A Vampire story - Twilight

15: Donkerrode rozen

Ik keek naar de deur, die zonder aan te raken open ging. Ik had in één week tijd een nieuwe gave ontwikkeld. Dingen bewegen zonder ze aan te raken. Ik beheersde nu twee van gaven. Gedachten lezen, maar ook dit dus.

"Brooke!" Riep Esme, terwijl ze met een volle wasmand de trap af liep. "Je komt te laat op school, als je nu niet gaat!"
Ik verplaatste mijn ogen naar mijn zwarte schooltas. Gelukkig had ik deze al klaar gezet, anders was ik nog meer tijd kwijt!
"Ik kom er aan!"

-

2 maanden en 3 dagen later.
"Wat ben ik blij dat het weekend is." Zuchtte ik. Ik liet me op de bank, naast Emmett vallen en Emmett gooide de krant, die hij aan het door scannen was, op de glazen tafel.
"Je bent niet de enige. Rosalie en Carlisle hadden het deze week ontzettend druk in het ziekenhuis." Zei hij snel en een halve seconde daarna kwamen Rosalie en Carlisle binnen, via de voordeur.

Rosalie hielp Carlisle in het ziekenhuis, aangezien ze wel wat dagbesteding kon gebruiken. Ze had genoeg kennis op hem te helpen en had ook al een opleiding achter de rug.
"Hallo mensen!" Zei Rosalie blij en kwam naast mij zitten. (Er pasten 3 personen op de bank)
"Wow woordgrap." Zei Emmett grijnzend. "Grapje schat."
Ik draaide met mijn ogen, met de hoop dat het niet kleffer zou worden.

Alice kwam met nieuwe bloemen aanlopen. Het waren donkerrode rozen. De kleur van mijn bloed. Ik had me gisteren per ongeluk in mijn vinger gesneden, vandaar dat ik het weet.
"Jongens, jullie raden nooit wa-"
Ze liet de rozen vallen en keek geschokt voor zich uit. Eén oog in de gewone wereld, en de ander in haar visioen.

Jasper snelde zich naar haar toe. "Alice! Wat is er aan de hand?" Vroeg hij vlug en gaf haar ondersteuning onder haar ellebogen.
Alice knipperde en keek om zich heen. "De Volturi." Zei ze zacht. "Ze komen checken hoe het met ons gaat. Over drie dagen al."
Esme's uitdrukking brak mijn hart. Ze keek angstig naar Alice, met de hoop dat Alice nog wat zou vertellen over de visioen die ze nog steeds zag.
"Als ze erachter komen dat Brooke hier is, zullen ze ons zeker weten dood maken!" Alice kneep angstig in Jaspers hand en ontwaakte uit haar visioen.

Het was stil.

Iedereen moest het even verwerken.
Iedereen was nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren.
Iedereen wist dat we de pineut waren.

En ik was bang.