Laat een vote of comment echter als je dit leest en leuk vindt!!!
Zo weet ik namelijk of ik door moet gaan.
----------
Met mijn haar in een staart kijk ik gauw mijn kast door. Met Alice als zus had ik kleding genoeg. Fashion was meer dan een hobby voor Alice. Het was haar passie. Daar kon ik mij gedeeltelijk ook wel in vinden. Fashion was iets waar ik me met enorm veel plezier mee bezig kon houden.
We zijn in de twee maanden dat ik hier leef al meer dan 10 keer gaan shoppen, want geld was bij de Cullens ook geen probleem. Dat is logisch. Als eeuwenoude familie moet je namelijk wel een bepaald geldbedrag opgespaard hebben. Carlisle was dokter en verdiende dus veel. Esmé had tientallen jaren terug een opleiding tot verpleegkundige gevolgd en is al jaren aan het werk als verpleegkundige in hetzelfde ziekenhuis als Carlisle. Rosalie had rechten gestudeerd maar deed er verder nog niks mee. De rest had al eerder een opleiding gedaan maar deed er momenteel niks mee. Hiervoor wel. Edward had bij de gemeente als adviseur gewerkt en Alice hield zich bezig met vormgeven.
Ik haal mijn hand door mijn haar een slaak een zucht. Ik wil voor vandaag een makkelijke outfit. We gaan vandaag namelijk op pad om te jagen. Dit deden we normaal op vrijdagavond of in het weekend, maar omdat we ons tegenwoordig zo erg bezig houden met de voorbereiding op de Volturi moeten we wel wat vaker jagen.
Ik pak zwarte sokken, een zwarte T-shirt en trek een grijze trainingspak van Nike aan. Het vest laat ik open. Ik trek mijn sneakers alvast aan en loop mijn kamer uit. Mijn kamer bevindt zich op de bagagegrond. Als ik mijn kamer uit loop kom ik gelijk op de keuken en de woonkamer uit.
"Goodmorning," zeg ik terwijl ik de deur van mijn kamer sluit en richting de bank loop. De enigen die er zaten waren Emmet en Rosalie. Rosalie zwaait en zegt me gedag. Ik leun over de bank en geef Rosalie een knuffel van achter.
"Goedemorgen slaapkop," Emmett haalt zijn hand door mijn haar, waardoor het door de war raakt. Ik draai met mijn ogen en trek mijn hoofd van hem weg. Rosalie geeft Emmett een zachte duw tegen zijn schouder. "Afblijven Emmett," zegt ze terwijl Emmett een beledigd gezicht trekt.
Ik lach en ga schuin tegenover hen zitten, op de andere bank. Ik zucht en buk voorover om de veter van mijn rechterschoen recht te trekken. "Waar is iedereen?"
Emmett rekt zich uit. "Weg. Carlisle is even kijken bij een cliënt en Esmé is mee." Rosalie zet haar haar in een staart. "Edward en Bella komen er zo aan. Even douchen." Emmett grinnikt.
Ik ga weer rechtop zitten en hoor een sleutel door de voordeur heen gaan. Vast Carlisle en Esmé. Ik draai me richting de voordeur en had inderdaad gelijk. Esmé komt binnen met twee boodschappen tassen, terwijl Carlisle achter haar aan loopt met een andere boodschappentas. "Goedemorgen allen!" roept Esmé. Ik glimlach en zeg gedag terug.
De Cullens haalden altijd eten voor me. Voornamelijk omdat ze vonden dat ik sterk moest zijn als Uitverkorene. En als voorbereiding op de Volturi natuurlijk. Omdat ik geen bloed drink heb ik een goede voeding nodig. Anders moet ik het compenseren met bloed, maar dat willen de Cullens en ikzelf niet. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om een dier of een mens te doden. Dus dan moet ik maar extreem goed eten.
Ik sta op en help met het uitruimen van de boodschappen. Voordat ik klaar ben met het uitruimen bevinden alle Cullens zich in de woonkamer.
Carlisle is uit zijn kantoor gekomen en is dus klaar met zijn werk. Hij komt erbij zitten en iedereen vestigt zijn aandacht automatisch op hem. "Goed. Esmé en ik hebben besloten dat we vandaag met de familie richting Amerika gaan. Daar zullen we voorlopig verblijven in het huis waar we de afgelopen 25 jaar woonden, in Forks."
Carlisle keek mij aan. "Ook al is het een risico voor jou. We kunnen ons moeilijk in deze omgeving, in Nederland, voorbereiden. Er is geen plek om in deze stad vechttechnieken uit te oefenen en al helemaal geen vampiertechnieken."
Ik knik. "Hoelaat vertrekken we?" vraag ik terwijl ik richting de bank loop waar Alice en Jasper op zitten en ga op de leuning zitten.
"We nemen het vliegtuig omdat jij niet beschikt op het snel kunnen rennen, wat de rest van ons wel kan." Zegt Carlisle en Edward gooit een kussen richting mij. Jasper vangt hem voor me op. "Door jou komen we uren later aan joh. Als we gewoon gingen sprinten waren we daar binnen een uurtje." Zegt Edward plagerig. Ik draai met mijn ogen en pak de kussen uit Jaspers handen. "Dan ren jij maar in je eentje," zeg ik terwijl ik de kussen terug naar Edward gooi.
Ik kan me niet zo snel voortbewegen als een normale vampier. Ik ren en beweeg gewoon als een mens. Dat is een enorme nadeel. Zoals Edward al zei moeten we door mij nu het vliegtuig of de auto nemen. Als ik gewoon kon rennen en bewegen als een normale vampier had dat allemaal niet gehoeven. En dan had ik de kussen die Edward naar mijn hoofd gooide natuurlijk gewoon kunnen vangen, in plaats van dat Jasper dat voor me moest doen. Enorm veel nadelen dus.
Esmé zet een kommetje met groenten op de salontafel neer. "Doe niet zo gek jullie, we gaan met zijn allen," zegt ze terwijl ze zich naar me toe draait. Ik kijk naar haar op. "Eet jij je groenten op?"
Ik knik. "Ja Brooke, groenten eten jij." Zegt Emmett en ik draai met mijn ogen terwijl ik een stukje komkommer wegwerk. Soms wilde ik dat ik gewoon net als een normale vampier was. Nogal vaak soms.
JE LEEST
A Vampire story - Twilight
FanfictionBrooklynn, ookwel Brooke genoemd, was een gewoon meisje, tot dat ze een vampier werd. Ze blijkt uitverkorene te zijn en de Volturi wilt niks anders dan haar te pakken krijgen. Ze wordt beschermd door de Cullens, maar ondanks haar vampieren-leven hee...