sjans in visé/bankzitters fanfiction

24

Matthy
Eindelijk heb ik wat te eten, maar t is facking pittig. Ook is Milo er weer bij, want hij hoort wel gewoon bij de bankzitters. Toch voel ik me er niet zo heel fijn bij. Vooral omdat de jongens willen dat ik Milo weer ga vertrouwen, maar dat gaat mooi niet gebeuren. Ik heb een week me afgezonderd van de rest en dan willen ze dat ik hem weer ga vertrouwen. Mooi niet hoor. "Hey! Hallo! Mat! We gaan!" Ik draai me om en zie Robbie gehurkt zitten. "Gaat ie wel, je bent zo afwezig" zegt Robbie. "Wil niet Milo, wil jou" brabbel ik. "Dat is oke lieverd. Ik ben blij dat je t hebt geprobeerd" zegt hij. Ik knik en laat me in zn armen vallen.

"Hm? Is er meer?" Ik schud mn hoofd en blijf rustig zitten. "Heb je honger" vraagt hij. Ik knik. "Zal ik wat nuggets voor je bestellen" vraagt hij. Ik knik en hij besteld ze. Als ik ze heb, eet ik t rustig op. "Weer oke" vraagt hij. Ik knik en leg mn hoofd op zn schouder. Hij tilt me op en we lopen naar de auto. "Mag ik achterin, wil niet bij Milo" vraag ik zacht. Rob knikt en laat Raoul naar voren gaan. Ik word achterin gezet en doe mn gordel om. Rustig kijk ik naar buiten, terwijl ik luister naar de gesprekken van de andere.

Ik trap mn schoenen uit en trek mn knieen op. Mn hoofd is weer aan t malen. Ben ik wel goed genoeg? Nee tuurlijk niet! Ben ik niet al te dik voor deze video? Ja tuurlijk! Ik leg mn hoofd in mn knieen en sla mn armen om mn benen. "Jezus heeft iemand zn schoenen uit?" T is ver weg. Misschien wel te ver weg. "Hey maatje gaat t?" T komt niet binnen.

"Hm? Vertel." Ik word in de armen van iemand getrokken en leg mn hoofd op de schouder. "Hm?" Ik blijf rustig zitten. "We zijn er!" Ik word opgetild en we gaan een cafetarie in ergens in Culemborg ofzo. Heb niet echt opgelet. Ik word neergezet en merk dat Milo naast me komt zitten. Na een tijdje heb ik 5 snacks ofzo op. Ben halverwege de tel kwijt geweest. Ik voel me ziek, zwak en misselijk. Ik sta op en loop alvast naar buiten. T boeit me niet dat ik geen schoenen aan heb. Ik heb nu genoeg aan mezelf en kan de andere niet gebruiken.

Ik zit rustig buiten als ik een hand op mn schouder voel. Ik negeer t volledig. "Maatje, weet je zeker dat t gaat?" Ik negeer t en leg mn hoofd in mn armen. "Hm?" Ik sta op en stap de auto in. Ik wil niet praten, is dat nou nog niet duidelijk. Na eventjes stapt de rest ook de auto in en gaan we weer door.

"Je komt nu hier en doet je kleren uit. Dat was de afspraak!" Milo roept me na. T vraagteken is gedraait en de jongens wouden dat. Ik doe mn jas voorzichtig uit, waarna ik mn broek, trui en shirt uit doe. Milo raakt me overal aan en wil ook in mn boxer kijken. Ik ga op de grond zitten en maak me klein. Ik wil niet meer. Ik kan niet meer. Milo moet van me afblijven. Ik voel een hand op mn ruh heen en weer gaan. "Blijf godverdomme van me af!" Meteen voel ik niks meer. Ik merk dat ik een broek aan krijg. Al snel volgt een shirt. Mn ogen houd ik stevig dicht. Ik voel me niet veilig.

"Zullen we dalijk thuis eventjes praten over vandaag lieverd?" "Ik wil niet praten! Laat me met rust! Ga weg!" Alle ontlading komt er nu uit. "Bel me als iets is oke, wij gaan eventjes weg." Ik kijk na even om me heen en zie niemand. Ik trek mn kleren aan en loop rustig weg. Ik weet nog waar de auto staat, maar ik denk dat de andere daar zijn, dus loop ik de andere kant op. Ik ga er onderuit en niemand snapt me.

"Zou ik een kamer mogen voor vannacht?" Ik loop ergens een hotel in. Ik krijg een sleutel en betaal. In de kamer in t alleen ik en niemand anders. Ik zet mn telefoon helemaal uit en kleed me uit, waarna ik in bed ga liggen. Ik sluit rustig mn ogen. Ik voel me kut. De jongens hebben niks door, zelfs Robbie niet. En t doet me pijn. Pijn dat ik niet belangrijk ben voor hun. Misschien moet ik t er met Lieve over hebben. Misschien snapt zij me wel. Langzaam aan val ik rustig in slaap door al t denken.

784 woorden