𝐅𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐠𝐚𝐦𝐞

~8~

Το πρωί ξύπνησα ενστικτωδώς βέβαια δεν ξέρω γιατί. Απλά κατάλαβα ότι έτσι όπως κοιμόμουν ξαφνικά πετάχτηκα και ξύπνησα.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι, φόρεσα γυαλιά και πήγα στο μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα.

Βγήκα, πήγα στην ντουλάπα μου και διάλεξα να φορέσω μια μαύρη αρκετα φαρδιά φόρμα με ένα κολλητό, κοντό μοβ μπλουζάκι.

Πήγα στην κουζίνα και είδα την αδερφή μου να φτιάχνει γάλα με δημητριακά για πρωινό.

<<Επ Βασ. Που ετοιμάζεσαι να πας?>>

<<Έχουμε κανονίσει με την Ελινα να βγούμε και να πάμε να πάρουμε δώρο του Άγγελου που σήμερα είναι τα γενέθλια του>>
Με το που το είπα αυτό, είδα απο την φάτσα της πως ξαφνιάστηκε.

<<Για τον Άγγελο Παπαδόπουλο μιλάμε? Αυτόν που γούσταρες στο γυμνάσιο??>>
Ναι..δεν της έχω μιλήσει καθόλου για τον Άγγελο,  ούτε σε αυτή ποτέ στην μητέρα μου.

<<Ε..ναι.. Έτυχε να ήμαστε και στο ίδιο λύκειο..>>

<<Και εμένα γιατί δεν μου το έχεις πει τόσο καιρόοοο!?>>

<<Δεν το θεώρησα σημαντικό... Τέλος πάντων,  μην πεις τίποτα στην μαμά>>

<<Εντάξει.. όπως θέλεις εσύ. Απλά Βασ.. μίλησε μου για το τι γίνεται μεταξύ σας κάποια στιγμή>>

<<Τι να γίνεται ρε Ανδρι, τίποτα δεν γίνεται>>

<<Αφού σε κάλεσε στα γενέθλια του για να πηγαίνεις να του πάρεις δώρο, έτσι δεν είναι?>>

<<Ναι, με κάλεσε ως φίλη αγάπη μου. Ξέρεις κάνω πόλι παρέα με την αδερφή του και έτσι έχουμε αρχίσει να μιλάμε>>

<<Α, μάλιστα.. Η Ελινα τι ώρα θα έρθει είπαμε?>>

<<Τώρα θα την πάρω τηλέφωνο να την ρωτήσω>>

Μετά από μισή ώρα ήρθε η Ελίνα και φύγαμε με τα πόδια για να πάμε στην στάση του λεωφορείου για να κατέβουμε στο κέντρο.

Μπήκαμε στο λεωφορείο και καθίσαμε σε δύο κενές θέσεις.

<<Και για πες Βάσω. Άρωμα θα του πάρουμε του λεγάμενου τελικά?>>

<<Ναι. Δεν έχω σκεφτεί κάτι καλύτερο να του πάρουμε>>

<<Τέλεια!>>

~○~

<<Ελίνααα!!>>
Της φωνάζω χαρούμενα.

<<Τι έγινε μωρή και φωνάζεις? Όλο το μαγαζί μας άκουσε!>>
Μου είπε ψιθυριστά.