" Biraz ani oldu tabii ama zaten tüm güzel şeyler öyle olmaz mı ? Hayatım boyunca aradığım şeyi bulmuş gibiyim. "
— Oscar Wilde
________________
Yıllardır olmayan şey olmuş ; Seyran hasta olmuştu!
20 yaşındaydı Seyran, bugüne kadar hasta olduğu günleri bilmezdi, yoktu çünkü.. Antepte babaevinde hasta olması dahi yasaktı! Hasta olursa kilere günlerce kitlenir, karanlığa mahkum olurdu! Işık almayan, havasız bir yerde geçirirdi günlerini.. Halası kapının hemen önündeki dolaptan çikolata almaya bile giremezdi, küf kokusundan, havasızlıktan.. Seyran'sa çocukluğunu orada geçirmişti..
Yatağın içinde oturup oturup elini alnına götürüyordu ; ateşölçerin yüksek çıkmasına rağmen inanamıyordu kendisine, sürekli elini bilinçsizce bir şekilde alnında buluyordu..
Son günlerde yeme düzeni biraz daha bozulmuştu, değişen havalardan ötürü. Kalktı ayağa, dermanı olmamasına rağmen yürüdü odada.. Balkonun kapısını da açtı, belki bunalmıştı ? Ateşölçer bozulmuştu ama Seyran hasta olmazdı ki ??
- Yok artık, ben mi hasta olucam ? Abart Seyran. Zaten bünyem alışkın ki yemek yememeye, tamam son günlerde daha az yiyordu ama yemek kavramınıda , tatlarını da zaten yalıya gelince öğrenmemiş miydi ? Özel günü daha iki gün önce bitmişti.. O yüzden de olamazdı.. Hamile de olamazdı.. Her şeyini kabullenebiliyordu ama hasta olmayı keskin bir şekilde reddediyordu.. En sonunda yeniden ataşölçerin bozuk olduğuna kanaat getirdiğinde tekrardan yatağa uzandı.. Dermanı her geçen dakika daha da düşmesine rağmen Seyran ikna olamıyordu.. Bilmiyordu ki ; hiç tadamamıştı ilgi görmeyi, bedeninin güçsüz düşmesini..
Hem kafasındaki düşünceleri dağıtmak hem de eşini çok özlediği için Ferit'e mesaj yazmaktan zarar gelmeyeceğini düşündü. Sesini de çok özlemişti , daha sabah yan yana olmalarına rağmen özlemişti işte. Eli arama tuşuna gitse de aramadı, mesaiye kaldığı için yoğun olabilirdi dağıtmak istemedi Ferit'in kafasını.
Bir süre parmakları klavyede gezindi..
" Napıyorsun ? " yazıp sildi göndermeden, ne yapıyor olabilirdi ki mesaide işi başındaydı.. Hem çok sıradandı napıyorsun mesajı bu mesajı annesine yahut ablasına atabilirdi ama eşine dair biraz daha özenli yazmak istedi.. Biraz daha dolaştı parmakları klavyede.. Geçen günlerini tebessümle hatırladığında biraz daha cesur olabileceĝine kanaat getirdiğinde, temasları da gözü önüne gelince daha da kızaran yanaklarıyla birlikte parmakları bu sefer daha net ve hızlı bir şekilde klavyede dolaştığında özledimmmm yazıp göndermişti bile.. Ama cevabın gelip gelmediğine bile bakamadan uykuya teslim etmek üzereydi kendisini.. İşte bulmuştu Seyran , hasta değil ; yorgundu !■ ■ ■
Neredeyse gece yarısı olmak üzereydi Ferit uzun merdivenleri adeta koşar adımlarla ikişer üçer çıkarken.. En üst kata bu kadar sabırsız bir şekilde çıkıyordu aylardır, Seyran'ını bulduğu günden beri.. Üstelik gelen özledimmm mesajıyla Ferit'in de özlemi artmıştı ve Seyran'dan gelen bu adımın huzurlu şaşkınlığını tadıyordu.. Her katta ışıklar kapalı, yalı sessizliğe gömülmüştü.. Latif efendinin de odasının ışığı kapalı olduğuna göre uyanık kimse yoktu, inşallah karısı uyuya kalmamış olurdu.. Sabaha kadar yeşil gözlerine bakmadan, konuşmadan duramazdı ki! Beklemediği an da gelen mesajla Seyran'ı daha da sarmalamak istemişti..
![](https://img.wattpad.com/cover/361176604-288-k21169.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Antep Fıstığı
Fanfiction☆ one shots' ☆ hayatlarına kendilerinin yön verdiği Seyran ve Ferit'in hikayesi..