Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkudan kendime on beden büyük gelen sweatime iyice gömüldüğümde ortak kafeteryaya gelmiş kasıntı ucubenin gelmesini bekliyordum. Çocuğa dünden sonra acayip gıcık olmuştum.
Tamam yakışıklı falandı ama kasıntı insanlara gelemezdim. Tüm hayat enerjimi sömürmüştü çocuk bi gecede. Jimin desen yanıma yaklaşmamıştı sabahtan beri. Vebalıyım gibi davranıyordu. Yoongi de ortalıkta görünmüyordu zaten.
Bu işi tek başıma çözmeliydim. Kimseye ihtiyacım yoktu ben başımın çaresine bakardım. Yer mantarı gibi büzüştürdüğüm sırtımı dikleştirip saçlarımı savurdum. Evet ya. Ben Kim Taehyung'dum. O kimdi lan? Ben popülerdim bi kere fanlarım falan vardı okulda yani? O korksun benden.
Tabi tüm bu iddiam her öğle arası olduğu gibi kafeteryanın en köşesine geçip vişne suyunu içmek için gelen çocukla kaybolmuştu. Her öğlen istisnasız sadece vişne suyuyla besleniyordu herif. Hayır bende seviyordum ama yemeğin yerini tutmazdıki. Belki de fakirdir diye düşündüm o an..
Üzülmüştüm şimdi de. Belkide bana kaba davranmasının sebebi fakir olduğu için dışlanması ve duvar örmesidir. Çocuğa bende zorbalık etmiştim içimden ya.
Onun buz gibi bakışları anlık benim sıcak bakışlarımla temas ettiğinde ona içten bir tebessüm göndermiştim bunun üzerine.
Kaşları çatıldığında kalkıp ona ilerledim ama o beni umursamadan duraksamayıp her zamanki köşesine geçti.
"Hyungieee~ selaamm!" diyip karşısına sormadan oturduğumda yeniden kara delik kadar siyah gözleri beni bulmuştu. Çatık kaşları yumuşamazken sertçe bakmayı sürdürdüğü gibi cevap da vermemişti.
Gerçek hayattada görüldü atıyordu şerefsiz.
"Nasılsın Jungkook hyung! Bugün çoook yakışıklı görünüyorsun! Saçların boya mı? Hiç bu kadar siyah saç görmemiştimde. Neyle boyuyorsun Jiminde yeni boyatmıştı saçlarını siyaha ona söylerim diye sordum. Yoksa ben siyah saç sevmiyorum bana çok gitmiyor zaten bi aralar maviydi çok dikkat çekiyordum ama öyle herkes aşık oluyordu falan bende böyle yaptım." diyip saçlarımla oynamıştım. Gerçi düşününce böyle de çok kişi aşık oluyordu ya of.
"Böyle de taliplerim kesilmiş değil yani tabi ama benim sevgilim yok olmadı daha önce hiç bir kişiyi bekliyorum." sevimlice gülümsediğimde sert bakışları hala yerini koruyordu. O dik dik bana bakarken araya giren sessizlikle üşüdüğümü hissetmiştim.
Sessizce onu incelemeye başlamıştım istemsizce. Fark ettiğim tuhaf şeyle dudaklarımı aralamıştım. Göz bebekleri sanki biraz büyüktü. Yani gözünün beyazı azdı, gözlerini kıssa tüm gözü siyah görünürdü. Soluk beyaz teni ise her zamanki gibiydi. Boya olduğunu düşündüğüm simsiyah parlak saçları yağlı gibi görünüyordu.
Siyah gömleği, siyah pantolonu ve siyah deri ceketiyle her zamanki gibi azrail kombinini yapmıştı. Bu çocuğu bir kez renkli giyerken görmemiştim. Gri ya da beyaz bile.. Düşününce belki de tek kıyafeti bunlardı. Şimdi taşlar oturuyordu yerine bu çocuk gerçekten fakirdi. Tüm bu farklılıklarımızın sebebi de buydu..
