Η παικτρια

Κεφάλαιο 3

Πηγα να ανοιξω τη πορτα και το μονο που προλαβα να δω ηταν ενας μεγαλοσωμος αντρας. Μετα ολα μαυρισαν. Ακουγα τη φωνη της μαμας μου να φωναζει να ανοιξω τα ματια μου και προσπαθουσα αλλα το σώμα μου δεν υπακουγε στις εντολες μου.

ΟΡΈΣΤΗΣ

《Πουτανες γαμωτο!》ειπε ο μπαμπας μου μολις μπηκαμε στο σπιτι
《Το παρατραβηξατε και οι δυο σας!》ειπα και έκλεισα τη πορτα πισω μου
《Οχι! Δεν το παρατραβηξα. Αυτη εφερε τους μπραβους της και γω τον δικο μου》ειπε και καθησε στον καναπε κανοντας ενα μορφασμο πονου
《Τι εννοεις τον δικο σου;》ειπα αρκετα εκνευρισμενος οταν χτυπησε το τηλεφωνο του. Ο,τι εκανε δεν το έκανε απο κακια αλλα απο καλοσυνη για μενα. Για να μην με κοροϊδεύουν τα παιδια.
《Ελα τι εγινε;》
《Την αποτελειωσα αυτο εγινε》
《Αληθεια;》
《Ναι ειναι στο νοσοκομειο σε κρισιμη κατασταση.》

Ακουσα να λενε. Η Ελενα ειναι στο νοσοκομείο. Θεε μου. Οχι οχι δεν γινετε!

《Τελειωσε η δουλεια μου. Πληρωσε το τιμημα!》ειπε με ενα χαμόγελο ευτυχίας!
《Τι της έκανες;》
《Εγω; τιποτα》μου ειπε ειρωνικα
《Ασε τις ειρωνείες και πες μου τι εκανες στην Ελενα》
《Αυτο που της αξιζε! Και μην υψώνεις τη φωνη σου σε μενα! Σεβασου λιγο. Εγω σε μεγαλωσα τοσα χρονια και αυτη απλα σε αλλαξε σε μια μερα! Ξυπνα Ορεστη να σε κανει σαν κ'αυτη θελει.》
《Κανεις λαθος. Αυτη η κοπελα δεν ειναι πουτανα. Αυτη ειδε τον πραγματικο μου εαυτο κατω απο τα γυαλια τα σιδερακια και τα αθλια ρουχα. Σε σεβομαι ολη μου τη ζωη και συ τι κανεις απλα με κρυβεις μπαμπα. Και να σου πω κατι; Μ'αρεσει πιο πολυ αυτη η εμφανιση.》
《Δεν με ενδιαφερει. Βαλε τα γυαλια σου και βγαλε αυτα τα ρουχα. Δεν θα την ξανααναφερεις. Τωρα πανε για υπνο》
Μολις το ειπε πηγα πανω και πηρα τη βαλιτσα με τα ρουχα μου. Δεν θα καθομουν με αυτον τον ανθρωπο ουτε λεπτο παραπανω. Κρινει την Ελενα χωρις να την ξερει. Πηγα να βγω οταν με ρωτησε ο μπαμπας
《Που πας;》
《Οπουδηποτε μακρια απο σενα!》
Απαντησα και εκλεισα τη πορτα αναγκάζοντάς την να κανει εναν μεγαλο κροτο.

Μετα απο πολυ ωρα περπατημα εφτασα εξω απο το σπιτι της. Τα χερια μου ειχαν κουραστει απο τη βαλιτσα οποτε μπηκα γρηγορα μεσα. Δεν ηταν κανεις μεσα. Πηγα πανω στο δωματιο και περιμενα. Περιμενα ως το πρωι αλλα κανεις δεν φανηκε. Ωχ οχι. Η Ελενα οντως ηταν σοβαρα.

ΕΛΕΝΑ

Ολο το βραδυ ακουγα τη μαμα μου να κλαιει εξω απο το δωματιο. Ερχοταν συχνα, μου επιανε το χερι. Έκλαιγε ωρες ολοκληρες απο πανω μου. Παρακαλουσε να ξυπνησω και καταριοταν αυτον που το εκανε. Προσπαθουσα να ανοιξω τα ματια μου αλλα δεν μπορουσα. Ακουγα τους γιατρους να μου λενε πως ημουν τυχερη γιατι η σφαιρα περασε ξυστα απο την καρδιά μου. Πηγα να σφιξω το χερι της μαμας μου αλλα δεν μπορεσα. Μετα απο μια εβδομαδα ειχα σταματήσει να την ακουω και να την νιωθω κοντα μου. Οι μερες περνουσαν οταν επιτελους το σωμα μου υπακουσε στη θεληση μου. Μπορουσα να κουνηθω και να ανοιξω τα ματια μου .

Ειχαν περασει δυο βδομαδες και ακομη ημουν στην εντατικη οταν ενιωσα δυο χερια και ενα γνωστο αρωμα διπλα μου. Τα χερια του επιασαν τα χερια μου και ενιωσα κατι υγρο να πεφτει στο χερι μου. Οταν επιτελους μιλησε και μπορεσα να τον καταλαβω

《Ελένη μου. Μωρο μου! Μου ελειψες αγαπη μου. Οταν εμαθα πως εισαι στο νοσοκομειο εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου. Συγχωρεσε με για οτιδηποτε σου εχω κανει μικρη μου. Ειναι δυσκολο,το ξερω αλλα θες να κανουμε μια καινουρια αρχη; Να ειμαστε ξανα μαζι, να ξυπναω διπλα σου, με το χαμογελο σου. Εσενα σε αγαπω πιο πολυ απ'τη ζωη μου. Θα ηθελα να ειμαι εγω στη θεση σου και συ ας μην εισαι εσυ εδω. Ας εισαι με το φυτο σου. Αν δεν θες εγω φευγω αλλα να ξερεις πως κανεις δεν θα σε αγαπησει οπως εγω!》ειπε και εκανε να φυγει οταν ανοιξα τα ματια μου και του έπιασα το χερι.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

Χευυυ

Τι μου κανετε; Λοιπον θελω να ζητησω συγνωμη γιατι ειναι μικρο αλλα και να σας πω πως θα βαλω το επομενο Σ/Κ για να τελειώσουν οι εξετασεις!
Ευχαριστώ πολυ αυτες που ψηφιζουν γιατι μου δινουν κίνητρα για να γραψω.

Οποτε αν σας αρεσε ψηφιστε και σχολιαστε

Πολλα πολλα φιλακια

Ε.Σ