𝐅𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐠𝐚𝐦𝐞

~15~

Άρχισα να ανοίγω τα μάτια μου και παρατήρησα πως υπάρχει ελάχιστο φως στο δωμάτιο.

'Μα τι γίνεται ρε? Νύχτα είναι ακόμα? Και το είναι αυτό ο βράχος πάνω μου γαμώτο, δεν μπορώ να κουνήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι!'

*Βάσω...πως ξεχνάς τόσα πολλά?*

'Τι λες και εσύ βρε Δάφνη?'

*Λέω...οπα τι? Δάφνη? Από που κι ως πού?*

'Είσαι μια χαζοφωνή μέσα στο κεφάλι μου ξέρεις. Μπορώ να σε λέω όπως θέλω'

*Μάλιστα...*

Σταμάτησα τον διάλογο που είχα ανοίξει με το μυαλό μου και γύρισα το κεφάλι μου προς την πίσω μεριά του κρεβατιού μου για να δω τι σκατά με πλακώνει τόση ώρα.

ΒΟΗΘΕΙΑ!

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΕΔΩ!

ΑΑΑΑΑΑΑ

Είδα λοιπόν έναν πανέμορφο Άγγελο να κοιμάται γαλήνια πίσω μου ενώ με είχε αγκαλιά με τα στιβαρά του χέρια.

Άρχισα να θυμάμαι τα χτεσινά γεγονότα..

'Αχ όνειρο είναιιιιιι! Έχει αυτούς του υπέροχους κοιλιακούς και αααα! Όσο νιώθω ότι με ακουμπάει με το γυμνό του σώμα, μόνο από την μέση και πάνω..δυστυχώς.. ααααχ κ-'

*ΈΙΙΙΙ! Τι έγινε με σένααα??? Και "δυστυχώς"???? Τι είναι αυτή η απότομη ανωμαλία???*

'Σσσ, σκάσε'

Συνέχισα να τον κοιτάω σαν να ήμουν μαγεμένη.

<<Φτάνει... αγκύλωση θα πάθεις..>>
Άκουσα ξαφνικά τον Άγγελο να λέει.

Έμεινα ακόμα εκεί να κοιτάω έκπληκτη.

'Τι σκατά? Πως....'

<<ΕΙΣΑΙ ΞΥΠΝΙΟΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ???>>

<<Και πολύ παραπάνω ώρα από ότι νομίζεις..>>
Είπε και άνοιξε επιτέλους τα μάτια του χαρίζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο.

Αχ τι μανάρι είσαι εσύυυυ!

<<Ναι...καλά, να σου πω. Θα πάρεις τα κουλά σου από πάνω μου για να σηκωθώ καμία ώρα?>>

<<Όχι... έτσι κι αλλιώς βρέχει του κώλου έξω οπότε ούτε σήμερα με βλέπω να πηγαίνω σπίτι και ούτε βλέπω να έρχεται η μαμά σου>>

<<ΤΙΙΙΙ>>
Είπα και χωρίς να το καταλάβω είχα πεταχτεί όρθια.

<<Τι έπαθες ρε?>>

<<Δεν έχει γυρίσει η μαμά μου? Και..ΒΡΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ? ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΑ?????>>

<<Χαχαχαχαχαχαχα, εννοείται είναι μέρα αγάπη! Απλά έχει σκατόκαιρο. Τι σου λέω τόση ώρα?>>