Countryhumans Ametürk~

7.Bölüm

Bölüme geçmeden önce bişi dicem.

Babamın bi huyu var ve ben bundan nefret ediyorum.

Mesela örnek verem.

Ben: Baba şu yere gidelim mi?

Babam: Bakarız

Belli bir zaman geçer

Ben: Baba hani şu yere gidecektik?

Babam: Bakarız dedim tamam demedim

Ben: ( Zort- )

Çok sinir bozucu...
Nys hadi sizi bekletmiyim:)

💕

İyi okumalar~

~•* Amerika *•~

Gözlerimi açtım. Biraz başım ağrıyordu. Ellerimle yüzümü kapatıp ne olduğunu anlamaya çalıştım. Daha doğrusu hatırlamaya.

En son içmiştim. Sonra yorgunluğum herşeye üstün gelmişti ve ben de uyuyakalmıştım.

En son dışarıdaydım. Şimdiyse evde. Biri taşımış olmalıydı.

Hala aynı yerdeydik. Türkiye'nin evi...

Etrafıma bakındım. Yere birkaç minder serilmişti ve beni de o minderlerin üzerine yatırmışlardı. Tam karşımda bir koltuk vardı. Akşam olmuştu. Etraf karanlık olsa da o koltuktaki kişinin Türkiye olduğunu anlayabiliyordum.

Yattığım yerden doğruldum. Yavaşça ayağa kalktım. Diğerlerinin nerede olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

Koltuğa doğru ilerledim. Evet. Yanılmamışım. O benim Türkiye'm di...

Üzerinde bir şey yoktu. İnce bir örtü ile üzerini örtmüşlerdi. Göğsü aldığı her nefesle yavaşça inip kalkıyordu.

O yaşıyordu...

Koltuğun önünde dizlerimin üzerine oturdum. Elimi uzattım. İki parmağımı yanaklarında gezdirdim. O benim için değerliydi.

Hiçbir şey istediğim gibi ilerlemeyecekti. Bu zaten başından beri belliydi. Ben onu sevdiğimi söylemeyecektim.

Söylesem ne olacaktı? Zombilerin ortasında mükemmel bir aşk hayatı yaşardık değil mi?

Elimi yüzünden çektim. Oturduğum yerden kalktım. Minderlerimin olduğu yere geri yürüdüm. Yine aynı şekilde yattım. Çok zor olsada yeniden uyumayı başardım.

*~• Azerbaycan •~*

Uyandığımda sabah olmuştu. Yatağın üzerinde doğruldum.

Evde zaten 2 oda ve 2 tane de tek kişilik yatak vardı. Sadece Kazak ve ben yatakta uyumuştuk. Kazak yaralı olduğu için yatakta yatmıştı. Bana da ısrar etmişlerdi.
Geri kalanlar da yerlere örtü, yastık, minder benzeri şeyler serip üzerlerine yatmışlardı.

Kafamı yana çevirdim. İsrail'de yerde yatıyordu. Ne diye peşimde dolanıyor ki? Küçük değilim ben. Sanırım kimse bana güvenemiyor.

Yataktan aşağı indim. İsrail'in üzerine basmamaya dikkat ederek üzerinden atladım. Sonrada karşıdaki kapıya doğru yürüdüm.

Kapıdan çıkıp merdivenlerden aşağı indim. Sağdaki koridora girip oradan salona geçtim.

Salona girdiğimde bana bakan bir çift gözle karşılaştım.

Tam çığlığı basacaktım ki olacakları düşünüp ellerimle ağzımı kapattım. Tüm ev halkını ayağa kaldırmak istediğim son şeydi.

Abim uyanmıştı!

Az: ABİ?

T: Bağırma.

Az: PARDO- Ehm pardon.

Kendime hakim olamıyordum. İster istemez sesim çok çıkıyordu. Ona sarılıp kollarımla tüm vücudunu, kemikleri çatır çutur kırılana kadar sıkmak istiyordum.

Yanına usulca yürüyüp oturdum. Sonra da kollarımı açıp bekledim. Bana sarılsın istiyordum.

O da kollarını açınca birbirimize sarıldık. Yüzümü boynuna gömdüm.

T: Yavaş ol. Hala acıyor.

Az: Özür dilerimm.

Geri çekildim. Abim elini yüzüme yaklaştırıp göz yaşlarımı-... Ağladığımı farketmemiştim.

T: Hopp ölmedim sakin.

Az: Ama ne kadar korktum biliyor musun?

T: Biliyorum. Bensiz yapamazsın sen.

Az: Vicdansız mısın?

T: Shhh yeni uyandım ben. Merhamet et bana ve laf yetiştirme.

Kı: A LAN TÜRKİ UYANMIŞ!!

Kafamızı çevirdiğimizde kapının önünde duran Kırgız'ı farkettik. Daha sonra arkadan biri üzerine çullanıp Kırgız'ı kenara itti.

Ka: UYANMIŞ MI?

Gürültünün etkisiyle Amerika'da uyanmıştı.

A: A, Tü-

T: Yeter bi durun!

Herkes susmuştu.

T: Yani... Teker teker lütfen. Fazla sesi kaldıramıyorum.

Kı: Peki tamam. Özür dileriz.

A: Yaran nasıl? Daha iyi hissediyor musun?

T: Evet daha iyi. Ama yine de hala canım yanıyor.

Kı: Eh.. 1-2 gün daha burdayız gibi hm?

Ka: Tabii adamın yarası var.

T: Biraz daha düzeleyim. O esnada siz de nereye daha doğrusu nerelere gideceğimizi kararlaştırın.

Kı: Tamam.

Bölüm hiç istediğim gibi gitmedi. Güzel olmadı pek kusura bakmayın. Ama aklımda bazı fikirler var. Yaparız birşeyler.

Sizlere muckk💕