#Mr_and_Mrs_අතිපණ්ඩිත_59
අනීෂා කාමරෙන් එළියට යද්දි මම බර හුස්මක් පිටකරේ ඇඳේ සයිඩ් බෝඩ් එකේ අනිත්පැත්ත නවලා තිබ්බ පොටෝ එක දිහාවට ඇස් යද්දි. ඉබේටම මගෙ අත ගියේ අනිත්පැත්ත නවලා තිබ්බ ෆොටෝ එකට.
මගෙ ග්‍රැජුවේෂන් එක දවසේ ක්ලෝක් එක දාන් ගාර්ලන්ඩ් එක එක අතකින් උඩට උස්සන් ඉද්දි කෙනාර් මාව උස්සන් ඉන්න ෆොටෝ එකක්. මගෙ ජීවිතේ සතුටුම දවසක් ඒ. එදා ශූට් එකෙන් මම ආසම වුණ පොටෝ එක. මේ ෆොටෝ එකේ වගේ එයා හැමදාම මාව පරිස්සමින් අල්ලන් උඩින් තියාගෙන ඉන්න හැදුවා. ඒත්...
ග්‍රැජුවේෂන් එකට පහුවදා වුණ දේ... හීනෙකින්වත් බලාපොරොත්තු වුණේ නැති ඒ දේ...මගෙ මතකේ ඇදිලා ගියේ මීට හරියටම මාස හයකට කලින් ඒ දවසට. එදා හරියටම කන්වකේෂන් එක තිබ්බ දවසට පහුවදා.
*******
#මාස_හයකට_පෙර
"ඔයාව ගන්න කෙනාර් අයියා එන්නැද්ද අශූ?"
මම අනීෂගේ ගෙදර ඉඳන් පාරට ආවේ අනීෂා එක්ක. මම පික්මී එකක් බුක් කරන්න යද්දි අනීෂා ඇහුවෙ.
"උදේනම් එනවා කියලා කීවෙ. හදිසි වැඩක් වැටුණා කියලා මට යන්න කීවා දැන්."
මම කීවෙ කට ඇද කරන්.
"හරි හරි ඉතින් අයියටත් වැඩ තියනවනෙ. උඹව අහාට මෙහාට දානව ඇරෙන්න."
"අනේ එයයි එයාගෙ ඔෆිස් එකයි. මේ ටිකේම බිසී. උදේම යනවා රෑට රෑ වෙලා එනවා."
මම කීවෙ ඇත්තටම පොඩි දුකක් දැනුණ නිසා. ලෙක්චර්සුත් නැති නිසා දැන් ගෙදරට වෙලා තනියම ඉන්න ගියාම හෙන පාළුයි. වෙලාවකට මම හරියට කෙනාර්ගෙ මූණවත් දකින්නෙ නෑ. ඉස්සරනම් එයා කොහොම හරි මං වෙනුවෙන් වෙලාවක් වෙන් කරගන්නවා. ඒත් දැන් ටික කාලෙක ඉඳන් ඒ දේවල් වෙනස් වෙලා. මගෙ හිතේ එක බයක් තියනවා. ඒ කෙනාර්ට මාව එපාවෙලාද කියලා! කොච්චර දේවල් සම්පූර්ණ වුණත් අපේ මැරේජ් එක ඇතුළේ අපි දෙන්න අතර තාමත් ගැප් එකක් තියෙන්නෙ මගෙ අඩුපාඩුව නිසා. කෙනාර් කොච්චර කීවත් මගෙ ඒ අඩුපාඩුව නිසා දවසක එයාට මාව එපාවෙයි කියන බය හැමතිස්සෙම මගෙ හිතේ තිබ්බා. ඒත් මම ආයෙ හුස්මක් හෙළුවේ එහෙම නෑ කියලා මගෙ හිතේ එක පැත්තක් කියද්දි.
