Η παικτρια

Κεφάλαιο 16

《Αλήθεια; 》με ρωτησε ενω κοιτουσε μια εμενα και μια το υπερηχογραφημα.
《Αληθεια. Αυτη η ασπρη βουλιτσα βρισκετε μεσα μου και ειναι το παιδάκι μας!  》του ειπα ενω έπιανα την κοιλιά μου
《Ωω μωρο μου σ'ευχαριστώ. Για ολα.  Με κανείς τον πιο ευτυχισμενο ανθρωπο του κοσμου!》ειπε και με πηρε αγκαλιά
《Και μενα. Ξες τι ευτυχια ειναι να εχεις μια ζωουλα μεσα σου που να προερχεται απο τον πιο αγαπημενο σου ανθρωπο;》τον ρωτησα αν και ηταν πιο πολυ δηλωση.
《Αντε παμε σπιτι τωρα! Δεν κανει να κουραζεσαι》ειπε και με επιασε απο τη μεση. Πηραμε το λεωφορείο που η σταση ηταν ακριβως εξω απο το σπιτι μου οποτε βόλευε. Μολις πηγαμε στο σπιτι εξω απο την πορτα ηταν ενα μπουκέτο κοκκινα τριαντάφυλλα.
《Για ποιον ειναι αυτα;》ρωτησα και ο Κωσταντινος σηκωσε τους ωμους του προς ενδειξη αγνοιας. Τα πηρα μεσα και για καλη μου τυχη ειχε καρτουλα πιυ τη πηρα και αρχισα να τη διαβαζω " Αυτες οι δυο εβδομαδες ηταν απλα μαγιευτικες μαζι σου. Μου αρεσεις και μου αρέσουν οι έξυπνες κοπελες. Ειχα ελπιδα πως θα γινοταν κατι μεταξυ μας στο ταξιδι ομως εμεινα στον πειρασμό. Δωσε μου μια ευκαιρία.
Στέλιος"
《Τι λεει;》ρωτησε ο Κωσταντινος ενω εκατσε διπλα μου. Εγω του εδωσα τη καρτα και αρχισε να τη διαβαζει. Μολις τελειωσε με κοιταξε με ενα λυπημένο βλεμμα
《Αν θες πηγαινε》ειπε και σηκωθηκε οταν τον τραβηξα απο το χερι
《Αν δεν ησουν εσυ και το παιδακι μας θα πηγαινα. Ομως σας εχω και τους δυο και θα προτιμουσα να πεθανω παρα να σας χασω.》του ειπα ενω ημουν στην αγκαλιά του.
《Μου ελειψες. Μου εκειψαν τα χαδια σου, οι αγκαλιες σου, τα φιλια σου, το χαμογελο σου, εσυ. Ο,τι και να εκανα σε σκεφτιμουν αλλιώς δεν θα αντεχα. 》ειπα ενω ειχα αρχισει να κλαιω στην αγκαλια του και τα δακρυα μου ειχαν αρχισει να υγραινουν το δερμα του
《Σσσςς μωρο μου μην κλαις. Τωρα ειμαι εδω. Ειμαστε εδω. Και σε λιγο καιρο θα είμαστε μια οικογενεια. Με το παιδακι μας.Και θα ειμαστε ολοι ευτυχισμενοι》ειπε ενω μου σκουπιζε τα δακρυα με τους αντιχειρες του.
《Θα πεθανω αν σε χασω να το ξες》
《Οχι. Αν πεθανω δεν θα γινει κατι. Θα χαθει αλλος ενας αναμεσα στους χιλιαδες. Θα εχεις το μωρακι μας ομως.》μου ειπε και εγω αρχισα να κλαιω πιο δυνατα
《Ωραια αλλα θα μου υποσχεθεις κατι. Αν παει κατι στραβα στη γεννα και σε ρωτησουν τη γυναίκα ή το παιδι θα πεις το παιδι. Υποσχεσου》του ειπα με δακρυα στα ματια
《Υποσχομαι》ειπε και με φιλησε

***
~3 μήνες μετα~

《Αντε παμε θα αργησουμε!》ειπα και ο Κωσταντινος πηρε τα κλειδια και το κινητο του και ηρθε εξω μαζι μου. Κλειδωσε την πορτα και πηγαμε να περιμένουμε το λεωφορειο. Ημουν 4 μηνων έγκυος και θα πηγαιναμε στο γιατρο να το δουμε. Εγω ήλπιζα αγορακι και αυτος κοριτσακι. Οση ωρα περιμεναμε αυτος με κοιτουσε με ενα περιεργο χαμόγελο
《Μη με κοιτας ετσι νιωθω αβολα》του ειπα και αυτος εστρεψε τη προσοχη του στο προσωπο μου
《Φουσκωσες》μου ειπε και κοιταξα την κοιλια μου
《Δηλαδη δεν μ'αγαπας πια επειδη ειμαι χοντρη;》γκρινιαξα και σταυρωσα τα χερια μου μπροστα απο το στηθος μου
《Οχι!》ειπε ειρωνικα αλλα εγω δεν το καταλαβα
《Τοτε να πας να βρεις μια πιο ομορφη, πιο ψηλη και πιο λεπτη. Το μεγαλώνω και μονη μου αν δεν θες 》ειπα και τοτε με πηρε αγκαλια και αρχισε να με φιλαει
《Εισαι. Μονο. Δικια. Μου》ειπε και με φιλουσε σε καθε παυση. Ηρθε το λεωφορειο και επιβιβαστηκαμε.Μετα απο λιγη ωρα φτασανε στη γυνακολογο μου. Δεν ειχε πολυ κοσμο και μπηκαμε σχετικα γρηγορα. Μου εβαλε το μηχάνημα και το μωρακι μας φανηκε.
《Να το το ζουζουνι σας》ειπε η γιατρος δειχνοντας την οθονη. Στη συνεχεια μας εξηγουσε τι ηταν αυτα που βλεπαμε
《Τελικα γιατρε αγορι ή κοριτσι;》ρωτησε ανυπομονα ο Κωσταντινος
《Εσυ τι θελεις; Κοριτσι ή αγορι;》τον ρωτησε η γιατρος
《Κοριτσι》ειπε και η γιατρος χαμογέλασε
《Μαλλον ειναι η τυχερη σου μερα!》ειπε και ο Κωσταντινος χαμογελασε μεχρι τα αφτιά.
《Σας ευχαριστούμε πολυ》ειπα καο αφου πληρωσαμε φυγαμε. Το χαμογελο του δεν ελεγε να ξεκολλήσει απο πανω του. Αυτο το χαμόγελο που ερωτευτηκα και ακομη ειμαι ερωτευμενη μαζι του. Χαιρομαι οταν το βλεπω στα χειλη του μα πιο πολυ οταν ειμαι εγω η αιτια. Μπηκαμε στο σπιτι και με πηρε αγκαλια σε στυλ νυφης και με πηγε στο κρεβατι. Με ακουμπησε απαλα επανω σαν να ημουν κατι εύθραυστο. Ηρθε κοντα μου και αρχισε να μου αφηνει ζουμερά φιλια στο λαιμο. Ηρθε διπλα στο λοβο του αφτιου μου και τον δαγκωσε ενω μου ψυθιρησε
《Εισαι δικη μου》