A Vampire story - Twilight

20: Timelapse

Dit stukje heet timelapse omdat dit letterlijk een timelapse is. Ik race gauw door het verhaal heen zodat jullie up-to-date zijn. Ik wil jullie introduceren aan een nieuwe manier van schrijven. Ook wil ik jullie weer een stukje laten wennen aangezien ik na een hele lange tijd weer upload en aangezien ik een stuk ouder geworden maar nog steeds wel het gevoel heb dat ik dit verhaal verder wil schrijven, ook al cringe ik enorm van de Twilight namen lol. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Laat een vote of comment echter als je dit leest en leuk vindt!!!

Zo weet ik namelijk of ik door moet gaan. 

Groetjes :)

-

Ik trek mijn deken dichter tegen me aan en voel de warmte van mijn bed tegen me aan drukken. Ik ben nog niet helemaal wakker en voel mijn wekker op een herhaaldelijk ritme trillen in plaats van dat ik hem hoor. Het is 06:30 op 30 juli 2019 en ik had gelijk spijt dat ik het gisteravond zo laat had gemaakt. Het was de schuld van Netflix.

Ik sla mijn deken van me af en rek me nog even een keer uit. Het is al redelijk warm en dus een goed begin van een dag in de zomervakantie. 

In de afgelopen twee maanden* is er enorm veel veranderd. Erik is bij ons weg gegaan en heeft besloten op zichzelf te wonen. Ergens in het noorden, vlakbij Finland. Hij wilde rust en onafhankelijkheid. We zijn daarom ook uit elkaar gegaan. Aan de ene kant was ik hier blij om. Ik had dit niet zien aankomen, maar of ik het wilde of niet; Erik en ik waren niet goed voor elkaar en elke buitenstaander kon dat zien. 

Ik ben redelijk gewend geraakt aan mijn nieuwe familie, maar ga nog steeds regelmatig bij mijn oude familie op bezoek. Nou ja, het is wat je regelmatig vindt. Het is een stuk minder. Ik mag nu maar een keer in de twee maanden bij hen op bezoek. Als ik geluk heb. Ik durf het eigenlijk niet onder ogen te nemen, maar in werkelijkheid mag mijn oude familie mij niet zo. Ze moeten waarschijnlijk nog even wennen. Vampier worden is natuurlijk niet niks.

Van het leven van een vampier heb ik niet zoveel gemerkt. Ik jaag niet, drink dus geen bloed en heb nog geen bijzondere gaven ervaren. De andere Cullens natuurlijk wel. Zij jagen sowieso een keer per week en als het nodig is zelfs meer. Ik ben een aantal keer meegegaan maar ik had het bloed niet nodig. Ik ging dus mee voor spek en bonen. 

De Cullens en ik hebben een goede band. Het voelt alsof ik echt in deze familie thuis hoor en alsof dit mijn aangeboren familie is. Het voelt alsof we al jaren, of zelfs eeuwen samenleven. Wat enorm bizar is aangezien we pas twee maanden onder dezelfde dak leven. Deze twee maanden zijn echt voorbij gevlogen. Niet dat ik me veel van mijn vorige leven kan herinneren.

Dat wat ik van mijn vorige leven kan herinneren is namelijk zo goed als niks. Het enige dat ik me herinner is dat ik een familie had en dat we gezamenlijk leefden in een huis in een gezellige wijk. Ik herinner me dat ik een rustig meisje was en dat ik vaak naar vriendinnen toe ging. Ik herinner me dat ik fietste, ik weet niet meer waarheen, en dat ik toen aangevallen werd door een persoon. Later bleek dit dus een vampier te zijn. Een vampier die ik nu onderhands ken als Aro. Ik heb hem nog niet ontmoet maar ik heb verschillende enge verhalen gehoord. Ik weet niet of ik bang voor hem moet zijn. Ik geloof de dingen die ik hoor namelijk niet zo snel.

Aro is dus de leider van de Volturi. Ik weet dat we moeten uitkijken voor de Volturi. Zij zijn als een soort van agenten voor de vampiers, maar pakken de vampiers veel harder aan. Iedereen die zich niet houdt aan de regels wordt vaak simpelweg afgemaakt. Hier krijg ik serieus de rillingen van.

Het is onderhands duidelijk dat we moeten uitkijken voor de Volturi. De Volturi zal namelijk niet blij zijn met het idee dat de Cullens een extra familielid (ik) hebben. Laat staan dat de uitverkorene tot leven is. We willen goed voorbereid zijn op wat we kunnen verwachten, dus zijn we in deze afgelopen twee maanden nog niet naar de Volturi gestapt. Sinds vandaag zijn we begonnen met de voorbereiding. We kunnen ons namelijk niet altijd voor de Volturi verstoppen. 

Het plan is dat we ons voorbereiden op het stappen naar de Volturi. Jane en Alec hebben een van de sterkste gaven ooit en zij zijn er ook zeker niet bang voor om deze te gebruiken zodra ze erachter komen dat er een nieuw Cullen-famlielid is of wanneer ze doorhebben dat ik de uitverkorene ben. Hierom moeten wij dit strategisch aanpakken. We willen de Volturi laten zien dat ik geen kwaad ben, maar we zullen voorbereid zijn van het ergste..

De Volturi, en ook meerdere andere vampiers, zijn er van overtuigt dat elke Uitverkorene een bedreiging is voor de Volturi. Dit komt omdat er in een belangrijk boek voor vampiers, bekend als "Het Boek", allemaal voorspellingen over de Uitverkorene zijn gedaan. Het boek schijnt geschreven te zijn door een oude wijze vampier die beschikte over een gave waarmee hij de toekomst kon zien. Meerdere voorspellingen in het boek zijn daadwerkelijk gebeurd. En daarom is de Volturi, en niet alleen de Volturi, maar ook verschillende andere vampiers, bang dat deze voorspellingen over de Uitverkorene waar komen en dat de Uitverkorene een gevaar dreigt te zijn voor de Volturi. Een van de voorspellingen in Het Boek is namelijk dat de Uitverkorene de Volturi zal eindigen.. Maar ik kan er niet met mijn hoofd bij dat ik zomaar vampiers of personen zou dood maken. Ik zou dat nooit doen. Maar dat weet de Volturi natuurlijk niet.

Ik kan niet zeggen dat ik niet zenuwachtig ben. De Volturi is enorm gevaarlijk. Ze zouden mij zomaar af kunnen maken, maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik mijn familie niet in gevaar wil brengen. Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als een van hun zou overlijden door mij. Ik zou het nooit zover laten komen. 

Maar om al deze enorm gevaarlijk scenario's te voorkomen, gaan we proberen zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Zodra we voorbereid zijn stappen wij naar de Volturi. We willen dit zonder gevaar winnen. We willen bewijzen dat ik geen gevaar ben en dat Het Boek niet persé gelijk moet hebben, ondanks dat er een aantal voorspellingen daadwerkelijk zijn uitgekomen. We willen laten zien dat ik meer dan de Uitverkorene ben. 

Ik kijk naar het plafond en voel een knoop in mijn maag. Ik ben zenuwachtig en voel dat er angst door mijn lichaam raast. Dit mag niet mis lopen. Ik sla mijn benen over het bed en doe mijn haar in een staart. Here we go.

*alles dat in de afgelopen hoofdstukken is gebeurd, heeft zich plaats gevonden in twee maanden. Er zijn dus maar twee maanden voorbij!