sjans in visé/bankzitters fanfiction

1

Lieve
"Lieverd je bent 12 en wij willen je niet verplichten, maar wij gaan naar Italië verhuizen." De woorden van mama komen hard aan, maar ik snap ze wel. "Maar wat moet ik doen, dit huis is al verkocht" zeg ik wanhopig. "Schatje, doe rustig oke. Geen paniekaanval krijgen, niet flauwvallen. Ik heb Robbie gebeld gister die komt voordat wij gaan en dan mag je van hem en de andere jongens zo lang je wilt bij hun blijven" zegt mama lief. Ik knik en ga mn spullen pakken. Ik ben blij dat ik naar Robbie kan. Hij weet van mn paniekaanvallen en t plotseling flauwvallen, dus dat is fijn.

"Lieverd kom je Robbie is er!" Mama roept naar boven. Ik pak mn spullen en loop naar beneden. In de woonkamer staat Robbie. Ik loop op hem af en trek hem in een knuffel. "Hey liefie" zegt hij. Ik zwijg en geniet even van de knuffel. "Ga je met mij mee, de jongens kunnen niet wachten om je te zien en vooral Milo wilt weten of je lekker bent" zegt hij zacht lachend. Verschrikt kijk ik omhoog. "Geen paniek schat, als jij t niet wilt blijft hij van je af" zegt hij. Ik knik en loop achter Robbie aan. We pakken onze spullen en stappen in zn auto. "Je mag dalijk kiezen oke. Of je slaapt bij een van de jongens of op de bank oke" zegt hij en legt een hand op mn been. Ik knik en kijk naar buiten. "Ik heb de jongens niks over je verteld, ik dacht dat je dat fijn zou vinden, maar heb ze wel verteld dat je in t begin waarschijnlijk wel iets meer naar mij zal optrekken" zegt hij. Ik knik.

"Hoe oud zijn ze eigenlijk" vraag ik voorzichtig. "Matthyas is 14, Milo 23, Koen is net als mij 24 en Raoul is 25" zegt hij. Ik knik. Opzich wel fijn om te weten. "En over slapen" vraag ik. "Je mag kiezen he. Ik heb een vriendin dat weet je, maar als je bij mij wilt, heb ik haar uitgelegd dat je mn zusje bent en ze vind t echt niet erg. Als je zegt ik lig liever bij een van de andere dan niet bij Koen of Raoul. Die hebben een vriendin, de andere niet en anders kun je ook op de bank liggen als je dat liever wilt" zegt hij. Ik knik klein en ontspan iets. "Als je in paniek raakt of wat dan ook wil je me op tijd appen dan" vraagt hij. Ik knik klein. "En weet je als je ooit een relatie met een van hun krijgt, weet dat ik blij voor je bent, als je me maar niet te vroeg zwanger word!" Hij en ik onderdrukken beide een lach tijdens die zin. "Ik denk dat ik eerst mensen in vertrouwen moet nemen" zeg ik zacht. "Matthyas, de jongste van ons is ook zo als jij geweest, maar is nu open richting ons en vooral uit hij zn gevoelens naar ons" zegt hij. Ik knik en voel een opluchting. Ik ben niet de enigste die anders is/is geweest.

Zachtjes knijp ik in Rob zn hand als we de woonkamer instappen. "T is goed liefje." De woorden blijven door mn hoofd gaan. Al snel zie ik iemand voor me staan. "Hey ik ben Matthyas, maar je mag ook Matthy zeggen. De andere zijn boven aan t opnemen, maar ik wou wachten op jou" zegt hij zacht. Ik knik klein. "Mag ik je een knuffel geven" vraagt hij. Ik knik klein en laat Robbie los. Voorzichtig geef ik me over in de armen van Matthy. Ik weet niet hoe, maar ik voel me vertrouwd. Hij heeft t zelfde kalmerende en rustgevende gevoel als Matthy. "Schat je vergeet je naam te zeggen" zegt Rob als we loslaten. Ik knik klein en pak Rob zn hand weer. "Ik ben Lieve" zeg ik zacht. "Mooie naam, heeft Robbie die uitgekozen" vraagt Matthy. Ik knik. Zo wat ik uit verhalen heb gehoord is dat inderdaad wel zo.

"Zullen we eventjes je spullen pakken of wil je dan pas doen als je weet waar je slaapt" vraagt Robbie. "Nu alsjeblieft" zeg ik. Hij knikt en Matthy loopt met ons mee. Zodra we buiten zijn trek ik Robbie in een knuffel en laat ik even al de spanning weg. Helaas wel doormiddel van tranen, maar dat had Robbie al verwacht. "Sst schat t is goed ze doen je allemaal niks." "Laat t er maar uit lieverd, ik ben bij je." De woorden maken me rustiger. "Gaat t Lieve?" De vraag van Matthy komt bezorgd over. "Lieve je kunt hem vertrouwen" zegt Robbie. Ik knik. "Ik raak snel in paniek of overprikkeld en dan zie of vind je me zo. Ook heb ik vaak dat ik flauwval, maar dat is niks bijzonders" snik ik. "Owh meis, ik vind t echt heel jammer en sneu voor je. Ik had dit vroeger ook en toen ging ik altijd naar dezelfde persoon en die kreeg me rustig" zegt Matthy lief. "Wie was dat dan" snik ik.

"Robbie"

848 woorden