Hoogtepunt

Hoofdstuk 17

P.O.V Jade

"Ik denk dat ik..........wel weet hoe we Amber aan mij kunnen koppelen."

"Hoe dan?"

"Er is over een tijdje een feest van Kenzo. Dat is een vriend van mij en van Kay. Als ik Jody nou vraag of ze de hele tijd om Kay heen wil dansen. En als Amber dan kijkt dat zij Kay zoent. Amber zal er kapot van zijn, maar dan kom ik. Ik zal ervoor haar zijn en doen wat ze wil. Hierdoor zal ze waarschijnlijk wel voor mij vallen."

"Dat is eigenlijk een best goed plan. Maar ik heb één vraagje. Hoe weet jij zoveel over Amber haar gevoel? Hoe zij zal reageren, bedoel ik."

"Weet je die ruzie in de aula tussen mij en Kay nog?" Ik knik. "Sindsdien heb ik gezworen dat ik Kay zou breken. En dat kon ik doen door Amber af te pakken. Ik heb me daar dus helemaal op gefocust. En nu komt dat dus mooi van pas. Vind je niet?"

"Misschien." Zeg ik afwezig. En zeker met het idee dat ik Amber's leven ga verknallen, wordt het niet beter.

"Waar denk je aan Jade?"

"Ik.... nee laat ook maar."

"Zeg het nou maar. Mij kan je vertrouwen. Ik ben niet zo'n gluiperd als Kasper."

"Dankje. Maar het is gewoon dat ik alles ga verpesten voor Amber. Ze is gelukkig en dan zorg ik ervoor dat ze straks depressief wordt."

"Geloof me Jade. Kijk me alsjeblieft aan," zegt hij half smekend, " Ik zal ervoor zorgen dat alles daarna weer goed komt." Ik knik.

"Zullen we Kasper roepen?" Vraag ik. Hij knikt instemmend.

"KASPER!!!!!!!!" Schreeuwen we beide.

Na zo'n vijf minuten schreeuwen wordt de deur open gesmeten.

"KOPPEN DICHT VERDOMME!"

Van schrik deinzen Ryan en ik achteruit.

"We willen alleen maar zeggen dat we een plan hebben hoor."

"Dan hoeven jullie nog niet zo hard te blèren. En vertel op."

Na het hele verhaal verteld te hebben konden we gaan. Dit hadden jullie vast niet gedacht. Kasper de psychopaat laat ons zomaar gaan. Nou ik heb het tegendeel meegemaakt. We zijn vrij. Samen lopen we richting de bewoonde wereld. Ik heb echt geen idee waar we waren.

"Ryan wanneer is dat feest? En hoe gaan we zorgen dat Kay Jade meeneemt?"

"Laat dat maar aan mij over. En het feest is komende zaterdag."

"Oke. Ik ga absoluut niet mee naar dat feest. Ik hoef niet te zien hoe het hart van mijn beste vriendin gebroken wordt."

Precies op dat moment krijg ik een bericht:

Jammer Jade, maar jij gaat wel naar dat feest. Of je het nou leuk vind of niet, je weet de consequenties.

"Ik moet mee. Kijk maar." Zeg ik en laat het berichtje zien.

"Oke dan kom ik je om acht uur halen. En doe iets blauws aan. Dat past namelijk bij mijn outfit." Zegt hij weer als zijn oude arrogante zelf.

"Daar heb je de Vargas weer. Maar is goed." Er verschijnt een ego vergrotende grijns op zijn gezicht.

"Vargas haal die grijns verdomme van je gezicht. Ik vond je aardiger toen je je zorgzame kant liet zien."

"Jade, zo ben ik nou eenmaal. Dat weet je oke."

"Ja tuurlijk Vargas. Zoek het maar uit. Ik zie je zaterdag." We zijn ondertussen al bij mijn straat aangekomen. Dus loop ik de hoek om en hij loopt rechtdoor.

"Inderdaad. Tot zaterdag."

We moeten nog wel een dag naar school. Maar ik ben niet bepaald bevriend met Ryan dus zie ik hem ook niet. Ik weet wel dat ik niets ga vertellen, over dat ik met Ryan naar dat feest ga, tegen Amber. Dan denkt ze gelijk dat we wat hebben. En ze weet dat we beide een schurft aan die gast hebben. Al hoewel hij ook best aardig kan zijn. Tenminste, als ze vrienden er niet bij zijn. Behalve als hij zijn ego aan kan dikken. Dan is hij ook weer even zijn arrogante zelf. Ik denk dat als hij die kant zou laten vallen hij best een goede vriend van mij had kunnen zijn.
------------------
Hoi lezertjes,

Comment
Vote
Alstublieft *aan het smeken*
Ik hoop dat jullie het een goed stukje vonden☺

Xxx-Cheyenne809