sjans in visé/bankzitters fanfiction

32

Robbie
Daar staan we dan. Boven op een skipiste. Matthy staat naast me. Gister heeft hij nog snel een beetje opgezocht hoe t moest en nu gaat hij gewoon. Wel rustig en we hebben afgesproken dat er altijd iemand bij hem blijft. De andere jongen filmen en gaan alvast voorop. Matthy en ik komen erachter aan, maar in een rustiger tempo. Matthy kijkt goed voor zich en gaat rustig de piste af. "Mat, maatje wacht even!" Hij draait zn gezicht naar Koen die roept en vergeet t remmen. Ik hou hem tegen en met een smak valt hij op de grond. Ogen vrijwel meteen stevig dicht.

Ik doe mn skies uit en hurk naast Matthy neer. Milo trekt ondertussen de skies van Matthy uit. "Matthy kijk me eens aan" zegt Raoul streng, maar zn ogen blijft hij dichtknijpen. Ik geef hem mn hand en voel hem erin knijpen. "Waar heb je last van lieverd?" Hij reageert niet. Na eventjes begint zn onderlip te trillen en merk ik dat t allemaal te veel word voor hem. Ik sein naar Raoul en samen zetten we hem rechtop. Meteen gaat hij weer liggen. Dit is niet goed. "Ik ga met hem naar t huisje via de lift. Wachten jullie beneden" vraagt ik. Ze knikken en nemen de skies van Matthy mee naar beneden. Ik klik de mijne weer vast aan mn voeten en til Matthy op. Voorzichtig skie ik naar de eerste lift. Ik stap in en ga naar beneden.

"Hey jongens" zeg ik zacht als ik ze zie staan. Matthy is ondertussen nog niet bewogen en heeft zn ogen nog steeds dicht. Ik loop meteen door naar de auto en ga zitten. Raoul rijd meteen door naar t huisje en daar aangekomen leg ik Matthy op t bed van mij en hem. "Lieverd kun je me aankijken?" Langzaam zie ik zn ogen openen. "Heb je pijn lieverd? En zo ja waar" vraag ik. "Rug en nek" snikt hij. Ik knik en leg een hand op zn been. "Voel je mn hand" vraag ik. "N-nee" snikt hij. Dit is echt niet goed. "RAOUL NU!" Raoul stormt de kamer in. "Hij voelt mn hand niet als ik over zn been wrijf en geeft aan last van zn rug en nek te hebben" zeg ik. "Dit kan de impact zijn van de klap. Als t morgen nog niet is verbetert zullen we met spoed naar huis moeten, maar laat t nu maar rusten" zegt Raoul. Ik knik en doe Matthy zn schoenen uit. Zn skibroek volgt en thermobroek ook.

"Lieverd ik ga je even rechtop zetten. Je helm moet af en je jas enzo eventjes uit" zeg ik. "Oke" zegt hij zacht. Ik help hem rechtop en doe zn helm af. Zn jas, skijas, trui en thermoshirt volgen. Hij zit hier nu alleen in een boxer. "Zullen we eventjes in bad. Even lekker je spiertjes ontspannen?" Hij stemt in en ik kleed me ook uit, tot mn boxer. "Wil je met of zonder boxer" vraag ik. "Zonder" zegt hij zacht. Ik knik en til hem op. Door de woonkamer lopen we langs de andere. "Waar ga je heen" vraagt Milo. "Eventjes met hem in bad en wat ontspannen" zeg ik. "Dat is toch vies, hij is 14" zegt Raoul.

"Maar hij is mij papa en ik vind dat fijner dan leen" zegt Matthy. Ik grinnik zachtjes om zn woorden. T is een beetje achteruit gegaan, maar dat komt waarschijnlijk door de klap. Raoul knikt en met Matthy loop ik door. Ik zet hem neer op de wasbak en laat t bad volstromen. "Moet ik wel een boxer aan of maakt dat niet uit?" "Maakt niet uit papa" zegt hij zacht. Ik knik en doe mn boxer uit. Met een beetje moeite krijg ik die van Matthy ook uit. Ik til hem op en ga met hem in bad zitten. Hij leunt lekker tegen me aan. "Hoorde je ons wel de hele tijd of niet" vraag ik. "Jawel, maar ik had heel veel pijn papa en t lukte niet om te reageren" zegt hij. "Dat is oke maatje" zeg ik. Hij stopt zn duim in zn mond en ik ga wat door zn haar heen. Af en toe een beetje water, maar dat was t.

"Hebben jullie schonen kleding nodig" vraagt Raoul, die op de deur klopt. "Ja pak maar 2 boxers graag" zeg ik. Niet veel later gaat de deur open. Die had ik met opzet niet opslot gedaan. Raoul legt 2 boxers neer en 2 handdoeken. "Matthy, lieverd zou je dalijk als je uit bad komt, voor mij even willen proberen of t lukt om te staan en misschien een beetje te lopen?" Matthy knikt zacht, maar grijpt meteen naar zn nek. "Die moet je wat rust geven" zegt Raoul en gaat weer. Matthy en ik gaan er niet veel later uit. Ik droog Matthy af en doe een boxer aan, waarna ik hetzelfde bij mezelf doe.

Ik help Matthy van de wasbak af en laat hem rustig staan. Hij zoekt een beetje evenwicht, maar daarna lukt t hem wel. "Goed zo lieverd, zullen we nu proberen een beetje te lopen? Als t echt niet gaat moet je t zeggen" zeg ik. Ik ga voor hem staan en pak zn handen. Pasje voor pasje, stapje voor stapje, lopen we een beetje naar voor. "Doet t pijn?" "Voelt alleen heel raar" zegt hij zacht. Ik knik en laat voorzichtig een hand los. Meteen grijpt hij erna. Ik geef hem weer en help hem naar de woonkamer. Ik laat hem hier eventjes alleen staan. "Goed zo maatje, morgen zal t wel weer normaal zijn" zegt Raoul. "Wat was dan?" "Geen gevoel in zn benen, maar t volgens mij meer met de klap te maken" zegt Raoul. Ik knik en zie hoe Matthy voorzichtig op mij afloopt. Hij slaat zn armen om me heen en ik til hem op.

"Wil je naar bed maatje, dan gaan we morgen opnieuw proberen, maar nu even afkoelen" zeg ik. "Uh-huh" zegt hij zacht. Ik zwaai naar de jongens en loop naar de kamer. "Wil je nog iets van kleren aan of is zo prima" vraag ik. "Boxer uit" zegt hij zacht. Ik knik en als hij ligt doe ik zn boxer uit. Ik ga naast hem liggen en neem hem in mn armen. "Volgens mij was t ook meer een beetje de schrik, hm?" "Maar t deed echt heel erg veel pijn" zegt hij. Ik knik en druk zn hoofd tegen mn borst. Hij tekent rustig figuurtjes en na een tijdje hoor ik niks meer. Ik kijk naar hem en zie dat hij slaapt. Ik sluit nu ook mn ogen en doe de deken iets beter op. Al snel ben ik in een diepe slaap.

1127 woorden