"ဆောင်ဟွန်း မင်းအမေနဲ့ ဟျောင်းကို နှုတ်ဆတ်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား။ "
"အင်း Jake "
သူတို့ အမေနဲ့ဟျောင်းကို မီးသဂြိုလ်ပြီး အရိုးပြာအိုးလေးနှစ်ခုကို ကျွန်တော့်ဆီလာပေးတယ်။
"ငါအရိုးပြာတွေကို ဂန်းနမ်မှာသွားမြုပ်ပေးမလို့။မင်းရောလိုက်မလား။တစ်ညတော့အိပ်ရမှာပေါ့ "
"အင်း လိုက်ခဲ့မယ် "
"အခုပဲသွားရအောင်။ "
"အင်း"
ကျွန်တော်တို့ဂန်းနမ်ကိုနေ၂နာရီမှသွားတော့ ဟိုကို ညဘက်မှ ရောက်ဖြစ်တယ်။
"မိုးတောင်ချုပ်နေပြီ။ဒီညတော့ ဒီမှာပဲအိပ်ကြရအောင်။ မနက်ဖြန်မှ မြေသွားမြုပ်ပြီး အိမ်ပြန်ကြမယ်။ "
"အင်း "
"မင်းဗိုက်ဆာနေပြီလား။ "
"အင်း "
"ငါခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးမယ်။ အဆင်ပြေတယ်မလား။ငါလဲဒါပဲလုပ်တတ်တယ်။ "
"ရပါတယ်ကွ "
ကျွန်တော်လုပ်ပေးတဲ့ခေါက်ဆွဲပြုတ်ကိုသူက အားရပါးရစားပေးတယ်။ဟျောင်းကိုတစ်ခါလုပ်ပေးဖူးတယ်။ဟျောင်းလည်း အားရပါးရစားခဲ့တာ။
"ဟာ.....ဆောင်ဟွန်း ဘာဖြစ်လို့ငိုင်နေတာတုန်း။ "
"ငါရုတ်တရက်ကြီး ဟျောင်းကိုသတိရသွားလို့ပါ။ "
သူကကျွန်တော်ကို သနားတဲ့အကြည့်နဲ့ပြန်ကြည့်တယ်။ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘူး။ခနလောက် တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။နဲနဲ့လောက်ကြာမှ သူ့ဘက်ကစကားပြန်စလာတယ်။
"ဒါကမင်းတို့အိမ်ပဲလား။ "
"အင်း ငါ့အသက်၁၆နှစ်ထိ ဒီမှာပဲနေခဲ့တာလေ။နောက်မှငါတို့ ဒယ်ဂူဘက်ကို ပြောင်းလာတာ။ငါ့အဖေ နှလုံးရောဂါနဲ့မဆုံးခင်နောက်ဆုံးအချိန်တွေကို ဒီအိမ်မှာပဲဖြတ်သန်းခဲ့တာလေ။အဖေဆုံးတော့လည်း ဒီမြို့မှာပဲမြုပ်ပေးခဲ့တာ ။အမေနဲ့ ဟျောင်းလည်း ဒီမြို့မှာပဲ မြုပ်ပေးစေချင်မှာပဲ။ "
"အဲ့တာကြောင့်မင်းဒီကိုလာတာကိုး။ "
"အင်း "
