Dalgakıran | Texting

Tatlı ablam

Biz geldik :)

Özlediniz mi bizii 🤍

Bu bölümü kevsernur47 'ye ithaf ediyorum 💙

Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar :))

Azra Türk

"Ben gelmiyorum."

Yüzümdeki gülümseme donuklaşırken gözlerimi aynadaki yansımamdan çektim. Annem üzerini giyinmemiş. Gözlerim babamı aradı. Ablam odada üzerini giyiniyordu.

"Ne demek gelmiyorsun anne?" dedim beklentili hâlde. Sustu, bir şey demedi.

"Yine aynı şeyleri mi diyeceksin anne? Hani anlaşmıştık. Ablamın düğününden sonra istemeye gelecekler beni-"

"İstanbul'a yollamam ben seni. Yanımda duracaksın. Başka talip buluruz. Abdestli namazlı, işinde gücünde birini buluruz."

Sinirlendim. Başıma giren ağrıyı önemsemeyip dudaklarımı araladım. O sırada ablam çıktı odadan.

"Anne, tamam dedin. Hani benim mutluluğum önemliydi. Babamın da tanıdığı insanlar. Yusuf Bey aile terbiyesi almış beyefendi biri. Ve işi de olacak. Her şeyi düşünmüş. Evlilik görüşmesi güzel geçti. Nasipse-"

"Ben bilmem. Ben kızımı büyüteceğim diye çok uğraştım. Biri gelecek, alıp götürecek kızımı. Burada bulsun iş. Çok istiyorsa burda kalsın."

Ablam sinirle atıldı. "Anne uğraşma kızla. Karışma artık." dediğinde babam geldi yanımıza. Kaşları çatıktı.

"Ne oluyor burda?"

"Benim rızam yok bu işte. İstanbul'a göndermem kızımı." dedi annem bencilce. "Hem Azra'ya görücü çıktı. Gelmek istiyorlar. Villası varmış. Yaşına da uygun. Marketleri varmış ailesinin. İsterseniz haber yollayalım-"

"Ne diyorsun anne sen?!" diye bağırdım. Sinirle soluyorum. "Ne villası?! Benim istediğim villa mı? Ya anlamadın mı beni sen? Ben Yusuf Bey ile görüştüm ve olumlu karar aldım. Nasipse ablamın düğününden sonra istemeye gelecekler."

Ablam kolumdan tuttu. Sakinleşmemi istiyordu. Babam, anneme iyi bakmıyor.

"Ne görücüsü? Sen kendi kafana göre iş mi yapıyorsun Sevda? Çocuklar anlaştı. Kızının mutluluğunu düşün. Şimdi üzerine düzgün şeyler giy, çıkıyoruz. Bekletmeyelim insanları."

Annem yüzünü asıp yatak odasına ilerledi. Gözlerim yaşardı. Ben mutluyken nasıl böyle şeyler söyler bana? Mutlu olduğumu görmüyor mu benim?

"Kim gelirse gelsin verecek kişi benim. Kimse gelemez kızım. Üzülecek bir şey yok. Allah nasiplerinizi veriyor bak. Önce ablana çıktı. Evlenecek. Senin de kısmetin çıktı. Hayırlısıyla sen de evlenip gideceksin. Yuvanızı kurup geçim yapacaksınız. Gözünüzün önüne bakacaksınız. Büyüdünüz. Yeter ki mutlu olun siz. Allah sağlık, huzur versin."

Dudaklarımda beliren gülümseme ile başımı salladım. Burnumu çektim hafifçe. Babamı çok seviyorum.

Annem hazırlandıktan sonra Yusuf Beygile gittik. Yakup Amca davet etmişti bizi. Eşi de Ankara'ya gelmiş. Normalde İstanbul'da yaşıyorlar. Bu akşam isteme günü de belirlenecek. Nişanı ayrı istemiyorum. İsteme, söz, nişan birlikte olacak. Evde organize edeceğiz. Böyle istiyorum. Yusuf Bey de benimle aynı fikirde.

"Hoş geldiniz."

Yakup Amca karşıladı bizi başta. Hemen arkasında Yusuf Bey ve annesi vardı. Güler yüzlü bir kadındı annesi. Gözleri bendeydi. Gülümsemesine karşılık gülümsedim. Selamlaşmanın ardından annesi ile başta annem olmak üzere sarıldık sırasıyla. Annem evdeki gibi değildi. Sanki buraya gelmek için can atmış gibi havası vardı. Ah anne. Beni üzmekle kaldı işte.