodite is een vampier. En mijn beste vriendin.

Er verscheen gelijk een glimlach op mijn gezicht en ik zag hoe haar ogen op mij werden gericht. Ook op haar mond verscheen een glimlach. Ze lachte, maar mevrouw Palings stond op. "Kom gerust verder. Jongens, dit meisje is nieuw in de klas. Ze heet Aphrodite en behoord tot het groepje van Seth." Ze keek naar Aphrodite en fronste. "Kom verder. Je mag naast Brooke zitten. Het meisje met goud gekleurde ogen en zwart haar."
Aphrodite glimlachte en draaide snel met haar ogen. "Ja, ik ken haar wel." Zei ze snel en nam naast mij plaats. Daarom was die lege tafel er dus. Ze knuffelde mij en ik knuffelde haar. Ik was zo blij om haar terug te zien. Ik had haar zoveel te vertellen en ook zoveel te vragen.
Ik liet haar los en lachte kort. Daarna werden we door Mevr. Palings gedwongen om verder te gaan met ons werk, anders zou ze ons naar de directeur sturen. Wat is die vrouw toch ontzettend streng.

Like/vote, comment/reageer A.U.B als je dit leuk vind!