Perfect Pair (Darren Espanto)

Chapter 13

Perfect Pair

Andrea

Si JK lang yata ang nakikita ko. Kahit na hindi na ako naiyak, I feel like ang labo labo ng paningin ko. Kailangan ko nang magsalamin na ewan. But I'm sure I won't be needing glasses kasi ang problema lang naman ay itong si JK. Masyadong malapit. Kinakabahan na ako.

"Shall we?" Tanong niya at itinuro ang isang table sa gitna ng garden. Mag-isa lang siya dito at napapalibutan ng mga dim lights. May candle and flowers din sya sa gitna.

"Oh my-I mean sure!" Sagot ko. Sinamahan niya ako sa table at may nagserve ng pagkain mula sa waiter na basta nalang lumitaw mula sa kung saan.

"Gosh JK. Ang ganda naman dito!" Sabi ko. Hindi ako makapaniwala na may igaganda pa pala ang garden na to.

"Hehe. Thanks." Sabi niya at napakamot sa ulo. Awh. Ang cute niya! "Do you like that?"

Tinuro niya yung steak na nasa plato ko na may kasamang special sauce. Tinikman ko muna. Ang sarap ah.

"Yep. Ang sarap." Sabi ko.

"Good." Ngiti niya. "Yan kasi yung specialty ni Lola. Nilagyan lang ng twist ni Chef at dinagdagan ng sauce."

"Oh, really? Ang galing. It's very tasty." Sabi ko. Tumango siya at napansin kong nakayuko lang.

Tahimik lang kaming kumain ng dinner, at paminsan minsan matatawa kami pagnagkatinginan kami. Unti-unti na ring nadilim ang paligid at ang tanging liwanag nalang ay yung mga dim lights na nakasabit sa paligid. Nung natapos na kami, may napansin akong kakaiba.

May lumapit kasi na waiter sa akin na may dalang violin.

"Good Evening, Madam." Bati niya. Ngumiti ako at binati rin siya. Nagsimula na siyang mag-play ng song na nakakapagpagaan ng pakiramdam ko. Parang ang sarap pakinggan.

Namalayan ko nalang na nakatayo na pala si JK sa harap ko at nag-hihintay para sa akin.

Nagets ko na kaya tumayo ako at sumama sa kanya.

Nasa gitna kami ng garden at rinig pa rin ang tunog ng violin kasi tahimik ang paligid. Dahan dahang iniangat ni JK ang kamay ko at hinawakan.

Eto na naman yung pakiramdam ko. Yung pakiramdam kong violente. Masyadong bumibilis na naman yung heartbeat ko sa tuwing hahawakan niya yung kamay ko. Tapos iniangat pa niya ang ulo ko para makatingin ako sa kanya.

My heart squirmed in pure joy and adoration. Palagi nalang tuwing makikita ko yung hazel brown eyes niya, feeling ko matutunaw na ako. Lalo na ngayon at titig na titig siya sa akin.

Inilagay niya rin ang kabilang kamay niya sa waist ko at nagsayaw kami. I don't really care kung hindi ko alam tong pinaggagawa ko, or if I make the wrong steps, kasi what really matters right now is I'm with JK.

We just danced for a while. His soft hands holding mine like a fragile glass. Then I heard him whispering something.

"I-Andrea, I have something to say." Sabi niya. "Please listen to me,"

"Of course," I answered back. We moved slowly like a very dramatic movie scene.

"You remember the moment when we first met years ago?" He started. I gave him a nod. "I felt this strange and huge backflip in my stomach."

I was slightly shocked. Because that's what I felt the first time too! How could I even forget that moment?

"You know why is that?" He continued. I gave him a short 'No'. "Me either. Hindi ko alam kung bakit ba may ganung feeling. Eh kumain naman ako diba? Oh, unless I ate a backflipping crocodile."