8. Bölüm:D🇦🇿

261 27 37
                                    

Ben geldum.

Eh önemli meselelerden dolayı yoktum.

8. Bölüme geldik hala evden çıkamadılar:d

Türkiye'nin uyanması da 3 bölüm sürdü.

Yani çok yavaş ilerliyo sanki.

Kitap çok uzun olsun istemiom ama bu gidişle...

Nys oyalamıyim sizi okuyun siz:')

•••

*~• Azerbaycan•~*

Salonun ortasına evin biryerlerinden çıkardığımız -nereden çıktığına dair en ufak fikrim yok- haritayı sermiştik.Haritanın etrafına daire şeklinde dizilip oturduk.

Abim koltuktan kalkamadığı için haritanın bir ucunu da abimin oturduğu yere doğru çektik. Onun görmesi de önemliydi.

Onlar yine konuşuyor, kararlaştırıyordu. Bense her zamanki gibi susup dinliyordum.

Zaten genelde benim fikrim sorulmazdı. Ben dinler söylenilenlere uyardım.

Sanırım bana henüz güvenemiyorlar.

Çok da sıkıntı değil çünkü alışkınım.

Ben hemen abimin yanında yere oturmuştum. O koltukta oturuyordu. Sırtımı koltuğa yaslamıştım.

Yarım saat geçti...

45 dk...

Bir saat...

Hala kesin bir karar verememişlerdi. Biri bir fikir öne sürüyordu. Tam kararlaştırırken illaki başka biri itiraz ediyordu.

Abim de artık konuşmayı bırakmıştı. Bir süre sonra onu da dinlemeyi bırakmışlardı.

T: Bu iş böyle olmaz.

Kı: Nasıl yani?

T: Bir saattir konuşuyoruz ve hala doğru düzgün bir karar veremedik. Evden çıkıp ekmek almak için bakkala hangi yoldan gideceğimizi konuşmuyoruz. Önemli bir mesele bu.

İ: Zaten orada oturup susuyorsun. Bi yararın mı var?

T: Dinlemiyorsunuz?

İ: Senin de doğru düzgün bir fikrin yok çünkü.

T: Doğuya gideceğiz diyorum.

İ: Doğu ne alaka? Batıya gideceğiz.

R: Bu gidişle hiç bi boka gidemicez zaten boş konuşmayın.

Ka: Sen dur bi.

Kı: Sen de dur bi. Kafamızı karıştırmaktan başka bir şey yapmıyorsun.

Amerika kalkıp abimin yanına oturdu. Bıkmış gibi bi hali vardı.

Bende bıkmıştım. Şimdi konuşma sırası bendeydi. Neden beni hiç dinlemiyorlar ki? Ya da neden bana hiç sormuyorlar? Neden hep ben susuyorum?

Az: Güneye gideceğiz.

Kı: Sen karışma abicim.

Az: Neden?

Kı: Önemli bir mesele. Bize bırak.

Az: Küçük bir çocuk değilim.

İ: Bırakın konuşsun.

Sustular. Memnun bir şekilde gülümsedim.

Az: Güneye gideceğiz çünkü orada kardeşlerimiz var.

Countryhumans Ametürk~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin