𝐅𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐠𝐚𝐦𝐞

~42~

Pov Βασιλικής:

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με πονοκέφαλο βέβαια δεν ξέρω γιατί.

Ίσως φταίει ότι έκλαιγα πολύ χτες.

Δεν ξέρω.

Και όταν θυμήθηκα τα χτεσινά, θυμήθηκα κι ολας ότι θα πάω να μιλήσω και με τον Άγγελο.

Η ώρα ήταν 11 οπότε θα είχε ξυπνήσει τώρα.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο. Έκανα τα απαραίτητα και όταν βγήκα φόρεσα ένα απλό, εφαρμοστό, κοντομάνικο άσπρο μπλουζάκι και ένα σκισμένο γαλάζιο τζιν.

Χτένισα λίγο τα μαλλιά μου και βγήκα από το δωμάτιο.

Πήγα στο σαλόνι και είδα την αδερφή μου να έχει ανοιχτεί τηλεόραση και να κοιτάζει το κινητό της.

Πήγα λοιπόν κοντά της.

<<Επ, καλημέρα. Τι κοιτάς με τόσο ενδιαφέρον?>>
Της είπα με ένα χαμόγελο.

<<Τίποτα μωρέ. Μαλακίες χαζεύω. Για που ετοιμάζεσαι να πας εσύ?>>

<<Θα πάω να... να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα με τον Άγγελο>>

<<Πες μου ότι τσακωθήκατε και για αυτό έκλαιγες έτσι χτες>>

<<Ναι...>>

<<Κοπέλα μου είσαι τρελή?>>

<<Λίγο μάλλον... Έφαγες τίποτα εσύ?>>
Άλλαξα θέμα συζήτησης.

<<Να, κάτι φρυγανιές με μαρμελάδα, οπότε τράβα εσύ να τα φτιάξεις με τον άντρα σου>>
Μου είπε και γύρισε ξανά το βλέμμα της στο κινητό.

Απλά χαμογέλασα και βγήκα από το σπίτι καθώς της είπα ότι δεν θα πάρω κλειδιά και να μου ανοίξει όταν χτυπήσω.

Ξεκίνησα να περπατάω προς το σπίτι του Άγγελου.

Όταν έφτασα, χτύπησα το θηροτηλέφωνο.

Η πόρτα της πολυκατοικίας άνοιξε και εγώ μπήκα μέσα κλείνοντας την.

Ξεκίνησα να ανεβαίνω τις σκάλες για να φτάσω στο διαμέρισμα του.

Τον είδα στηριγμένο στην πόρτα και όταν με είδε γούρλωσε ελαφρά τα μάτια του ενώ μπήκε μπροστά στην πόρτα για να μην μπω.

Ωχ ωχ ωχ. Δεν θα έχουμε καλή κατάληξη.

<<Πως... γιατί ήρθες?>>

<<Σωστά... δεν ήθελες να έρθω>>
Είπα και έκανα μεταβολή για να φύγω αλλά με κράτησε από το μπράτσο.