İlk Aşkım

Geçmişteki Hastalık

Eve gelince yemek hazırdı. Arda yanımdan ayrılmıyordu. Herkes masaya oturunca söze Arda başladı. "Ekinin izini bitiyor pazartesi okula başlaması gerekiyor yarın buradan ayrılması gerekiyor ben Kaan abiyle konuştum o gelip alacak Ekini" ben şaşırmış şekilde Ardaya bakıyordum Aras kafanı kaldırmadan cevapladı "gerek yok ben bırakırım Ekini" ben yokmuşum gibi davraniyorlardı "sen nerede olacaksında ben yanlız dönecem?" "ben bu gün gece yola çıkacam sende yarın gece gelirsin bak Aras bırakırmış seni" Arda sakın bişekilde konuşurdu ama tedirgin olduğu her halinden belliydi. "Peki Aras bıraksın beni" dediğim an masadaki herkes bana dönmüş bakıyorlardı. Yanlış bir şey demişim gibi şaşkın bir şekilde bana gözlerini dikmiş Aras ve bıyık altından sırıtan Pusatla göz göze geldim "Aras! Haa vayy" Aras dememe şaşırmış olacak. "Ş..şeyy" Aras hala simsiyah gözlerini gözlerinden çekmemişti. Söze Pusat atıldı " bu kızı ilk gördüğümde gözüm tutmuştu işte" diye kahkaha atarak konuşuyordu. Bu işten bitek memnun olmayan Aras vardı. "Kes sesini Pusat." Arasın sesi her zamanki gibi otoriter biçimde çıkmıştı. "Şey ben özür dilerim Aras BEY" bu sefer şaşkınlığını Hacer hanım gizleyemedi "Ekincim aramızı yeni katıldığı için bize nasıl hitap edeceğini hali ile bilmiyor suç bizde ona söyleyemedik kusura bakma canım" dedi biraz duraksadıktan sora tekrar başladı söze "bak kızım yasemine teyze eşi Aliye enişte Reyya ve Pusata isimleriyle seslene bilirsin bana anneanne Arasada DAYI diyeceksin" bi an söylenen sözleri hazmetmeye çalıştım. Bir anda hayatıma yeni insanlar girmişti ve bunlar benim ailem olmuştu çok tatlı iki kuzen tatlılar tatlısı bir teyze anlamasamda bi anneanne ve her zaman asabi ve sinirli bi dayı. Önceden düşünürdüm bi teyzem olsa nasıl olurdu dayım olsa anlasırmıydık diye ama şuanda varlar bir anda hayatıma girdiler ve ben düşünmeden kabul ettim. Aşkda böyle değilmidir bi anda hayatına biri girer izinsiz ve herşeyin dengesini bozar okuduğum kitaplarda böyleydi ben bilmediğim için yani aşkı tatmadığım için. Belki bir gün bende aşık olurum beni gerçekten seven biriyle gerçekten sevdiğim biriyle. Bu düşüncelerde Ardadın kolumu tutması ile sıyrıldım "güzellik iyimisin?" "ahh evet iyim dalmışım biran" Arda yanağıma sulu bir öpücük bırakmıştı "ben birde hayriye sultana uğrayım oradan geçerim sanada iyi eğlenceler" diyip göz kırpmıştı. Ardından masadakilere dönüp "herşey için teşekürler Eylül sana emanet Aras" diyip Arasa elini uzatmıştı Aras tereddüt etmeden elini tuttu ve erkek tokalaşmasını yaptılar Arda tekrar bana dönüp "bana kapıya kadar eşlik edermisin küçük hanım" demişti. "Müsadenizle" diyerek masadan kalktı ve Ardayı takip ettim. Kapının oraya geldiğimizde durup Arsaya baktım bu adam benim olmayan abimdi "güzelim gitmem lazım ama aklım burda kalacak ama mecburum" dedi ve kolları aradındaki yerini buldum ona sarımdığımda başım göğsüne gelirdi ellerimi hemen beline dolar ve güven verici kokusunu ciğerlerimde hissederdim. Kollarından çıktımda bana bi miktar para verip gitmişti. Masaya döndüğümde herkes bana bakıyordu söze Reyya başladı "sevgilin fazla yakışıklı ne zamandır berabersiniz?" ben çok şaşırmıştım Arda ile beni sevgili sanmışlardı Aras sinirlice benim ağzımdan çıkacak kelimeyi bekliyordu "Arda benim sevgilim değil yani o benim abim gibi" dediğimde Arasın içi rahatlamış gibi bakıyordu "hım bende sevgilin sandım canım ne biliyim hastanede felan başında bekledi çok korktu" her zaman ki Arda işte küçükken onu çok korkutmuştum bir tek onu değil annemi de çok korkutmuştum benim çocukluğum zor geçmişti ve beynimde kis vardı ameliyat riskli olduğu için ilaç tedavisi görmüştüm ve Arda hep yanımda olmuştu bi ara annem anlatmıştı ve Ardaya sormamıştım Ardanın ikiz kız kardeşi varmış ve bunlar daha 2 yaşındayken küçücük bebeğin beyninde beyin tümörü varmış ve vefat etmiş tabi Arda sadece ailesinden dinlemiş olayları ve bana bişe olacak diye çok korkuyordu bende onun vefat eden kız kardeşiydim işte. Bu kis yüzünden sürekli sinir krizleri geçiriyordum ve küçüklükten kalan bi hastalık olmuştu ve ilaçlarla sakinleşiyordum. Ardada o yüzden korkmuştu bu olayı kısa bir özetle anlattığımda Reyya "özür dilerim canım ben böyle olduğunu bilmiyordum" dedi mahcup bir şekilde. Havayı yumşatmak için Pusat konuşmaya başladı "kızlar bu gün gecelere akmaya ne dersiniz hem Ekine izmiri gezdiririz?" diye sorunca teyzem şaşırmış şekilde Pusata bakıyordu ve dayanamadan konuştu "oğlum sen iyimisin ne dediğinin farkındamısın? Sen Reyya peşine takılınca dövmekten beter ederdin şimdi gezmeyi teklif ediyorsun birde gece?" Pusat hafif gülümseyip geri eski haline döndü aynı Aras gibiydi gülmüyor nadiren konuşuyor ve çok ciddi bir yapısı vardı "annecim içimden geldi kızlarla gezeriz tabi dayım izin verirse" diyerek Arasa baktı "tabi gidin gezin Eylülede değişiklik olur dikkatli olun ve fazla geçikmeyin Araba kapıda" "peki dayı kızlar hadi hazırlanın gezmeye gidiyoz" deyip göz kırpmıştı "Ekin Arda senin valizimi getirmişti odanda" diyen Arasa bakıp teşekkür edip idama çıkmıştım.