Η παικτρια

Κεφάλαιο 8

《Ευχαριστω! Θα μου πεις τι σε εφερε στην πολη μου;》του ειπα και μου χαμογελασε. Αχχ αυτο το χαμόγελο
《Ειναι μεγαλη ιστορια!》μου ειπε κοιτωντας μπροστά
《Σου ειπα τη δικια μου οπως δεν την εχω πει σε κανεναν αλλο! Πιστεύω πως αξιζω την εμπιστοσύνη σου 》του ειπα και γυρισε να με κοιταξει. Πήρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε
《Εγω ειμαι απο την Αθηνα. Η μητερα μου ειναι σε κατάθλιψη μαζι με τον μπαμπα μου γιατι δεν πανε καλα οι δουλειες. Ολο μαλωνουν και η μαμα μου καταληγει χτυπημενη. Χτες το βραδυ ομως ενω κοιμομουν ακουσα φωνες και ειδα τη μαμα μου γυμνη στον καναπε και τον μπαμπα μου να τη βιαζει.》εκανε μια παύση. Ωω θεε μου αυτο ειναι φρικτο
《Συνεχισε. Ισως μπορω να βοηθησω》τον παροτρυνα. Το χρειαζοταν. Πραγματικα το χρειαζοταν.
《Λοιπον σε καποια στιγμη μετα απο πολυ βρισιμο οι γονεις μου με βλέπουν. Ο μπαμπας μου ορμησε κατα πανω μου και η μαμα βρηκε χρονο να παρει ενα μαχαιρι και να του το καρφωσει στο λαιμο》αουτσ αυτο πρεπει να πονεσε
《Και τι εγινε μετα;》
《Ο μπαμπας ξεψυχησε στα χερια μου και η μαμα μπηκε φυλακη. Οι μονοι συγγενεις που εψω ειναι εδω αλλα δεν με συμπαθουν καθολου. Θα μου κανουν τη ζωη κολαση! Τη θα κανω ρε γαμωτο;τι;》η απελπισία ηταν εμφανης στο πρόσωπό του. Τοτε η αορατη λαμπα πανω απο το κεφαλι μου αναψε!
《Λοιπον παμε στην ιδια ταξη οποτε τι θα ελεγες να μεναμε μαζι; Ο μπαμπας μου βγαζει 25.000€ το μηνα και μου στελνει 15.000€. Μπορουμε ανετα να ζησουμε. Ξες ειναι παρουσιαστης σε ενα αμερικανικο καναλι και καθε χρονο τον στελνουν να παρουσιασει ενα μερος στην Ελλαδα. Γι'αυτο ειμαι εδω! Τι λες, δεχεσαι;》τον ρωτησα και η χαρα εμφανιστηκε στο προσωπο του. Το χαμογελο του ξεσκεπαστηκε απο τα χειλη του και με εκανε να νιωσω καλυτερα
《Ωω σ'ευχαριστω τοσο πολυ. Δεν ξερω τι θα εκανα χωρις εσενα!》
《Ετσι μ'αρεσει να σε βλεπω! Χαμογελαστο. Παμε τωρα σπιτι να κοιμηθω γιατι ειμαι πτωμα!》ποτε πηγε 2 τα χαράματα ουτε που το πηρα χαμπάρι.

Οταν μπηκαμε ολοι κοιμόταν. Πηγαμε αθορυβα στο δωμάτιο και ο Ορέστης με περιμενε.

《Ποιος ειναι αυτος;》οπα και ανάκριση
《Οποιος θελει! Κοιτα τη δουλειά σου》
《Εε εγω μηπως θα ηταν καλυτερα να φυγω;》με ρωτησε!
《Ο δρομος ανοιχτος και τα σκυλια δεμενα》ειπε ο Ορεστης. Εκει που ο Κωσταντινος πηγε να φυγει του επιασα το χερι και τον εφερα διπλα μου
《Δεν εχεις να πας πουθενα!》ειπα εγω και κοιταξα τον Ορέστη νευριασμενα
《Και που θα κοιμηθω;》
《Αα αυτο δεν ειναι προβλημα θα κοιμηθούμε μαζι》ειπα και ειδα τον Ορεστη να βγαζει καπνους
《Εκει ειναι η ντουλαπα. Πηγαινε να αλλάξεις. Ειναι walk-in.》Του ειπα και ο Ορεστης σαν μικρο παιδακι, γυρισε πλευρο απο τα νευρα του.