Cennet'in Melodisi

33*

Zeysss geldiii

Bu bölümde kalpten gitmeyin sorumluluğu almam owkeokwoeksk

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 💕

Instagram zeyswatty

Keyifli okumalar 😚

***

Cennet Astan

Kapalı olan sınıf kapısını açtığım anda tahtanın önünde duran kardeşimi ve karşısında bekleyen Kuzey'i görmem ile kaşlarım anında çatılmıştı. İkisinin bakışları aynı anda beni bulunca içeriye girip ikisine de teker teker bakmıştım.

"Siz," dedim bakışlarım ikisi üzerinde gelip giderken. "Ne yapıyorsunuz?"

Sessizce bana bakmaya devam ettikleri sırada Kuzey'in yanımızdan hızla ayrılması garip bir şeylerin olduğunu hissettirmişti.

Açık olan kapıya bakmayı bırakıp hızla Çağan'a döndüm. "Ne oldu?!" dedim merakla.

Sertçe yutkundu ve arkasındaki tahtaya yaslandı. "Kuzey," dedi ve gözlerini kaçırdı. "Benden özür diledi."

Söylediği şey ile gözlerim büyürken birkaç adım daha ona yaklaşmıştım. "Gerçekten mi?"

Bakışları beni buldu. "Gerçekten." Dudaklarımda istemsiz bir gülümseme oluştuğunda Çağan'ın beni izlediğini fark etmiştim. "Mutlu oldun."

Başımı salladım. "Tabii ki."

"Peki ben neden böyle hissediyorum?" dediğinde gülümseme dudaklarımdan yavaşça silinmişti.

"Nasıl?"

Derin bir nefes aldı ve gözlerini sınıfın içinde gezdirdi. "Hâlâ bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorum."

"Eksik olan ne?" diye sordum koluna dokunarak.

Bekledi. Belki de dakikalarca sürdü bu. "Her şey bunun için miydi?" diye sorduğunda anlamayarak ona bakıyordum. "Ben bunları hissetmek zorunda mıydım?"

Yüzünü incelerken gözleri beni buldu. "Değildin." diyerek konuştum.

"Benden özür dilemesi iyi bir şey mi abla?" diye sorduğunda bu sefer sessizce bekleyen bendim.

Özür dilemek geçmişi unutturur muydu?

Derin bir nefes aldığım sırada içeriye birinin girmesi ile arkama baktım hızla. Emir içeri girip bir süre bize baktıktan sonra sırasına doğru ilerledi.

Kavgadan sonra ikisi bir anda sessizleşmiş kimse ile muhatap olmamışlardı. Birbirlerinin yüzüne dahi bakmıyor, sataşmıyorlardı.

Çağan'ı kolundan tuttuğum gibi sınıftan çıkardım ve birlikte okul bahçesine çıktık. Sessizce yürümeye devam ettiğimiz sırada bir anda durup etrafıma bakmaya başladım.

"Ne oldu?" diye sordu.

"Baksana." diyerek etrafı gösterdiğimde gözlerini bahçede gezdirdi. Anlamayarak yeniden bana döndüğünde konuşmaya başladım. "Senden benden farkları yok hiçbirinin. Kendini neden bu kadar ezik gibi görüyorsun?"

"Çünkü öyle davrandılar."

"Hayır." dedim hızla. "Kimse sana ezikmişsin gibi davranmadı."

"Peki bana yapılan neydi?"