A Vampire story - Twilight

22: Popcorn

Laat een vote of comment echter als je dit leest en leuk vindt!!!

Zo weet ik namelijk of ik door moet gaan.

-

Na enkele pogingen maak ik de riem van mijn vliegtuigstoel eindelijk vast. "Eindelijk," zeg ik terwijl ik me naar Rosalie omdraai die naast mij zit. Rosalie en ik zijn de enige twee die naast elkaar zitten. De rest zit allemaal verspreid over het hele vliegtuig omdat we last minute vliegtickets geboekt hebben. Het vliegtuig was aardig vol geraakt, dus plek om met zijn allen naast elkaar te zitten was er niet.

De ochtend was soepel verlopen. Het jagen was niet meer doorgegaan omdat we nog veel moesten inpakken. Daarna hadden we de vliegtickets geboekt en zijn we richting Schiphol gegaan. 

Ik open mijn zijtasje en snuffel rond. In mijn tas lag een armbandje dat ik van mijn biologische moeder gekregen had. Het was een gouden armband met een edelsteen dat een koraalkleur had. Op de een of andere manier voelde ik me altijd tot rust gekomen als ik de armband om had. Het voelde alsof ik op de juiste plek zat, op het juiste moment. Best vreemd eigenlijk. Misschien kwam het doordat het van mijn biologische moeder kwam. Misschien diende het een beetje als troost dat ik toch wel hetzelfde was, ondanks dat ik getransformeerd was tot vampier.

Ik weet nog niet wanneer we terug gaan naar Nederland, dus ik weet ook niet wanneer ik mijn biologische familie weer ga zien. We moeten dit natuurlijk eerst afronden.

Het vliegtuig stijgt op. Ik kijk met bewondering uit het raam, maar voel na enkele seconden wat hards tegen mijn hoofd aan gegooid. Ik kijk omlaag en zie popcorn liggen. Met een frons draai ik me om. Daar zit Carlisle. Nadat ik goed rond kijk zie ik dat Emmett achter hem aan het schuilen is terwijl hij zijn lach probeert in te houden. Ik draai met mijn ogen en ga weer goed zitten. Ik pak hem later wel terug.