A Vampire story - Twilight

16: Training voor de storm

Vote/Stem en Comment/Reageer a.u.b als je het vervolg wilt lezen! 

Ik zat gevoelloos op mijn bed, met mijn kamerdeur open. Ik hoorde hoe Esme gestrest aan het ratelen was. Ze liep wanhopig rond.

"Wat nu?"
"Wat als ze besluiten haar af te nemen? Of erger.. te vermoorden?"
"Wat moeten we doen? Wat als ze ons vermoorden?"

Carlisle pakte haar arm zachtjes beet en probeerde haar te kalmeren. Zijn woorden kwamen er troostend uit. Ik weet niet zo goed of hij het tegen zich zelf had, of toch tegen Esme. De trilling van zijn stem verraadde namelijk dat (ook hij) een klein beetje wanhopig was.
"Kalmeer, Esme. Er zal niks gebeuren, we zullen een oplossing vinden." Zijn stem slaagde erin om Esmé te kalmeren en ze nam uitgeput plaats op de stoel.

Het was weer stil.

Ik hoorde hun gedachtes. Stuk voor stuk, elk had een andere interpretatie.
Emmett was er zeker van dat hij ze aankon. Samen kunnen we iedereen aan, zei hij trots in zijn hoofd.

Edward zocht voor een logischer idee.
Bella besloot iedereen te beschermen met haar schild en de rest wachtte op een idee af, dat ineens binnen kwam stromen. En na enkele stille minuten kwam het.

"Ik weet het." Zei Rosalie. Ze stond op en iedereen keek haar aan, nieuwsgierig naar wat haar idee was. "Wie zegt dat ze erachter komen dat Brookelynn de uitverkorene is? Wie zegt dat wij moeten zeggen dat ze de uitverkorene is?" Iedereen wachtte af, want het kwartje was nog niet echt gevallen.
Rosalie keek rond. Ze liet haar goud-gele ogen naar mij glijden (door de deuropening, aangezien de deur open stond) en keek me recht in mijn ogen aan. Ze glimlachte en keek vervolgens zelfverzekerd naar de rest van de Cullens.
"We wachten gewoon af. Wie weet merken ze niks." Zei ze met dezelfde (verzekerde) uitdrukking als eerst. Esme knikte en keek haar nog een paar korte secondes aan. "Maar wat als ze er toch achter komen?"
Rosalie ging weer naast Emmett zitten en Emmett wist hier wel het antwoord op. "Dan vechten we." Hij keek naar Rosalie en toen naar Carlisle. "Ik laat ze mijn zusje niks aan doen."

Carlisle stond op en keek iedereen van het gezin achter elkaar aan. "Ik geloof dat het tijd is om ons voor te bereiden."

~

Nog 1,5 dagen te gaan

Ik huppelde naar de keuken, want mijn maag gaf knorrend aan dat ik wel wat eten kon gebruiken. Toen ik de koelkast opendeed, liep iedereen naar binnen. "We zijn weer thuis, kneusje!" Riep Edward en de deur klapte dicht. Ik draaide me om en glimlachte.

Sinds Alice' visioen zijn de Cullens twee keer naar het grasveld (dezelfde plek waar de Volturi zou komen) gegaan om vechttechnieken te oefenen. Ze kenden de meeste technieken nu goed genoeg en waren voorbereid, voor als er een gevecht zou ontstaan.

"Gelukkig maar, ik weet echt niet wat ik zonder jullie moet."

Vote/stem en Comment/reageer a.u.b! Dan weet ik hoeveel mensen het nog lezen! :)