Jest w porządku, nawet jeśli krwawię
Bo krwawienia nikt nie słyszy
Jest w porządku, kiedy kłamie
Puki kłamstwa nikt nie widzi
Nie martwcie się dzieci stanem matki
Nic jej nie będzie.
Krew tylko krzepnie na ustach,
Zaraz do pracy usiędzie
Czemu boisz się drżacej ręki?
To normalne, to po pracy stan.
Oddech szarpany urwany jak płótno,
Wypływająca krew z małych ran...
Na języku osiadły jej kłamstwa,
Plamy, zażarte jak kwas-
Jej urodę jakby ktoś ukruszył,
Jakby uderzył ją czas
Nie bój się, nie denerwuj,
Zaraz wstanie, da sobie radę.
Nie patrz na nią, bez zbytnich względów,
W końcu uśmiecha się stale
Chyba nie może złapać oddechu
Oh, już w porządku, już może.
Czemu się patrzysz na mnie, kłębuszku?
Matka w końcu daje radę.
Okłamane dwie matki,
Obie z miłości, jedna prawdziwa-
Ale czy tej, która młodsza,
Cierpieć nie można? Nie wypada?
Nie wiem
Zostaw mnie z tymi pytaniami.
I tak mnie nie słuchsz.
Więc po co pytasz mnie o zdanie?
Nie martwcie się dzieci
Mama da sobie radę.
Wyrazie czego, krzyczcie
Tylko nie zapominajcie....
CZYTASZ
Przegrani
PoezjaPisali o wolności, a innym kazali ją znaleźć. Dali broń, kazali walczyć za nowy, lepszy świat. Za świat, którego nie znamy. Za świat, który nie należy do nas. Za świat, który nas nienawidzi. *Okładka wykonana przez pewnego człowieka z Pomorza zach...
