Η παικτρια

Κεφάλαιο 11

《Μωρο μου ξυπνα σχολειο σημερα!》μου ειπε και με φιλησε στα μαλλια
《Καλημερα!》του ειπα νυσταγμενα
《Αντε σηκω να φαμε και μετα να παμε σχολειο!》ειπε και πηγε να σηκωθει
《Γινετε να κανουμε κατι αλλο πρωτου παμε σχολειο!》ειπα και τον αποτρεψα απο το κα σηκωθει
《Λοιπον ή σηκώνεσαι ή σε παω στην μπανιερα 》ειπε και αμεσως πεταχτηκα!
《Ετσι μπραβο!》Ειπε και με πηρε αγκαλια
《Εισαι κακουλης》
《το ξέρω》ειπε και γελασε
《Κωσταντινε φοβαμαι!》του ειπα και εκατσα στην ακρη του κρεβατιου
《Γιατι μωρο μου;》ειπε και εκατσε κοντα μου. Με πηρε αγκαλια και αρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλια
《Μετα απο αυτο που εγινε με τον Ορεστη φοβαμαι. Φοβαμαι να συναντησω το Μητσο, τις σκυλες που ειχα για φιλες ενω στην πραγματικοτητα ηθελαν να παρουν τη θεση μου!》ειπα και τον κοιταξα στα ματια. Αυτα τα ματια μου δυνουν δυναμη. Πολυ δυναμη. Αυτα τα ματια και αυτο το χαμογελο μ'εβγαλε απο το σκοτάδι και χαρηκα ξανα τη ζωη μου.
《Να σου πω κατι; Και γω φοβαμαι. Φοβαμαι μην ξαναμπλεξεις και με αφησεις μονο μου. Φοβαμαι μην παθεις κατι. 》ειπε και με φιλησε
《Μην φοβασε! Και να σου πω και κατι; Θα παω και θα παρω τη θεση μου πισω! Θα τους αντιμετωπισω. Εσυ δεν θελω να μιλησεις. Θα στεκεσαι διπλα μου. Θα εισαι το στηριγμα μου και θα μου χαμογελας με τα διαμαντακια στο χαμογελο σου. Αυτα μου δινουν δυναμη!》ειπα και του εδωσα ενα πεταχτο φιλι
《Και γω τι θα κανω τον κομπαρσο;》θιχτηκε το καημενο μου
《Οχι εσυ θα εισαι το στηριγμα μου! Απο ποιον θα περνω δυναμη να πω ολα αυτα που θελω να πω;》τον ρωτησα και εκατσα στα γονατα του
《Αα ενταξει!》
《Αντε σιγα σιγα να ετοιμαζόμαστε γιατι αργησαμε.》του ειπα και εγνεψε καταφατικά

《Φοβαμαι! Πιασε να δεις πως χτυπαει η καρδια μου》του ειπα και πηρα το χερι του και το ακουμπησα πανω απο το στηθος μου στο μερος της καρδιας μου
《Μην ανυσηχεις ειμαι εγω εδω.》ειπε και με φιλησε ενω τα δαχτυλα των χεριων μας ηταν μπλεγμενα. Τα παιδια με εβλεπαν ξανα. Μετα απο τοσους μηνες και εξακολουθουσαν να με κοιταζουν με ενα φοβισμενο βλεμα. Τοτε ενα σπασικλακη απο την πρωην παρεα του Ορεστη ηρθε μπροστα μου
《Γεια σου Ελενα.》μου ειπε. Αυτος ηταν σπασικλας χωρις κοιλιακους. Ημουν σιγουρη
《Γεια σου》του ειπα σαν να μιλαω σε τρίχρονο
《 Αυτο ειναι το αγορι σου;》ειπε και κοιταχτηκαμε ενω εβλεπα τα διαμαντακια του να κανουν την εμφανιση τους
《Ναι》
《Εισται πολυ ωραιοι μαζι.》
《Ευχαριστουμε. Θα ηθελες κατι;》
《Ναι! Λοιπον θα ηταν τιμη μου να σου εκανα εγω τα μαθηματα φετος. Ηθελα να σε προλαβω.》ειπε γενατος ντροπη.
《Δεν χρειαζετε! Φετος αποφασισα να βγαλω την ταξη με το σπαθι μου!》του ειπα ενω χαμογελουσα
《Εγινες πολυ καλη. Ο, τι χρειαστεις θα ηταν τιμη μου να σε βοηθησω!》
《Σε ευχαριστω πολυ. Πες μου ομως, ποια εχει παρει τη θεση μου;》
《Η Βασιλικη.》μου ειπε με τη φωνη του να τρεμει
《Ευχαριστω πολυ. Δεν μου ειπες το ονομα σου.》
《Με λενε Θεοφιλο.》
《Εχεις πρωτοτυπο ονομα. Σε ευχαριστω πολυ Θεοφιλε. Κωσταντινε παμε;》τον ρωτησα και με ακολουθησε. Ο Θεοφιλος μου ειχε δωσει δύναμη.  Θα έπαιρνα τη θεση μου πισω. Ομως θα ημουν καλη με ολους. Πηγα εκει που συχανζαμε παλια.
《Βρε βρε βρε. Να ποια μας θυμηθικε! Και βλεπω εχεις και σκυλακι απο πισω!》ειπε ο Θανος, ενα απο τα παιδια της παρεας. Τοτε εσφυξα το χερι του Κωσταντινου που ακομα κρατουσα και αυτος μου ειπε να ηρεμισω
《Γεια σου και σε σενα θανο. Βλεπεις εγω εχω σκυλακι οπως λες αλλα εσυ εισαι το σκυλακι.》του ειπα. Ηταν ωραια ταπα. Δεν εχασα το ταλεντο μου
《Βλεπω η πουτανα το εχει ακομα το ταλεντο της.》ειπε η Βασιλικη. Βλεπω μιλησε η Τσουλα
《Γιατι περιμενες να το χασω;》ειπα ενω αυτη χαμογελουσε με το κλασικο τσουλιστικο υφακι της
《Οπως εχασες και τη φημη σου;》ειπε και χαμογέλασε ειρωνικα. Θα στο κοψω το χαμογελο
《Βασικα κοιτα. Δεν εχασα καμια φημη μου. Αντιθετα νε ολες εαας που τρεξατε να πηδηχτητε με τον Ορεστη εγω ειμουν η πρωτη του και του εμαθα ολα τα κολπα για να σας ευχαριστει. Αλλα μαλλον εσεις δεν τον ευχαριστουσατε αρκετά και γυρισε πισω σε μενα》ειπα και πηρε το θιγμεβο υφος
《Πως τολμας!》με ρωτησε ενω ειχε κοκκινησει απο ντροπη και απο θυμο ενω ολα τα παιδια ειχαν μαζευτει γυρω μας και μας ακουγαν οποτε την ειδαν να ρεζιλεβεται.
《Τολμησα! Παμε Κωσταντινε.》ειπα και εφυγα ενω ο Κωσταντινος με ακολουθησε.  Ακουσα τα παιδια να γελανε μαζι της.Εκανα σημα στον Κωσταντινο να σταματησει και σταματησε. Τοτε γυρισα προς το μερος της παλι.
《Αα και Βασιλικουλα εσυ τον παρακαλουσες ενω εμενα με παρακαλουσε. Αυτη ειναι η διαφορα μας!》της ειπα και συνεχισα να απομακρυνομαι ενω ο Κωσταντινος με εχωσε στην αγκαλια του και μου ψυθιρησε 《τα καταφερες!》

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γεια σας και παλι.

Λοιπον εγω βρίσκω την Ελενα και τον Κωσταντινο πολυ γλυκουλια. Εσεις τι νομιζετε?

Επισης πιστεύω πως η Έλενα εχει αντάξια τον ρολο τς παικτριας γιατι οι ταπες που εριξε ηταν ολα τα λεφτά (ευλογω τα γενια μου το ξερω) !

Επισης καταλαθος εσβησα την εισαγωγη απο τον υπολογιστη ομως ευτυχως προλαβα και τον αντιγραψα απο το κινητο οποτε ψηφιστε και την εισαγωγη πλιζζζ

Επίσης για 3η φορα. Η ιστορια ειναι στην 24η θεση στο ρομαντικο και ευχαριστώ παρα πολυ

Επισης για 4η φορα σε λιγοτερα απο 30 views φτανουμε τα 1000 και σε λιγοτερες απο 20 ψηφους φτανουμε τις 200 και σε λιγοτερο απο 6 σχολια φτανουμε τα 20 οποτε βαλ'τε τα δυνατα σας για να με ξανακανετε χαρουμενη

Επισης για 5η φορα αν θελετε ριξ'τε μια ματια στην καινουρια μου ιστορια που λέγετε "The directioner's game" καο θα σας αρεσει πιστευω ειτε είστε directioner  ειτε οχι. Ειδικα αν δεν ειστε

Σας αγαπω παρα πολυ

Φιλακια

Ελεανα_Σι