𝐅𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐠𝐚𝐦𝐞

~26~

Το πάρτι της Αφροδίτης τελείωσε και γύρισα επιτέλους σπιτάκι μου κατά τις 2 το βράδυ.

'Τι μέρα και αυτή...'

Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου, έβαλα πιτζάμες, ξεβάφτηκα, έπλυνα δόντια και έπεσα ξερή για ύπνο.

Ευτυχώς σήμερα ο ύπνος με πήρε κατευθείαν.

~○~

<<ΒΑΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩ>>

'Τι σκατά ώρα είναι και ποιος φωνάζει έτσι'

<<Ρε γουρούνιιιιιιιιιι>>
Έκανα ένα μουγκρητό και άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου.

<<Α κρίμα, δεν πέθανες>>
Είπε η αδερφή μου με ένα ύφος λύπης στο πρόσωπο της.

<<Τι ώρα είναι?>>
Ρώτησα ξεψυχισμένα.

<<1 το μεσημέρι... ξέρεις, νομίζαμε ότι πέθανες!>>
Λέει και το στόμα της στάζει ειρωνεία.

'Αμα δεν την σκοτώσω εγώ καμία ώρα θα είναι θαύμα'

Γύρισα πλευρό και αποφάσισα να συνεχίσω τον ύπνο μου αγνοώντας τα βρισίδια της αδερφής μου.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι μου και πήγε να φύγει.

<<Ααα, ξέχασα να σου πω. Πέρασε ο Άγγελος πριν λίγο από εδώ και ήθελε να σου μιλήσει αλλά του είπα ότι κοιμάσαι και έφυγε>>

<<ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ!?>>
Είπα, και κυριολεκτικά πετάχτηκα σαν ελατήριο πάνω από το κρεβάτι.

Πήρα σαν την τρελή το κινητό μου και έστειλα μήνυμα στην Αφροδίτη για να την ρωτήσω αν ήξερε τι ήθελε ο Άγγελος.

*Θα μπορούσες να τον πάρεις τηλέφωνο..*

'Χμ... λες?'

Δεν έστειλα μήνυμα τελικά και μπήκα στις επαφές του κινητού μου για να βρω το νούμερο του Άγγελου.

Άγγελος 🫠🦋

Κοίταξα για λίγο το όνομα του και πως τον είχα αποθηκεύσει.

'Αυτό είναι τρελό.....'

Πήγα να πατήσω το κουμπί και να τον καλέσω.

Αυτό. Είναι. Τρέλα.

'ΧΕΣΤΩ'

Πάτησα το κουμπί και η κλήση ξεκίνησε.

Ένα χτύπος, και οοοπ, το σήκωσε βλάκα.

Στην κλήση

- Καλημέρα πριγκίπισσα

- Ε? Ναι, καλημέρα!