Yalı Çapkını"Sensiz Evren" (Yarı Texting)

8. Bölüm

Ferit'ten:

Bizimkilerle biraz sohbet ettikten sonra hepsi gitmişti. Bende etrafı toplayıp yatmıştım. Sabah olduğunda direkt Seyran'ın bir şey yazıp yazmadığına baktım. Ne bir şey yazmıştı, ne de aramıştı...

Mutsuzca kalktım ve üzerimi değiştirdim. Üstüme siyah, kısa kollu, düz bir tişört altıma siyah bir eşofman giydim. Normal evde takılma kıyafetlerimdi.

Aklıma gelenle gözlerimi kocaman açtım. Ben iş meselemi tamamıyla unutmuştum! Seyran'ı düşünmekten aklımdan tamamen çıkmıştı. Annem, dedem de hiç bir şey demeyince aklıma bile gelmemişti...

Anneme mesaj attım.

Ferit: Annem günaydın acil bak acil duruuum!!

Queenim: Ne oldu oğlum hayrolsun günaydın

Ferit: Anne benim işim ne oldu sorması ayıp??

Ferit: SENDE HİÇ HATIRLATMIYORSUN

Queenim: Sakin ol oğlum ya

Queenim: Bugün kahvaltıda tam deden onu demişti Ferit gelsin konuşsun artık iş mevzusunu boşuna mı okudu diye biraz arkandan konuştu da söylemeyeyim şimdi

Queenim: Bende gün içerisinde sana haber verecektim zaten

Ferit: Tamam o zaman korkmuştum dedemden azar yicem diye

Ferit: Gelirim bugün

Queenim: Hayret senin aklına neden gelmedi bunca zaman

Ferit: Bu aralar aklım biraz dolu be anne ne düşündüğümü bile ayıramıyorum o denli yani:)

Queenim: A aa ne oldu bak ayrı eve çıktın bana anlatmıyorsun dertlerini Ferit

Ferit: Olur mu annem ya sen üzülme diye her derdimi söylemiyorum ben:)

Queenim: Tamam söyle hadi ne oldu

Ferit: Mesajla anlatılacak bir şey değil ben sana yalıya gelince uğrayacağım tamam mı

Queenim: Peki madem öyle diyorsun

Ferit: Hadi öptüm anneemm

Queenim: Bende öptüm oğlumm😘

Telefonumu kapattım ve mutfağa gidip kendime yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım.

Seyran'dan:

Sabah ailemin de olduğu evde uyanmak beni huzurlu hissettirmişti. Yalnızlığı sevmediğim söylenemezdi fakat aile ortamımı da her gün çok özlüyordum.

Benim çocukluğum Antep'te geçmişti. Bu evde büyümemiştim yani. Biz ablamla İstanbul'a taşınınca annem ve babam da Antep'te bizsiz kalamamış, İstanbul'a taşınmışlardı. Başta ben ablamla aynı evde kalıyordum. Fakat ablam işine gidip geldiğinden, düzensiz saatlerinden dolayı bende okul hayatımda zorluk çekmeye başlamıştım. Bu yüzden üniversite ikinci sınıfta ayrı eve çıkmıştım. O zamanda yalnız kalmamak için Tuval'imi sahiplenmiştim.

Ablam uyurken ben yataktan kalkıp pijamalarımla aşağı kata indim. Henüz kimse uyanmamıştı. Bende Pati'nin de uyuduğunu görünce kanepeye uzanarak telefonumu açtım. Aklıma gelenle direkt kızlara yazdım.

Seyran: Kızlaarr ben kendi derdimden dün akşam size işiniz nasıl dı diye soramadım yaa offff

Seyran: Ay gerçekten özür dileriim