❤️
~•* Amerika *•~
Karşımda duran kanlı bedene yaklaştım. Önünde diz çöküp solgun suratı ellerimle kavradım. Ellerimle nabzını ölçtüm. Yaşıyordu fakat aptallık yapıp biraz daha oyalanırsam...
Kollarımla bedeni kavradım. Yavaş bir şekilde havaya kaldırdım. Kucağımda Türkiye ile kapıya doğru ilerledim.
Kapıdan çıktıktan sonra bize bakan normal bakışlar endişeye büründü. Kırgız ve Azer telaşla koşarak yanıma geldi. Kazak'da kalkacaktı fakat onu Rusya kolundan tutup durdurmuştu.
Kı: Ne... Ne yapacağız!
Az: Abim... O..
A: Hayır yaşıyor sakin. Panik yaparsak herşey batar.
Kı: Ben bu yarayla ilgilenemem. Kazak bu kadar kötü değildi ve onunla bile Türkiye ilgilenmişti. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Üçümüzde birbirimize çaresiz gözlerle baktık.
İ: Üfff amaan. Çekiliin çekiliin. Bana bırakın onu.
A: Hayatta olma-
Kı: O biliyordur.
İ: O kadar savaşa girdim tabii ki biliyom. Kendi kendimi ölümden döndürmüş adamım ben. Bana bırakın.
İsrail şu an öküzün trene baktığı gibi bize bakıyordu.
A: Ne var?
İ: Kafanız iyi mi? Şu sargı bezi filan olan çantayı versenize. Napim ellerimle mi kanamayı durdurim?
Çantayı verdik.
İ: Yolun ortasında adam sargılanmaz. İçerideki koltuğa yatırın.
Geri içeri girdik. Türkiye'yi bir koltuğun üzerine bıraktım. Yavaş yavaş adımlayarak geri çekildim. Keşke içeri tekrar girmek istediğinde izin vermeseydim...
İ: Duyuyor musun?
İsrail'in bana seslendiğini farkettim. Gözlerimi zorla Türkiye'mden çekip İsrail'e çevirdim.
A: Bir şey mi dedin?
İ: Evet. Kalabalık yapma diyorum. Kırgız bana yardım etsin sen çık.
Kafa salladım. Zaten bakabileceğimden emin değildim. Arkamı dönüp kapıya yöneldim. En son İsrail, Kırgız'dan birşeyler getirmesini istiyordu.
Kapıdan çıktığımda güneş yüzüme vurmaya başladı. Uyuşmuş adımlarla yerde oturan Kazak ve yanında duran Azer ile Rusya'nın olduğu yere ilerledim. Kenara geçip oturdum.
Azer, bana dolmuş gözleriyle sorar şekilde bakıyordu.
Az: Ne olacak?
A: Bilmiyorum.
İç çekip dizlerimi kendime çektim. Kollarımı sarıp kafamı yan bir şekilde dizlerimin üzerine yatırdım.
Ka: Merak etmeyin. Abim bizi bırakıp bir yere gitmez... Ayrıca İsrail'de şerefsiz olduğu kadar da zeki. Nasıl oluyor bilmiyorum ama yapar o birşeyler.
Onu o şekilde, o koridorda gördükten sonra bütün enerjim çekilmiş gibiydi. Çok yorgun hissediyordum.
Rusya'nın çantadan vodka şişesi çıkardığını gördüm.
Şişeyi bana uzattı.Kafamı kaldırdım. İçmeli miydim? Bence sorun olmazdı. Belki bir nebze de olsa rahatlardım.
R: Normalde kimseye hiçbir şekilde vermem. Al şunu.
Elinden aldım. Şişenin kapağını açtım. Dudaklarıma yaklaştırıp gözlerimi kapattım.
Ve şişeyi kafaya diktim...
*~• Türkiye •~*
Siyah.
Karanlık.
Evet aklıma gelen ve görebildiğim tek şey bu ikisi.
Hatta hissedebildiğim tek şey bile diyebilirim.
Nerede olduğumu bilmiyorum.
Ya da ne olduğunu.
Hiç bir şey hatırlayamıyorum.
Zihnim boş.
Duygularım uyuşmuş bir şekilde.
Zihnim de öyle.
Önümde bir ışık beliriyor,
Yuvarlak,
Kımıl kımıl.
Elimi uzattığımda yok oluyor.
Hiç bir şey hissedemiyorum.
Derken...
Birden bir acı geliyor tüm bedenime...
Anlam veremediğim...
Bir kaç silüet görüyorum.
Karanlıkta parıldıyorlar...
Daha sonra ışık gidiyor
Ve yüzleri belirginleşiyor...
Anlam veremiyorum...
Yüzleri tanıyor gibiyim...
Fakat hiçbirini çıkaramıyorum.
Daha sonra aklıma bir şimşek çakıyor,
Ve onları tek tek hatırlıyorum...
Önümdeki kardeşim
Bana gülümsüyor
Yüzündeki ay ve yıldız parıldıyor...
Yanlarındaki iki kişiyi de hatırlamaya başlıyorum...
Diğer iki kardeşim
Onlar da bana gülümsüyor...
Fakat bir kişi daha var
O bana çok uzak
Ama bir o kadar da yakın
Yanıma geliyor
Elini uzatıyor
Amerika...
Elimi uzatıyorum
Ve hepsi yok oluyor...
Yine tek başınayım...
Yine karanlık...
Ve yine bedenim uyuşuyor...
Altımdaki zemin sıvılaşıyor...
Beni içine çekiyor...
İçine battıkça nefesim kesiliyor...
En sonunda boğuluyorum...
Ve önümde bir ışık daha beliriyor...
Eh... Biliyorum 2 gün yazmadım ve buna rağmen kısa bir bölüm attım.
Ama çok yoğundum anca bu kadar oldu.
Umarım bölümü beğenirsiniz.
İyi akşamlar<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans Ametürk~
FanfictionYamyamlarla dolu bir dünyada hayatta kalabilmek? -Kan/dehşet mutlaka olacak!! İlk hikayem... Kötü olabilir... Batırabilirim... Ama fikirlerinizle gelişebilir değil mi?