𝐅𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐠𝐚𝐦𝐞

~2~

Αυτός είναι λοιπόν...
Και πάλι μπροστά μου..
Ο Άγγελος...ο παιδικός μου έρωτας..!
Ξανασυναντηθήκαμε λοιπόν..

Για να τα πω μία στιγμή από την αρχή. Ο Άγγελος ήταν το αγόρι που είμαι..ΗΜΟΥΝ..όχι..είμαι..ήμουν....ΑΑΑΑ τέλος πάντων! Αυτός, είναι το μόνο αγόρι που μπόρεσα να ερωτευτώ από την πρώτη γυμνασίου και μετά.. Ήταν πολύ ωραίος και είχε σχετικά πολλές κατακτήσεις για αγόρι γυμνασίου. Είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος μου και πότε δεν του άρεσαν κορίτσια μικρότερα από αυτόν. Δεν ήθελε ποτέ του να κάνει σοβαρή σχέση, ήταν πάντα ο τύπος που την μια μέρα ήταν με την μία και την άλλη μέρα με την άλλη.

Όταν τον γνώρισα στην πρώτη γυμνασίου, εκείνος πήγαινε δευτέρα και μπορώ να πω μου έδινε πολύ...παρά πολύ σημασία. Έμαθα τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ, για εκείνον από την πρώτη εβδομάδα που τον γνώρισα. Έγινε μεγάλο κόλλημα...το μεγαλύτερο της ζωής μου.

Όσο περνούσε ο καιρός καταλάβαινα ότι ποτέ δεν θα γυρνούσε να κοιτάξει εμένα. Ήμουν μέτρια σε σχέση με τις κοπέλες που μιλούσε καθημερινά. Ήξερα πως δεν είχα καμία ελπίδα με τον Άγγελο, όμως συνέχιζα να περιμένω να κάνει κάποια κίνηση... να κάνει κάτι που να δείχνει πως με θέλει.

Ο καιρός λοιπόν του γυμνασίου πέρασε, και όπως καταλάβατε, έφτασα και εγώ στο λύκειο!

<<Επ. Η Βασιλική, θυμάμαι σωστά??>>
Με έβγαλε από τις σκέψεις μου ο Κωνσταντίνος.

<<Ναιιι. Γειαααα!!>>
Του είπα κατά ενθουσιασμένη.

Ο Κωνσταντίνος είναι ένα παιδί που γνωριζόμαστε από το γυμνασίο. Ήρθε στο ίδιο γυμνασίο με εμένα στην δευτέρα γιατί πήρε μεταγραφή και μπορώ να πω πως δεν μιλούσαμε και πολύ. Πλέον όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει, και έχω την εντύπωση πως με τον Κωνσταντίνο θα κάνουμε πολύ καλή παρέα.

<<Λοιπόν Βασ, για πες μου τα νέα σου. Πως πέρασες το καλοκαίρι σου?>>
Με ρώτησε, και ξεκινήσαμε μια ευχάριστη κουβέντα μέχρι που χτύπησε το κουδούνι και πήγαμε για τον αγιασμό.

~○~

Κατευθύνομαι προς την εξωτερική πόστα του σχολείου για να πάω προς το σπίτι μιας και τελειώσαμε για σήμερα.

Βγήκα από την πόρτα και ξαφνικά άκουσα βήματα από πίσω μου και γύρισα να κοιτάξω. ΚΑΚΟΣ. Είδα τον Άγγελο με μια κοπέλα.... πολύ όμορφη ήταν. Είχε κάστανα σγουρά μαλλιά και..μεγάλα πράσινα μάτια.

Ο Άγγελος με κοίταξε και ξαφνιάστηκε. Με αναγνώρισε...το κατάλαβα, αλλά δεν μου μίλησε. Ποτέ του δεν ήρθε να μου μιλήσει. Η κοπέλα δίπλα του με κοιτούσε και αυτή με ανοιχτό στόμα. Αποφάσισα να το αγνοήσω και να προχωρήσω στον δρόμο μου.