Hoogtepunt

Hoofdstuk 15

Hoi lezertjes,
Als je niet tegen gruwelijke dingen kan lees dit dan absoluut niet. Het is nogal heftig namelijk. Veel plezier!
-----------------

P.O.V Jade

Opeens werd ik wakker van een snerpend geluid. Ik wou me omdraaien, maar merkte al gauw dat ik vast zit aan een bed. Mijn handen zitten boven mijn hoofd vast en mijn voeten aan de onderkant. Snel en wanhopig kijk ik de kamer rond. 1 klein raampje dat zo te zien mega goed beveiligd net als een van de deuren. Ook is er een kast nog een deur en een tafel. "Ry..Ryan?" Op de grond ligt er iemand die veel op Ryan lijkt. Wanneer ik zijn naam zeg zie ik zijn gezicht een beetje bewegen. Maar hij staat niet op. Hoe kan Kasper ons dit aandoen! Opeens komt dat snerpende geluid weer te voorschijn. Ik kijk snel naar Ryan, weer vertrekt ze gezicht en beweegt hij niet. Ik daarentegen, ik probeer me juist los te rukken. Wat al gauw pijnlijke plekken veroorzaakt rond mijn polsen en enkels. Het geluid stopt en opeens begint een stem te praten.

Hoi Jade en Ryan,
Vanwege mijn plan zijn jullie nu hier. Tenminste door Jade, want Jade kan niet eens een opdracht uitvoeren. Misschien wel, maar je had het meteen moeten delen met Ryan. Ik hoop dat jullie samen een plan kunnen bedenken, want eerder komen jullie niet weg. Ryan, je kan je waarschijnlijk over een kwartier weer bewegen. Succes!

"Vuile klootzak." Schreeuw ik door de kamer heen. "Ik haat je! Waarom doe je dit ons aan? Nou!"

"Liefje, je kan beter vriendelijk zijn. Anders kom ik de kamer binnen en zal ik je een moment geven die je de rest van je leven zal blijven achtervolgen. Begrepen?"

"Helaas kan het niet anders, want anders had ik je nu verrot geslagen Kasper!"

"Liefje, wat zijn we weer aardig. Je kan toch echt beter je mond houden."

Ondanks dat ik het niet wil hou ik verstandig mijn mond. Ik haat Kasper echt. Vroeger waren we twee handen op één buik, we waren altijd bij elkaar te vinden. Tot het incident. Toen verbande ik hem uit mijn leven.

Het gebeurde allemaal twee jaar terug. Kasper en ik waren altijd mega gelukkig als vrienden. Hij was twee jaar ouder dan mij. Ook zat hij op een andere school. Eerst niet, maar door moeilijkheden met de directie werd hij van mijn school afgestuurd. Ik had dus een studiedag en wou naar Kasper gaan. We waren meestal elke dag bij elkaar. En mensen dachten altijd dat we een stel waren, maar dat waren we niet.

Eenmaal bij Kasper aangekomen, belde ik aan. Maar precies op dat moment hoorde ik een ijselijke gil. Ik rende naar de achterdeur en ging via die deur naar binnen. Snel liep ik het huis door tot in de slaapkamer van zijn ouders. Door de schrik van wat ik zag viel ik flauw. Kasper stond daar met een keukenmes in zijn handen en zijn moeder lag op het bed. Dood. En niet op een normaal manier, nee totaal niet! Haar hoofd lag namelijk los van haar lijf.

Even later werd ik net als nu wakker op een bed. Maar dan niet vastgebonden. Kasper zat naast me te snikken. "Het spijt me zo Jade. Dit had nooit mogen gebeuren. Wil je wat voor me doen?" Ik heb hem woedend en doodsbang tegelijk aangekeken. Daarna vroeg ik om een  glas water. Die ging hij halen en ik ben zo snel mogelijk het huis uit gerend. Sindsdien heb ik Kasper uit mijn leven geschrapt om er nooit meer in terug te zetten. En zelfs op de dag van vandaag weet ik niet wat hij mij wou vragen.

---------------------

Nog een keertje hoi :),

Zoals jullie waarschijnlijk gezien hebben heb ik en hele mooie nieuwe cover. Daarvoor wil ik  @soof_stylesx echt heel erg bedanken. Ik hou van je *geeft je een luchtkus*. Ik hoop dat jullie hem ook mooi vinden. Ik tenminste wel. In deze vakantie zal ik vaker schrijven dan in een schoolweek.

Xxx-Cheyenne809