ՄԱՍ 36

88 3 5
                                    

- Ես ստիպված էի...💔
- Ես նույնպես Արգամ💔
- Արաքս դու իմն ես, իմն է կմնաս, ես քեզ ոչ մեկի չեմ տալու, էտ մեկընդմիշտ հիշի
- Ես չեմ ուզում նորից ինձ հույսեր տաս ու...
- Էլ մի շարունակի, տենց բան չկա, ես քեզ սիրում եմ Արաքս ու էս արդեն վերջն ա, էլ ոչ մի բանի առաջ չեմ կայնելու, դու որ իմանաս թե իմ համար ինչ օրեր են էս մի տարվա մեջ չես կարա չներես ինձ...
- Իսկ դու պատմի
- Հիմա չէ
- Ինչի
- Չեմ ուզում հիմա խոսամ էտ մասին ուզում եմ ուղղակի ներկայությունդ զգամ...
- Էս սխալ ա Արգամ, սխալ
- Սխալը քո ամուսնանալն էր...
- Իսկ քոնը ճիշտ է՞ր հա՞
- Ես չեմ ամուսնացել
- Այսինքն, իսկ էտ նամակը որը քեզնից մնացած հույսն էր էս մի տարվա համար
- Ստիպված էի...💔
- Հոգնեցի արդեն էտ բառից...😭հոգնել եմ ապրելուց, ինչի բերեցիր ինձ ստեղ, թողեիր մեռնեի էլի, ես էլ չեմ ուզ...

Չթողեց նույնիսկ խոսքս ավարտեմ, երբ նորից իր շուրթերի ջերմությունը զգացի իմ շուրթերին....ինչի ա ամեն ինչ սենց լինում, ինչի....ես ոնց եմ ապրելու հիմա...
Անկախ ինձանից ավելի ամուր գրկեցի իրեն..կարոտս հաղթեց ամեն ինչին...
Բայց ամենավատն էղավ....դուռը բացվեց ու Ալիկը հայտնվեց...ոնց էր իմացել որ ստեղ եմ...💔բայց իր հայացքը, երբ մեզ տեսավ իրար հետ...

- Չհասկացա 😡էս ինչ ա ստե կատարվում (Ալիկ)
- Ալիկ ես...(Արաքս)
- Ախպեր ջան քել դուս խոսանք
- Չկա քո հետ խոսալու, ինչ գործ ունես Արաքսի կողը արաաա😡 պռոստը տեղը չի, թե չէ սաղ դուս չէիր գա ստից
- Տո լսի էէէէ...
- Հերիք աաաաա😭 հերիք ա, դուրս էկեք երկուսդ էլ, ոչ մեկիդ չեմ ուզում տեսնեմ, դուրս էկեք
- Ար...
- Դուրս էկեքքքք💔

Ճակատագրի հեգնանք ա իսկական, ում եմ երբևէ ախր վատություն արել որ հիմա սենց ա լինում, խի էլի....
Ես չեմ ուզում Արգամին նորից կորցնեմ, բայց ես ոնց քեզ կոտրեմ Ալիկ, ախր դու էլ ես իմ պես կոտրված...խի եմ հիմա ես հայտնվել երկու քարի արանքում, ու որն էլ ընտրեմ, մյուսը կործանվելու ա... ատում եմ երբ ինչ-որ բան ինձանից ա կախված... միասին դուրս էկան ու էլ ընդհանրապես չեմ ուզում իմանամ ինչ կլինի, ինձ մենակ մեռնելն ա փրկելու, ուրիշ ելք չկա, բոլորդ հանգիստ կապրեք ձեր կյանքով...💔 սիստեմա էր միացրած, անջատեցի, մի կերպ բռնվելով վեր կացա, 4-րդ հարկում էինք, պատուհանը բացեցի ու կանգնեցի պատուհանագոգին...💔 նայում էի ներքև ու հազիվ էի ինձ պահում, գլուխս ահավոր պտտվում էր, արցունքիս վերջին կաթիլները թափվեցին աչքերիցս...

ԻՄ ՀՈՒՅՍԻ ՇՈՂ (MY GLEAM OF HOPE)Where stories live. Discover now