¹
Beşinci sınıf, geçen dört sene içinde en değişik olan yıldı.
Herkes oldukça . Ayrıca bu senenin önemli sınavlarına biraz daha fazla asılıyorlardı.
Tabii yol ayrımı artık başlamıştı.
Artık diğer binalar, çoğunlukla Slytherin'in olanları otomatik karanlık tarafta olarak görüyorlardı.
Ne de olsa öyle sayılırdı.
Kutsal yirmi-sekiz listesinde olan çoğu aile şu an karanlık tarafta sayılırdı. Tabii başta Black, Malfoy, Rosier, LeStrange aileleri vardı.
Black ailesinin evinden kimse ölüm yiyen değildi ama karanlık tarafı destekliyordu.
Yani, en azından daha henüz kimse ölüm yiyen değildi.
Belime kadar uzanan siyah saçlarımı toplayıp, aynadaki yorgun yansımasımama bakıp iç çektim. Göz altlarım zaten doğuştan mordu, hep uykulu görünüyordum fakat son zamanlarda daha da mor duruyordu.
Uyku eylemini daha da arka plana atmıştım, günde 2-3 saat uyuyordum.
Tabii bu Barty sayesindeydi. Sevgili arkadaşımı, suç üstü basmıştım.
Scheat ve Dorcas genelde erkekler yatakhanesinde, arkadaşlarının yanında takılırlardı. Kızlar yatakhanesine giriş yasaktı fakat erkekler yatakhanesine on ikiden önce istedikleri gibi girip çıkabiliyorlardı.
Profesör Slughorn'dan ufak bir rica da bulunup, Evan, Barty ve Regulus'un aynı oda da kalmaları sağlanmıştı.
Böylece Scheat, erkekler yatakhanesine girdiği sırada kimseyi görmeyince elindeki çantasını bıraktı.
"Reg? Barty? Evan? Of neredesiniz?"
Odanın içindeki tuvaletin ışığını açık görünce kapıya yaklaştı. Yarı aralık olduğu için emin olmadan seslendi,
"Evan??"
Daha sonra Barty ona geri seslendi,
"Benim. Çıkacağım birazdan bekle. Ufak bir işim var."
Scheat onaylarcasına mırıltılar çıkararak boş yataklardan birisine atladı.
Barty'nin tuvaletten çıktığını görünce oğlana baktı, elindeki bir şey cebine attığını gördü.
"Elindeki ne?"
"Hiçbir şey."
"Barty??"
"Madam Pomfrey'in verdiği vitaminimsi şeyler."
Scheat alayla kaşlarını kaldırdı. Tabii ki ikna olmamıştı.
"Mmm? Bir bakabilir miyim?"
"Hayır?"
"Barty, hadi ama pislik yapma."
Barty en sonunda gözlerini devirip pes etti. Cebindeki ilacı çıkarıp kıza fırlattı. Scheat hızlıca bir incelemede bulunup, şokla arkadaşına baktı,
"Sen ne sikim içiyorsun oğlum? Ne bu?"
"Uykusuz kalmama yardımcı olan bir ilaç işte."
"Nereden buldun bunu?"
Barty dik dik kıza baktı,
"Birine söylersen ağzına çarparım?"
"Kimseye söylemeyeceğim Barty."
"Annemden buldum. Baya uykusuz kalmama yardımcı oluyor. Yarım dönemdir kullanıyorum, hâlâ yaşadığıma göre zehirlenmedim demektir."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
we are the end. / evan rosier.
Fanfiction☆ ' "Biz onlar gibi değildik. Biz beraberken... Bütün zaman dilimleri yavaşlar, belki de yok olurdu. İnsanların yanında duygusuz, acımasız, psikopat gibi davranırdık ama birbirimizin yanında... İçimizde, en en derin kuytularımıza özenle sakladığımı...
