4.Bölüm🦋

617 30 5
                                    

Ortamda resmen ölüm sessizliği var. Aniden söylemese mıydım acaba? Kimse konuşmuyor. Ben ise tepki vermelerini bekliyorum. Bir süre sonra Uğur "bize neden yalan söyledin" dedi Bende "üstlerimle konuşmadım bu konuda size söyleyemezdim" bana biraz hayal kırıklığı ile bakıyordu ne yani tanımadığım  insanlara hemen mesleğimi söyleyeceğimi mi sanıyorlar?! Tamam sevmeye başladım ama bütün bilgileri gizliydi bende güvenemezdim.

Semra Hanımın iç çekiş sesi gelince arkama döndüm tabi Polat'ta kolumu sıktı destek olmak istercesine. Ona bu haline gülümsedim hep böyleydi. Semra Hanıma baktığımda, ağladığını gördüm. Ne alaka demek isterdim. Tamam anne olarak üzülebilir de ne ara bu kadar bağlandın ki bana yani. Duygusuz değilim haklıyım.

"Neden ağlıyorsunuz?" diye sorduğumda bana duygulu gözlerle bakıp " sen çok güçlü bir kızsın " dedi. Ben tepki gösterecek  diye beklerken onun bana bunu demesi beni mutlu etti açıkçası.

Polat ailesinden bahsederken 'hepsi çok anlayışlı' derdi zaten. Bende hep ona imrenirdim zaten o da benim bu eksikliğimi bildigi için abim  gibi oldu ve hep öyle davrandı. Üvey ailem beni küçük yaşta yetimhaneye bıraktığı için ben sadece Melis ve Esra ile yakın oldum insanlara çabuk güvenemem.

Sadece gülümsedim Semra Hanımın dediği şeye ve diğerlerine döndüm Poyraz geldi ve "Polat'a çok yakın olma" diye elimi tutup kendi tarafına geçti.

Ona bakıp göz kırptım ve gülümsedim. O da güldü. Oha gamzesi var zaten yakışıklı biri gamzesi ile birlikte daha tatlı gözüküyor. Gamze çok yakışıyor ya.  Yetişin a dostlar abime aşık oldum :)

Evin hizmetlisi yemek hazır deyince Semra Hanım " Hadi yemeğe geçelim" dedi. Hepimiz onayladık ve yemek odasına doğru yürüdük,

Yemek odasına geldiğimizde, masaya bakınca, hem acıktığımı hissettim hem de yemekleri görünce gözlerimden kalpler çıkacaktı resmen. Bunu her seferinde yaşayacağım sanırım geçen geldiğimde de öyleydi. Aşırı sevdim yemekleri.

Hepimiz masaya geldiğimizde Serdar Bey "afiyet olsun" demesiyle yemeğe başladık. Bende nazik olmaya çalışarak, pek olmadı sanırım, tabağıma yemek koydum. Gülme sesi gelince oraya döndüm Polat ve Poyraz gülüyordu diğerleri sırıtıyorlardı. Kaşlarımı çattım ve 'ne oldu' der gibi kafa salladım.

Poyraz "yemeğe resmen gözlerinle ilanı aşk ettim yavrum" dedi
Polat'da "her zaman ki hali bazen yemeği benden daha çok sevdiğine inanıyorum" dedi

İkisine de gülümseyip polata göz kırptım ve ağzımı oynatarak 'sen ayrısın bebeğim' dedim. Polat dudak okuyabildiği için sadece sırıttı.

YAZ AHU (Gerçek Ailem)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin