ԻՄ ՀՈՒՅՍԻ ՇՈՂ (MY GLEAM OF HOPE)

ՄԱՍ 3

Արդեն իրիկուն էր, էս անտեր չորս պատերի մեջ չեմ ձգում արա, ոնց որ շունչս կդրվի..

- Ալո Ֆել բարի օր ցավդ տանեմ
- Հազար բարի մեռնեմ քեզ, ինչ կա ոնց ես
- Ոնց որ միշտ էլի բռատ, չես էրեվա՞ մի քիչ խոսանք ցրվեմ, հորս արև մեռնում եմ էս 4 պատի մեջ
- Բա ոնց Արգամ ջան, կես ժամից ձեր յանն եմ
- Աբրես Ֆել ջան, դե սպասում եմ
- Լավ ախպերս

Հեռախոսը վեկալի, թերթում էի, ուղեղս ոնց որ անջատված ըլներ, ինձանից անկախ մտա Աննայի էջ, Աննան նախկինս ա, էն մարդը ում պատճառով ես էս վիճակում եմ... երկար պատմություն ա, թո մնա հետո կպատմեմ, սաղ սրտով զզվում եմ ուղղակի, բայց էտ անտեր սերը...արաա, ինձանից եմ զզվում որ չեմ կարում իրան մոռանամ, իրա աշկերը, իրան..էն հայացքը որին առաջին հայացքից սիրահարվա։ Իրանից էն կոմ ոշ մեկի չէի տենում, ինքն էր ու վերջ.. սաղ քաղաքը հետևիցս ընգած էր, բայց սկի վրեքները չէի նայում, իսկ ինքը.. կյանքն ա տենց, անարժաններին չափից շատ սեր ու ժամանակ ենք տալի ու վերջում թքում վրեդ ու էթում են չմտածելով որ ճամփի կեսին են թողում, որ սիրես բայց զրկված ըլնես իրանից.. նկարներն էի թերթում, ավելի ա սիրունացե էս 3 ամսվա մեջ ինչ ինձ թողել ա...հա արաաա սիրում եմ քեզ, բայց համ է զզվում, խի էլի, խի...քո նմանի պատճառով խի պտի իմ Կյանքը կործանվեր...մի 10 րոպե թերթի ու քցի մի յանի վրա, ինչքան նայում էնքան նեռվերս չի հերիքում, արաաա որ չեմ է կարում քելամ վաբշեե եմ նեռվայնանում հորս արև...

...

Երեկոյան էր արդեն, նստած գիրք էի կարդում։ Մամայենք դեռ չէին էկել, երբ դուռը ծեծեցին։ Հաստատ պապայի ընկերներն են։ Գնացի բացեցի, մի 5 հոգի էին' 4-ը իրենց կանանց հետ, մեկն էլ մենակ։ Առաջ հրավիրեցի նստեցին, խոսում էին իրենք ես մինչև խոհանոցում սուրճ էի պատրաստում.

- Նստեք հիմա սուրճ բերեմ, պապայենք ճանապարհին են։
- Հա աղջիկ իհարկե, հանգիստ եղիր, գա՞մ օգնեմ (հյուրերից մեկի կինը)
- Չէ չէ շնորհակալ եմ շատ, ես կանեմ դուք հանգիստ նստեք
- Լավ աղջիկս

....

- Տուկ տուկ))
- Արի Ֆել
- Նորից բարև ցավդ տանեմ
- Բարի ախպերս
- Արա էլի ռոժդ սենց ա, իմ արև կտամ կսպանեմ քեզ հենց ստե
- Գիդես չէ նենց լավ բան կանես, բեսամպ օգնած կլնես
- Արաաա, դու հլը հեչ, արդեն ջոգել եմ որ քո կյանքի վրա թքած ունես, գոնե հորդ ու մորդ խղճա այ քո ցավը տանեմ
- Բռատ չես ջոգի ինչ ցավ ա, բայց քո արև հերիք ա էլի, էտ քարոզներից հոգնել եմ արդեն, կանչել եմ որ ցրվեմ ոշ թե էլի էտ անիմաստ բառերը լսեմ
- Ջոգի մեռնեմ քեզ, ինչ անենք բա դու ասա, կարող ա՞ հելնենք դուս, նենց մաքուր օդ ա
- Կարելի ա, էն վեռխս կախած ա տու քցեմ վրես հելնենք
- Ան բռատս, էս բա ձերենք տունը չե՞ն
- Չէ ախպերս, գործով դուս են էկե, բայց կգան էլի, հելա՞նք
- Հելանք մեռնեմ քեզ