A Vampire story - Twilight

6: Blozen en puzzelstukjes

Alice ratelde maar door en door, niet dat ik het erg vond ofzo. Ze is een erg fijn persoon om mee te leven, ik hou nu al van haar, ook al ken ik haar maar 1 dag. Over dagen gesproken, deze schooldag was onbegrijpelijk. Terésa en Samuel werkten me op de zenuwen, en die docent al helemaal. Maar verder, was het best Okay gegaan. Toch? Seth en Jacob zijn wel aardig. Ik slikte bij de naam van Jacob, alles aan hem sprak me aan en het leek alsof ik al mijn controle verloor waneer ik bij hem was. Hij had op de een of andere manier enorm veel effect op me, ik vroeg me af of hij dat onderhands had gezien. Ik stopte de gedachte weg, nja. Dat was ik eigenlijk van plan, maar Alice tikte me aan. "Dromerd." Hoorde ik haar zeggen en gauw keek ik op, naar haar mooie ogen, met een gouden iris. Ik maakte snel een Hmm Geluid en bemande me. Alice giegelde. "We zitten hier al 3 minuten op de parkeerplaats, en nu pas heb je door dat we er zijn." Zei ze en glimlachte terwijl ze een haarlok achter mijn oor stopte. "Het geeft niet. Maar kom je naar binnen?"

We stapten uit en ik liep Alice gauw achterna, aangezien ze nogal snel loopt. Toen we eenmaal binnen waren hieng ik mijn jas op en deed mijn schoenen uit. "Hoi," zei ik gauw tegen Emmett, Carlisle en Rosalie. Ze zaten -elk- op één van de banken die zich in de woonkamer bevonden. Ik ging naast Rosalie zitten, ze zat namelijk op een twee-persoonsbank. Ik glimlachte naar haar en ze glimlachte gauw terug. "Hoe was je schooldag?" Vroeg ze geïnteresseert terwijl ik recht ging zitten. "Het was.." Ik dacht na, wat was het? Leuk? Nee. Stom? Nee. Verwarrend? Ja. "Verwarrend." Rosalie lachtte zacht en ik glimlachte verlegen, ze lachtte waarschijnlijk door het lange denken en het korte vervolg.. Maarja.

Rosalie veranderde ineens, haar gezicht onleesbaar, maar gelukkig wel positief. Het was niet dat ze boos was ofzo, ze was het gemiddelde van blij. "Wat is er?" Vroeg ik toen uiteindelijk omdat ze nog steeds niets zei en ik mijn nieuwsgierigheid moeilijk in toom kon houden. "Oh niks om je zorgen voor te maken hoor, Je moet alleen nog iemand ontmoeten. Hij was naar een oud-verblijf gister, dus daarom was hij er niet." Zei ze en ik verbeelde me een even jonge-man als Emmett, Edward en Jasper. Verder kon ik me niet echt veel voorstellen.

Alice stormde ineens giechelend binnen terwijl ze op een apparte manier naar Rosalie keek, alsof ze comuniceerden. Achja, Iedereen Comuniceerde wel eens zo. "Hij komt." Zei ze giechelend en langzaam druppelde de kamer vol met de familie Cullen. Edward grijnsde naar Alice en ik voelde me hier ineens heel ongemakkelijk. Ik stond op om naar mijn kamer te gaan maar op dat moment verspreide zich een overheerlijke geur binnen, mint, chocola en evenfris als bomen. Ik keek rond, en het eerste wat mijn blik opving was een blanke gespierde, lange jongen, was hij diegene waar Rosalie over praatte? Maar hij is jong?

Ik ontdooide uit mijn bevriezing en ging weer zitten, terwijl de jongen tegen over me ging zitten. Alice giechelde weer, maar dit keer bloosde ik. De jongen was knap; blond haar dat omhoog gekamt was, net als Edward alleen korter. Hij had mooie volle lippen. Ik keek op naar zijn ogen en daarna keek ik naar Alice die weer enthousiast aan de bloemen zat te prutsen. Alice liep naar onze richting en keek naar de jongen die later Erik bleek te heten. "Erik, dit is Brookelynn." Ze keek naar mij. "Brookelynn, dit is Erik." Ik keek naar Erik en forceerde een glimlach terwijl ik hem begroette. "Hey." En ineens was mijn mond droog. Ik keek naar hem op en toen verzonk ik, het leek alsof alles om me heen zwart werd. Alleen hij en ik. Een tinteling spreidde zich door mijn lichaam en we keken tegelijkertijd weg, verstoord door Alice. Alweer. "Waarom neem je haar niet mee naar je kamer?" Vroeg Alice naar Erik en Erik keek van Alice naar mij. "Wil je dat?" Vroeg hij met en lieve stem naar me, ik voelde me ineens ongemakkelijk en knikte langzaam. "Is goed."

Al gauw waren we boven en Erik sloeg zijn kamerdeur open. Het was een echte jongeskamer; rommel, donkere muren, een grote flatscreen, een bed tegen het muur en een paar posters op de muren. Het was gezellig hier, warm, ik voelde me er thuis. Erik sloot de deur en ging zitten op zijn bed, hij klopte naast me zodat ik naast hem ging zitten. "Leuke kamer." Zei ik toen ik eenmaal zat en Erik glimlachte. "Dankje," Zei hij lief en draaide een beetje naar me om. "Ben je het hier al een beetje gewend?" Ik dacht na, ik wist niet waar ik vandaan kwam, oh ja. Dat moest ik Carlisle nog vragen.. "N-ja." Mompelde ik en keek naar mijn voeten. Erik tilde mijn hoofd omhoog met zijn vinger en keek me bezorgd aan. "Dat klinkt niet erg overtuigend.. Mis je de dingen van vroeger?" Zijn adem streelde mijn gezicht terwijl hij zijn vinger onder mijn hoofd langzaam liet wegzakken en ik hem in zijn mooie, gouden ogen aankeek. "Dat is het juist. Ik weet de dingen van vroeger niet meer.. Hoe ik hier gekomen was, wie mijn ouders zijn. Het lijkt alsof er een mes in mijn hoofd wordt gestoken wanneer ik terug probeer te denken.." Zei ik eerlijk en toen kwam iets onverwachts. Erik trok me mee in een warme knuffel, het was fijn, iemand die wist wat ik nodig had.. "Het komt goed," Mompelde hij en ik glimlachte terwijl ik knikte. Ik trok me terug en keek hem weer aan, hij mij ook. Na een lange stilte onderbrak Erik het. "Ik ken je niet zo lang maar, je bent echt heel lief.." Fluisterde hij en ik voelde dezelfde tinteling als eerst door mijn lichaam razen. "Awh.. Jij ook." Fluisterde ik terug en keek naar zijn lippen die zich vormden tot een glimlach. Ik keek weer naar zijn ogen en een warm gevoel gleed over me heen toen ik zag dat hij al naar mij keek. Ik hield van hem, hij is mijn ware. Het klinkt misschien raar om zo snel al iemand 'ware' te noemen, aangezien ik zijn leeftijd niet eens weet, maar er was een conectie tussen ons dat ons aan elkaar bond, we wisten allebei dat dit het was, we waren voor elkaar voorbestemd. Alsof Erik hetzelfde als mij dacht, boog hij zich naar voren en gaf hij me een zachte, voorzichtige kus vol passie. "Wil je mijn meisje zijn?" Vroeg hij emotieloos en keek me aan met een apparte blik, alsof hij nee verwachtte. Ik likte mijn lippen af en keek van zijn lippen naar zijn gouden ogen. "Ja.." Fluisterde ik, "Ik hou van je." En toen boog ik me naar voren, en zoende ik hem kort. Hij glimlachte, daarna gaven we elkaar een knuffel.