14❤‍🔥

89 11 3
                                    

Ailemin kötü geçmişi ve karanlık geleceği arasında sıkışmışken beni ne kurtarabilirdi?

Hüma

Hastaneye geldiğimizde Kara'yı ameliyata almışlardı. Anıl abi yolda abimi aramıştı. Abim koridorun diğer ucundan koşarak bana doğru geliyordu.

Oturduğum yerden kalktığımda başım dönüyordu. Abim yanıma geldi ve beni kollarının arasına aldı.
O an derin nefesler alabilmiştim ve kafamı abimin omzuna koydum.

'Çok kan kaybetti. Koruyamadım onu. '

Her nefes alışımda gözlerim kapanıyor bir kaç saniye öylece kalıyordu ve her gözüm kapandığında Kara'nın yerde kanlar içinde yatığını görüyordum. Artık vücudumu taşıyamadığımı hissettim.



Uyandığımda hastanenin ışıklarının gözlerimi acıttığını fark ettim. Gözlerimi kapatıp kafamı sağa çevirdim ve serum takılı olan kolumu gördüm.

Ne zamandır uyuyordum?

'Çok şükür kendine geldin. '

Eylül uyandığımı fark edince kalktı.

'Kara.. Kara uyandı mı? '

Diye sordum.

'Hayır hâlâ ameliyatta.'

Dedi.

Yataktan kalkmak için ayaklarımı yataktan atınca Eylül engel olmaya çalıştı.

'Hüma iyi değilsin. Doktor günlerce halsiz kaldığını söyledi. Biraz dinlen. '

'Benim Kara'yı görmem lazım. '

Dediğimde abimi kapının ucunda gördüm.

'Hemşire geldi. '

Serumum bittiği için abim hemşire çağırmıştı.

'Benim Kara'yı görmem lazım abi. '

'Tamam hemşire hanım serumunu çıkarsın, Kara'ya götüreceğim seni. '



Odadan çıkıp ameliyathaneye gittiğimizde Zıpkın'ı üstü kan olmuş bir şekilde buldum.

Abim olucakların farkındaydı o yüzden önce beni uyardı.

'Sakin ol. '

Dedi.

Yağız ve Zıpkın'ın üstü kan olmuştu.

'Yağmur'a bir şey mi oldu?'

'Yağız... '

Abimin kolundan kurtulup Yağız'ın üstüne yürüdüğümde Zıpkın belimden kavrayıp geri çekti.

'Merak etme onu kimse elimden alamaz ama şimdi sırası değil. '

Dedi ağlamaktan gözlerinin altı kızarmıştı.
Ona sarıldım .

'Kara'yı kurtaramadım Zıpkın. '

Zıpkın saçlarımı okşarken gözyaşlarının üstüme düştüğünü hissediyordum.

'İyi olucaklar. Yağmur inatçı kız, Kara yıllarca uğraştı senin için şimdi bu kadar kolay vazgeçemez. '

Dediğinde gözyaşlarımı tutamadım.
Kalbime ateş düşmüştü. Canım hiç bu kadar yanmamıştı.
Zıpkına sarılan ellerime baktığımda hâlâ o kanı görüyordum. Oysa ki çocukken söz vermişti beni asla yanlız bırakmayacaktı ama şimdi ellerimde onun kanı vardı.

15 YIL ÖNCE

Okul çıkışı annemin gelip beni almasını bekliyordum. Oyun oynarken yere düşmüştüm ve dizimi kanatmıştım annem okula gelip beni alacağını söylemişti ama yine gelmemişti. Aslında saatlerce okulda kaldığım oluyordu ama dizim acıyordu. Yarama öğretmenim bakmıştı. Fakat geçtiğine inanmam için annemin öpmesi lazımdı .

AİT OLMADIĞIN KALPTE YAŞAMAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin