Η παικτρια

Κεφαλαιο 20

Σε λιγη ωρα το κουδούνι χτυπησε και γω ετρεξα να ανοιξω. Ο Ορεστης εμφανιστηκε μπροστα μου και γω του εκανα νοημα να περασει.
《Τι ταινια εφερες》τον ρωτησα απευθείας
《Γεια σου και σενα. Και γω χαρηκα που σε ειδα》ειπε και εσταζε απο ειρωνεία
《Και γω σ' αγαπω προην σπασικλοαδερφουλη μου!》ειπα και τον αγκαλιασα
《Τι γλυκακια μωλεεε》ειπε ο Κωσταντινος βλεποντας μας
《Ειμαστε τα ατιμα》ειπα και γελασαμε
《Τι ταινια;》ρωτησε ο Κωσταντινος
《1000 τροποι να πεθανετε στην αγρια Δύση》 ειπε και μονο δεν τσιριξα
《Εχω ποπκορν》ειπε και του αρπαξα και εκατσα στον καναπε και αρχισα να τρωω
《Αντε τελειωνετε》γκρινιαξα και αφου εβαλαν το DVD ηρθαν και εκατσαν διπλα μου
《Φερ'τα ποπκορν 》ειπαν και αρχισαν να χωνουν το χερι τους μεσα στο σακουλακι.

Μετα απο 2 ωρες ασταματητου γελιου τελειωσε και η ταινια και μαζι της και 3 πακετα ποπκορν που ειχαμε στο ντουλαπι.
《Ειστε για εναν ακομη γυρο;》ρωτησε ο Ορεστης
《Θελω να παω βολτα για καφε!》γκρινιαξα
《Ενταξει ετοιμαστειτε》ειπε ο Ορεστης
《Εγω δεν θα ερθω. Πηγαινετε οι δυο σας》ειπε ο Κωσταντινος. Δεν ηθελα να τον πιεσω.
《Ενταξει》ειπα και πηγα να ετοιμαστω. Φορεσα τζιν, μια γκρι λεπτή μπλουζα που απο πισω ειχε τουλι στα 3/4 αντι για ύφασμα και τα air force. Δεν βαφτηκα πολυ. Μονο λιγο make-up, μασκαρα και λιποζαν
《Ετοιμη!》ειπα και πηρα λεφτα και το κινητο μου
《Καλα να περασετε》ειπε ο Κωσταντινος και βγηκαμε απο το σπίτι
《 Που παμε;》ρωτησε
《Νεα παραλια》του προτεινα και συμφωνησε. Αφου πηραμε το λεωφορείο σε λιγη ωρα ήμασταν στον προορισμο μας
《Λοιπον τι συμβαινει;》ρωτησε ο Ορεστης και εγω κοιταξα λιγο τον οριζοντα πριν απαντησω
《Τι να συμβαινει;》ειχα ενα περιεργο συναισθημα.  Οτι κατι κακο θα συμβει. Δεν ξερω.
《Δεν ξερω. Απλα σε βλεπω πολυ σκεπτικη》ειπε και εκατσε σ' ενα μαρμαρινο παγκακι μπροστα απο τη θαλασσα που επετρεπε στα ποδια σου να αιωρούνται και μερικες φορες να βρεχονται απο τις σταγονες που πεταγονται οταν σκαει το κυμα πανω στο τσιμεντο προσπαθώντας να το γκρεμισει με τη μανια του.
《Τιποτα τιποτα. Ξες εκει πιο περα. Στην προβλητα του λιμανιου》ειπα και εδειξα την ξυλινη προβλητα που τωρα ηταν γεματη κοσμο να καθετε οπως καθομουν και γω.
《Εκει τον γνωρισα. Ηθελε να τον ξεναγησω στην πολη. Αυτοα φορτωμένος με το σακιδιο και εγω να τρωω πιτογυρο και να κοιταω τον οριζοντα.》ειπα και γελασα
《Ηθελε να με ακουσει. Τα προβληματα μου. Ηταν ο μονος που δεν ηθελε να με ριξει στο κρεβατι. Ξες πωα ποτε δεν πιστευα για το αλλο μας μισο. Με συμπληρωνει απόλυτα》ειπα και μου εφυγε ενας αναστεναγμός
《Πως καταλαβες πως εισαι εγκυος;》με ρωτησε και ηρθε διπλα μου
《Οταν ημουν στην Καλιφόρνια,  ζαλιζομουν, εκανα εμετο και πεινουσα ολη την ωρα. Οταν ηρθα εδω, πηγα στη γυναικολογο και μου το επιβεβαιωσε》ειπα και ασυναίσθητα επιασα την κοιλια μου
《Ωωω》ηταν το μονο που τον ακουσα να λεει
《Μηπως να γυρνουσαμε;》τον ρωτησα
《Οπως επιθυμεις》ειπε και πηγαμε στη στάση οπου περιμεναμε να ερθει το λεωφορείο.  Οσο πηγαιναμε προς το σπιτι κανεις δεν μιλησε. Κατεβηκε στην ιδια σταση με εμενα και πηγαιναμε στο σπιτι.
《Σε ευχαριστω περασα ωραια》ειπα
《Και γω. Να το ξανακανουμε》ειπε αβολα
《Θες να ερθεις μεσα;》τον ρωτησα και ξαφνιάστηκε
《Εμμ ναι.》ειπε ενω το χερι του ηταν περασμενο πισω απο τον σβερκο του. Ανοιξα την πορτα και κολλησα με το θεαμα. Ηταν η Ξενια πανω στον Κωσταντινο και...φιλιοντουσαν. Ξεροβηξα για να κανω αισθητη την παρουσια μου.
《Εε Ελενα δεν ειναι αυτο που νομιζεις》ειπε ο Κωσταντινος σπροχνωντας την Ξενια απο πανω του
《Εξηγησε μου》ειπα τοτε ηρεμα
《Απλα ηρθε και οταν ησασταν απο εξω απλα μου ορμησε》ειπε γρηγορα αλλα οχι αμηχανα
《Φερε μου το κινητο σου》του ειπα και μου το εδωσε. Πηγα στα μυνηματα και ειδα:
Προς Ξενια: Η Ελενα θα φυγει σε λιγο. Ελα απο εδω
Απο Ξενια: Μωρο μου σίγουρα;
Προς Ξένια: Ναι τους ειπα πως δεν θα παω για να ειμαστε οι δυο μας. Δεν θα το καταλαβε. Μου εχει τυφλη εμπιστοσύνη
Απο Ξενια: Ερχομαι. Σε αγαπω
Προς Ξενια: Σε περιμενω. Σε αγαπω.
《Εξηγησε αυτα》ειπα και του εδειξα το κινητο του. Δεν μιλησε
《Χρειαχομαι χρονο》ειπα και πηγα να φυγω. Κανενας δεν κουνήθηκε.  Εγω ειχα το παιδι του μεσα μου και αυτος...δεν ξερω πραγματικα δεν ξερω.

Πηγα να περασω το δρομο οταν δυο φωτα ερχονταν κατα πανω μου. Τοτε ξαφνικα κατι με έσπρωξε μακρυα. Οταν επιτελους μπορεσα να καταλαβω τι συμβαινει κοιταξα κατω και ειδα την ιδια σκηνη που ειχε περασει απο το μυαλο μου. Αιματα να βαφουν κοκκινο την γκριζα και κρυα ασφαλτο. Μονο που τωρα μπορουσα να ακουσω ηχους και να δω παραπερα. Οταν ειδα ποιανου ηταν τα αιματα το δικο μου αιμα παγωσε. Ηταν ο Κωσταντινος.  Ξαπλωμενος στην ασφαλτο πηγα κοντα του και γονατισα διπλα του.
《Κωσταντινε! Κωσταντινε! Μιλα μου ζωη μου σε παρακαλω.》ειπα ενω φωναζα και δακρυα ετρεχαν απο το προσωπο μου. Τοτε γυρισε το κεφαλι του το οποιο ειχα σηκωσει
《Μωρο μου》ειπα και τον φιλησα τρυφερα στα χειλη
《Μην κλαις. Σε παρακαλω μην κλαις. Να εισαι δυνατη και να προσεχεις το παιδακι μας. Να μην κολλησεις εδω. Να προχωρησεις στη ζωη σου.》ειπε με οση δυναμη του ειχε απομεινει
《Κωσταντινε γιατι; Γιατι ησουν με την Ξενια και γιατι εδωσες τη ζωη σου για εμενα;》ειπα οσο μπορουσα μεσα απο τα δάκρυα μου
《Αυτο με την Ξενια ηταν ψεμμα. Δεν εγινε τιποτα νεταξυ μας. Και γιατι εδωσα τη ζωη μου; Αφου εσυ εισαι η ζωη μου. Αν πεθαινες εσυ θα πεθαινα και γω. Ομως μην τολμησεις να πεθανεις. Θυμασαι τι μου υποσχέθηκες; Να προχωρησεις. Και να θυμασαι. Οταν θα κλεινεις τα ματια σου παντα θα ειμαι εκει για εσενα》ειπε και τα ματια του εκλεισαν αφηνοντας το ξεψυχησμενο κορμι του στην κρυα ασφαλτο. Τοτε ενα αερακι φυσιξε και με εκανε να ανατριχιασω.
《Κωσταντινε οχιιιι》ειπα σχεδον ουρλιαζοντας χωρις αποτεαλεσμα γιατι ηξερα πως αυτο ηταν το ΤΕΛΟΣ!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Με μισητε; Το ξερω.

Εγω παντως έκλαιγα οταν το εγραφα. Εχω δεθει παρα πολυ με αυτην την ιστορια.

Θελω γνωμες ειτε καλες ειτε κακιες. Δεν με νοιαζει. Θελω γνωμες.

Θα εχει και δευτερο βιβλιο που θα λεγεται "Η παίκτρια: the come back". Δεν εχει ανεβει ακομη. Πιστεύω πως σε μια βδομαδα θα αρχισουν να ανεβαίνουν κεφαλαια.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας. Με κανατε πολυ χαρουμενη και μου δωσατε έμπνευση να συνεχισω.

Σας ευχαριστώ ακομη μια φορα
Μεχρι το επομενο λοιπον

Φιλακια πολλα
Ελεανα_Σι