I hate Autumn, My Rose. (Highschool Series #4)

Chapter 17

Tulog na si Mariel, sa mismong kama ko na siya pinahiga. I'm just staring at her, kitang kita ko ang bruises ang sugat, latay at ang lungkot mula sa nakapikit niyang mata.

Aanong oras na rin ako dinalaw ng antok at hindi ko na alam pa ang sunod na mga nangyari.

Nagising ako nang marinig ko ang kaluskos, nakita ko nalang ang sarili ko na nakayuko sa tapat ng aking study table, bukas pa rin ang laptop ko. Lumingon kaagad ako upang tignan kung naroon pa ba si Mariel ngunit nagulantang ako nang bigla 'tong mag salita mula sa pintuan.

"I wash the plate na, ate. . . hindi na ako nagluto pa ng almusal dahil may tira pa naman ang burger kagabi. I finish the house chores, ate, tinanghali ka na po. Kung katulong ka lang nina daddy sa bahay nabuhusan ka na ngayon ng tubig." tuloy tuloy na sabi ni Mariel.

Hindi na ako umimik, napangiti nalang ako nang tumama sa mukha ni Mariel ang sinag ng araw mula sa bintana. The sun told me what personality of Mariel that evoke right now. Her pretty, and strong personality.

Nagtagal din si Mariel, naging kasama ko siya. I treated her as my sister ang kaso ay hindi siya lumalabas dahil hanggang ngayon ay natatakot pa rin siya. . . naiintindihan ko rin naman.

"We have a gala night sa hotel 'yon, gusto mo bang sumama?" tanong ko kay Mariel.

As a graduating our Campus decided to have a Gala Night hindi ko rin alam kung sino-sino ang makakasama nina Sol dahil kahit sabihin naman nating magkakaibigan kami ay imposibleng wala silang ibang kaibigan. We need to let them to feel what they want without getting jelous kasi alam naman namin sa isa't isa na ang tahanan pa rin namin ay ang Quadro.

"Ano pong gala night?" kunot noong tanong ni Mariel. "It's something na mag wa-wander po ba tayo at 6pm?" panghuhula niya.

Tumawa ako at nakita ko ang mas kumunot niyang noo, tama naman kasi by the word itself gala night.

She came from a wealthy family but she never experience this kind of celebration. Oh, I wish dati pa kita nakilaka Mariel edi sana ay naranasan mo rin ang ipinaranasa saakin nina tatay. . . oo nina TATAY.

"Hindi, party 'yon for Students at our campus kung saan magsusuot ka ng sobrang gandang gown at magpapaganda ka ng sobra. It's kind of party din kung saan pwede ka mag-enjoy, sumayaw nang sumayaw at makakahanap ka ng pogi—" I immediatley covered my mouth, napasobra na ata ang pag-de-describe ko.

"Ay gets! pero, ate Anya like what you said it's for Students lang na nag-aaral doon. Hindi naman ako nag-aaral doon!" umismir ito saakin.

"I can talk to our head even the principal, malakas ako ron." mayabang kong sabi.

"How about the gown?" tanong niya ulit na may pag-aalinlangan ngunit maaaninag mo sa mga mata ni Mariel ang kagustuhang makasama talaga sa party na 'yon.

"We can buy or if you want to have a own dress na ikaw mismo ang maglalagay ng details, I can make you. Magaling ako sa design at sa paggawa ng mga OOTD!" sabi ko pa sakaniya.

Kinuha ko ang ilan sa mga sketch pad ko, nagtungo rin kami saaking aparador at ipinakita ko ang mga nakasabi kong dress, gown at mga pang outfit.

"Wow! sa'yo po lahat 'yan?" I saw her mouth shaped to O with her amusement eyes.

"Oo, si nanay ang nagtahi ng ilan at ako naman ang nag design. Marami akong gamit, marunong din akong mag tahi kaya ano? gusto mo na bang sumama?" I asked again. Walang pag dadalawang isip at sunod-sunod itong tumango na siya namang nagpatalon sa puso ko dahil sa saya.

Kahit hindi ko kaano-ano ang batang ito ay gusto ko lang maranasan niya ang mga maliliit na bagay na deserve niya namang matamasa.

Sa ilang linggo kong pahinga dahil sa pagbibigay saamin ng sapat na panahon para makapaghanda ay sinimulan na namin ni Mariel ang paggawa ng kaniyang dress.

Si Mariel ang nag-sketch nun dahil aaminin kong mas magaling pa saakin mag drawing ang batang 'to, hinayaan ko lang siyang ilagay lahat ng details na gusto niya at hindi ko bibiguin ito sa kalalabasan. Bumili ako ng iilang mga magagandang tela, kahit marami akong accessories for fabric ay bumili pa rin ako dahil deserve naman ng bata ng maganda at sobrang ganda na damit.

Habang nag reretaso ako sa sewing area ko ay narinig ko ang yapak ng paa na papunta saakin, hindi na ako lumingon at pinakinggan nalang ang gustong sabihin ni Mariel.

"Ate!" she excitedly call me.

"Oh, ano 'yon? okay na ba?" I asked.

"Yes, kaya mo po ba itong gawin? medyo complicated po ang bawat parts pero kung ano lang po ang kaya niyong gawin ay ayos na 'yon." aniya

"Oo naman kaya ko lahat! kapag nagawa ko 'yan hahanapan mo ako ng pogi, ah." pabiro ko rito "Patingin nga." dugtong ko pa

Nang iabot niya saakin ang kaniyang sketch pad ay napalunok ako, hindi ang proseso ang una kong naisip kundi ang pagiging realistic ng drawing na 'to. Napakaganda at wala kang makikitang part na hindi pinag-isipan and it gives; 

Medusa Vibes.

Napatingin ako kay Mariel, napaklagat nalang ito sa kuko niya siguro ay iniisip niyang baka mahirap but no, I was amaze at bumalik saakin ang ilang mga kwinento niya. Sinadya nya ba talaga ang ganitong klaseng istilo para mag represent sa napagdaanan niya? Ayokong maging judgemental o ano pero ayun ang unang pumasok sa isip ko.

"Bakit ito?" halos matuyuan ako ng laway dahil hindi ko alam kung tama bang tinanong ko 'yon.

"The owner of that gown has a worst experiences. And she is me. . . but hindi ko po i-drinawing 'yan dahil ayan ang napagdaanan ko. Use at the other part of gown, the hand." itinuro niya ang papel.

Kaagad ko naman itong tinignan at nakita ko nga ang kamay na naroon

"What's this for?" I asked without looking at her.

"That's your hand, ayan lang ang pinagkaibahan namin ng may ari ng gown na 'yan dahil I found your hand, a helping hand. So that the other details is for me and for you. you for being strong at all time and me for being lucky to have you, ate!" she said.

I feel the goosebumps, napatulala lang ako sakaniya. I feel the rain at my eyes but tuluyan nang kumawala ang luha na 'yon nang makita kong may tumulo ng likido mula sakaniyang mga mata. 

"Lahat. . .  l-lahat po nang gagawin ko ay palaging para sa'yo, p-pag. . . p-pag papasalamat at pagmamahal." mabilis niya akong niyakap. I hugged her back so tight.