Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyarı: Kan, şiddet ve +18 ögeler içerir.
-İlahi Bakış-
Zemini döven yıldırımlar zifiri karanlık geceyi saniyelik parlatırken ay dahi bulutların ardına gizlenmişti. Yağmur bardaktan boşanırca yağarken ne böceklerin sesi duyuluyordu ıssız sokakta ne de arabaların. Ölüm kol geziyordu şimdi Korenin boş rüzgârlı caddelerinde.
Fırtınanın ortasında aradığı şeye yaklaştığını hissettikçe hızını daha da arttırmıştı siyahlar içindeki adam. Üç gündür tüm döngüleri kullanmış, aramadığı kıta kalmamıştı. Bu süreçte karşısına çıkan her sivri dişi çıktığı deliğe geri yollamıştı. En son öldürmeden evvel konuşturduklarından biri sayesinde küçük sineğin yerini tespit etmişti. Ve şimdi avına eşlik eden cehennem köpekleriyle hemen ensesindeydi.
Bir an önce bu işi halledip yanına gitmek istiyordu güzel çocuğun. Ona gösterdiği kibarlığa kendisi de hayret ediyordu. Öyleki kızamamıştı dahi ihanetine. O ışıltılı kahveler kendisine dolu dolu bakarken nasıl kıyabilirdi ki ona? Uzun vahşet dolu hayatında böyle bir mucizeyle karşılaştığına inanamıyordu. Tanrı kendisini affetmiş miydi yoksa? Umrunda değildi hâlâ ondan nefret ediyordu. Sadece artık kalan ömründe şeytana değil yalnız o çocuğa hizmet edecekti.
Bir buçuk metre boyundaki derileri kanla kaplı vahşi iki köpek aynı anda havlamaya başladığında duraksamıştı. Avının kokusunu almaya çalışan yırtıcı bir hayvan gibi gözlerini kapatıp kulaklarını dikleştirdi. Delici gözleri saniyesinde açılırken sert adımlarıyla yürümeye başladı karanlık ara sokakta. Islak saçları yüzüne yapışmışken öfkeden siyah damarları ortaya çıkmıştı. Zemine çivilenmiş çelik konteynırı parmağının ucuyla asfalttan söküp öbür duvara fırlattığında köpekleri gerisinde efendilerinden emir bekliyordu.
Gün yüzüne çıkan vampir artık daha fazla kaçamayacağını anlayarak yenilmişlikle ellerini kaldırmıştı. "Jeon. Bu ormanda ikimize de yer var."
Fırtına şiddetini sürdürürken iki vampir aralarındaki mesafeyle eş zamanlı dönmeye başlamıştı. Lucas yeniden kaçabileceği bir açıklık bulmak için bunu yaparken Jeon tedirgin etmek istiyordu onu. Psikolojisini öldürecekti aciz canından önce. Kendisine atılmak için hazırolda bekleyen köpekleri görmesiyle dehşet dolu ifadesini gizlemeyememişti Lucas.
Jeon'un kendisini hızlıca öldüreceğini düşündüğü anları geri alıyordu şimdi. O odadan hiç çıkmamalıydı. "Dinle! Sen aslan olabilirsin. Varlığımı bile farkettirmeden yaşarım. Hem düşün ben ölürsem Kızıl Gölgeleri nasıl durduracaksın? Çok fazla insanı dönüştürdüler. Yardım ederim sana. Onlar benim adamlarım beni dinlerler. Hepsi senin olur. Ha? Ne dersin? İyi bir anlaşma olmaz mı?" Panikle konuşurken boynundan terler dökülüyordu.
Dudakları tehlikeyle iki yana kıvrılmıştı heybetli bedenin. Arkasına düşen yıldırımla köpekler mesafelerini açtığında Lucas yutkunmuştu. "Benim bölgeme girdin." Dönmeye son verip kendisini korkuyla izleyen vampire tehditkâr bakışlarıyla bir adım attı. "Benim olana dokundun." Ve bir adım daha. "İşgalcilere ne olur biliyor musun?"
